De zaag in de Quest

De Quest is ondanks zijn ruim 15 jaar oude ontwerp nog steeds een uitstekende velomobiel. Maar op een aantal punten is de leeftijd goed af te zien. Moderne velomobielen hebben onderhuids een aantal versterkingen die in de oudere Quest ontbreken. Deze versterkingen zijn deels alsnog aan te brengen.

Moderne velomobielen hebben allemaal een bredere tunnel achter het hoofd. Dit levert een veel betere aerodynamische luchtstroming op aan de boven/achterkant van de fiets.

Jan Geel, de inventieve Quest rijder uit Oostwoud en eigenaar van museum De Baan in Oostwoud heeft al een reeks verbeteringen in zijn Quest aangebracht. De meeste onderhuids maar de spiegels met ingebouwde richtingaanwijzers zijn een fantastische veiligheidsvoorziening. Jan besluit om zijn Quest met een nieuwe tunnel achter het hoofd een belangrijke upgrade te geven. Jan is niet van het benauwde en zet de zaag in de Quest. Hij zaagt letterlijk de hele bovenkant van de achterkant van zijn Quest af. Daarna maakt ie een mal waarop ie een nieuwe bovenkant lamineert. Tenslotte lamineert Jan de nieuwe tunnel op zijn fiets. De nieuwe tunnel is 3 tot 4 cm breder en blijft ook hoger dan de bestaande tunnel.

Jan maakt de tunnel langer aan de voorkant waardoor het hoofd vlak tegen de tunnel aankomt en er dan ook nauwelijks ruimte tussen hoofd en tunnel overblijft. De eigengemaakte racekap sluit nu ook vloeiender aan op de nieuwe tunnel. Dit is aerodynamisch een groot voordeel. De achterkant van de nieuwe tunnel is open en wordt daar warme lucht uit de fiets afgevoerd. De opening is tevens een prachtig handvat om de fiets op te tillen.

Maakt dit de Quest sneller? Volgens Jan wel. Hij kan zonder zware inspanning 45 km/u rijden tegen windkracht 4. Dat komt mede doordat Jan alle andere verstijvingen al heeft uitgevoerd. Vooral een andere stoel, deze is zodanig gemaakt dat ie totaal niet meer vervormt, heeft de fiets zeer efficiënt gemaakt. Ik ken weinig mensen die op 74-jarige leeftijd in een Quest rijden, ik ken al helemaal niemand die dan ook met 45 km/u tegen windkracht 4 inrijdt.

Nieuwe voorvork VeloTilt en gebroken heup

Het is nogal rustig op mijn blog. Zelf heb ik het niet rustig. Een paar uur nadat ik op 18 november mijn laatste bericht publiceerde viel mijn vrouw Marian 's nachts in huis en brak haar heup. Ze was precies op de heup gevallen waar al een prothese aangebracht was. Het resultaat was dat het bovendijbeenbot in drie stukken spleet en de prothese inscheurde. Dat leverde een 6 uur durende operatie op met heel veel ijzerwerk om alles met een nieuwe langere prothese weer een beetje op zijn plek te krijgen.
Dan gaat je dag er heel anders uitzien, wondverzorging, koken, wassen, letterlijk alles wat je normaal met zijn tweeën doet. Daarnaast mag ze de eerste maand het been maar voor 25% belasten en dat betekent dat ze bij letterlijk alles geholpen moet worden. Ik klaag niet maar je hoofd staat even ergens anders naar.

In één van de laatste berichten over de VeloTilt meldde ik dat de oplossing van de hoge rolweerstand mogelijk gezocht moet worden in de lagering. Bram en Piet maakten een nieuw ontwerp voor de ophanging van de wielen, nu met twee lagers in plaats van één groot lager. De eerste versie van de voorvork maakte het trappen lastig, ik raakte de wielophanging met de schoen. Bram heeft nu een nieuwe vork klaar waar wel voldoende ruimte is om rond te trappen. Het halfronde segment om de enkelzijdige vork te stabiliseren is zwaarder uitgevoerd omdat de vorige 3 mm dikke versie verboog. Kennelijk zijn de zijdelingse krachten op de vork heel hoog. Er moet nog een linkse draad worden gesneden voor het freewheel en dan kan de vork erin. Vervolgens een rustige dag afwachten om te kijken hoever we nu zijn.