Vanmorgen om half zes gaat de wekker, asociaal vroeg voor een gepensioneerde. Er is dikke mist, de overkant van de Markervaart is maar net te zien. Ik zet de Quest op zijn twee geleiders op het roeibootje en maak de boot los van de zwemvlonder. Ik maak een foto en wil de camera in de Quest terugleggen. Doordat ik wat leun op de Quest glijdt de boot onder de Quest vandaan en komt de fiets geheel en al los van de boot. Met drie wielen in het water weet ik de Quest de zwemvlonder op te hijsen. Da's niet zo slim Wim. Voortaan eerst de fiets op de rem zetten, dan pas los maken.Ik zie Kees inmiddels vaag aan de overkant staan. Ook Sebastiaan komt even later en zij helpen de Quest van de roeiboot. Om even na half zeven rijden we weg van het eiland.
Het mist zo erg dat mijn bril geen functie heeft. Zonder bril zie ik meer.
Wij rijden met 32 tot 34 km/u richting Purmerend. Door de Beemster naderen we in rap tempo Edam Volendam. Wel moeten we even uit de fiets om een tweetal stalen buizen die over de dijk liggen te passeren. De hoeken van het plankier zijn te steil en we moeten de fietsen oppakken om krassen te voorkomen.
De mist trekt op en een plakkerige vochtigheid valt over ons heen. We worden nergens door verkeer gehinderd, alles en iedereen ligt nog vredig te slapen. Wel zijn hier en daar vissers actief. Opvallend zijn ook een aantal fazanten die niet van ons schrikken.
Via Katwoude rijden we door Monnickendam en gaan het eerste stuk bovenop de dijk rijden. Op de afslag naar Marken gaan we onder aan dijk snelheid maken. Dat lukt prima en met 36 km/u zijn we in no-time in Durgerdam en de Schellingwouder bruggen.
Hoewel Kees denkt dat we verzamelen op het Museumplein, weet ik dat dat het Centraal Station moet zijn.
Voor het CS zien we een aantal oude bekenden en even na negenen vertrekken we met 7 tweewielers en 5 velomobielen, 1 Alleweder en 4 Questen. Later zullen nog twee open liggers aanpikken en bestaat de groep uit 14 fietsers.
We volgen de route rechtsom, dus via Muiden. Op de Diemerzeedijk maak ik een foto van Sebastiaan en Kees. De mooi oranje gespoten Quest van Sebastiaan is heel fraai geworden. De route is verder bekend en gaat over vrij smalle dijken. Het tempo ligt tussen 25 en 30 km/u.
Dat is een heel ontspannen tempo, zeker voor mij. Sommige fietsers moeten dan al vrij diep in hun reserves tasten om het tempo bij te sloffen. Met een hartslag tussen 78 en 94 slagen per minuut is het in het drukkende weer bijna slaapverwekkend. Toch moeten sommige fietsers hun hart al aansporen tot 134 slagen per minuut. Twee deelnemers fietsen met een lange broek, een tikkie te warm lijkt me.
In Abcoude drinken we koffie met appeltaart, inmiddels een traditie.
Tijdens de passage van Schiphol hoor ik achter mij een landend vliegtuig aan komen suizen. Ik pak snel de Canon en maak een aardig plaatje.
In Hoofddorp houden we traditioneel halt voor een broodje en wat drinken. Het restaurant had vorig jaar zijn patatkraam gesloten, kennelijk erop speculerend dat een aantal mensen dan wel naar het restaurant zou komen. De patatkraam is weer open, het heeft ze kennelijk geld gekost.
Marcel Beekmans, en hij niet alleen, neemt een dubbele portie patat, met mayonaise en pindasaus. Een kroket kan er ook nog wel bij. Hoe krijgen ze het weg. Ik hou het bij mijn boterhammen waarvan ik er van de meegenomen zes uiteindelijk maar vier opeet. Wel smikkel ik vandaag drie heerlijke bananen weg.
Er is een country fair aan de gang en wij rijden dwars tussen alle activiteiten door. Ik sta plotseling voor het podium van een line-dance groep. De dansers vinden het prima en de sfeer is overal ontspannen.
In Hoofddorp rijden we weer tussen de schapen, altijd leuk. Er zijn nu ook koeien. Van koeien is bekend dat ze overal hun nieuwsgierige neus insteken, onderwijl kwistig kwijlend. Het jonge beest laat zich niet wegsturen en komt ook naar mijn Quest om te kijken of het een misschien wel een grote liksteen is.
In een bocht rijden drie fietsers op elkaar. John Tromp blijft op de grond liggen en dat lijkt niet OK. Hij heeft zijn stuur keihard op zijn borstbeen gehad en krijgt even geen lucht. Gelukkig valt het allemaal mee en na een snelle reparatie aan de beschermrand van zijn voortandwiel kunnen we weer verder.
Via Haarlem komen we bij het Noordzee kanaal waar pont Buitenhuis ons overzet.
Voor mij, Kees en Sebastiaan komt nu de laatste etappe. Het pontje over de Nauernase vaart is buiten bedrijf, dus we moeten een stuk omrijden. Bij De Woude nemen we afscheid van de groep die rechtsaf slaat richting Starnmeer.
Een mooie, maar wel plakkerige fietsdag.
181 km
