Mistige Oliebollentocht 2016

Vanmorgen laad ik in het donker de Quest op de Tesla. Waarom met de auto? Wel, ik heb het de laatste tijd nogal in mijn rug en slapen op een luchtbedje zie ik slecht aflopen. Op één dag heen en weer met de fiets kan ook, maar de pont vaart pas om 6.00 uur en de start van de tocht in Dronten is al om 10.30 uur. Met wat pech kom je dan te laat.

De Tesla zoeft in een uur en een kwartier naar de Koperweg in Dronten. Aanvankelijk is het helder maar onder Amsterdam is het behoorlijk mistig. De temperatuur is rond het vriespunt, af en toe even daaronder. Bij InterCityBike is het om half tien al een drukte van belang. Het is prettig om zoveel bekende gezichten te zien. Zuur voor mensen die wel willen maar niet kunnen fietsen. Marloes Dries is zo’n pechvogel die door een automobilist van haar roeifiets is gereden. Ze is er met meerdere botbreuken toch bij. Sterkte Marloes.

In de grote werkplaats is er koffie en wordt er massaal bijgepraat. Ik kleed me om en laad de benodigde spullen voor de rit van de auto in de Quest.

Cees, George en Jan zijn in alle vroegte uit Noord-Holland vertrokken en arriveren door lekke banden maar net op tijd. De mannen blijven na afloop van de tocht slapen.

Tegen de geplande vertrektijd van half elf is het industriegebiedje veranderd in een kleurig festijn van velomobielen. Het zicht wordt inmiddels weer slechter. Als we onderweg zijn is het zicht nog maar zo'n 150 tot 200 meter en veel valt er niet te zien. Jammer maar helaas. Ik rij de lange route, totaal 39 km. Het is een enorme stoet velomobielen die het verkeer soms minutenlang geduldig doet wachten.

Het is donders koud met een temperatuur rond het vriespunt en een luchtvochtigheid van 99%. Het vizier van de racekap moet een stukje omhoog om goed te kunnen zien. Ik realiseer me dat ik beter een muts mee had kunnen nemen. Na een korte plaspauze trek ik mijn blauwe regenjack met capuchon aan. Dat maakt het rijden een heel stuk aangenamer. Normaal heb ik bij ritten alleen een shirt met lange mouwen aan, nu heb ik daaronder nog een fietsshirt aan. Met de snelheid van tussen de 25 en 30 km/u word ik absoluut niet warm.

Mijn verlichting valt uit. Al snel zie ik dat de kabelschoen aan de stroomdraad naar de zekering is losgeraakt. Dat los ik nu niet op en is in een groep rijdend lastig voor achter mij rijdende fietsers. Er is nu geen remlicht en dat vind ik zeker met dit weer heel belangrijk.



Na ruim anderhalf uur rijden komen wij aan bij de geplande stopplaats Flevo On Ice. Mijn lieve god wat is het hier druk. Met de grootste moeite en vooral geduld kan de hele ploeg binnen komen. De door InterCityBike gesponsorde warme Chocomel en applecake gaat er letterlijk in als koek.



Ik verwissel de accu's van de GPS en de voetverwarming. Vooral die laatste moet het echt blijven doen. Ook hier wordt heel wat afgekletst alvorens de enorme stoet weer in beweging komt. Ik hoor dat er precies 200 deelnemers zijn geteld, een absoluut record.



Voor het tweede deel van de rit kan er worden gekozen voor de korte of de lange rit. Ik zie op de GPS dat er voor de lange rit buiten het terrein van Flevo On Ice rechtsaf geslagen moet worden. De overgrote meerderheid, waaronder ik, gaat evenwel linksaf en neemt de korte route.

Dat stelt de logistiek voor problemen, de grootste groep komt veel te snel terug bij InterCityBike. De oliebollen blijven nog een uur onderweg en ook de soep wordt pas twee uur nadat de eerste fietsers terug zijn opgediend. Ik ben al niet zo'n snertklant en als de worst ook met vakantie is, dan ... is het tijd om huiswaarts te gaan.

Bovenstaande foto is kenmerkend voor de ritten van de dag. Mist, vochtige lucht en lage temperatuur. Het gele vlekje voor in beeld is een stukje schuimplastic dat de Nacaduct dicht houdt. Ventilatie genoeg vandaag.

De terugreis duurt flink langer dan de heenreis. Er is een kopstaart botsing ontstaan en er staat al snel 6 km file. Ik rij op de Autopilot en word op tijd afgeremd voor de file. Een dag eerder wordt een Nederlandse mede-Teslarijder, rijdend op de A2 bij Eindhoven, ruim op tijd door de Autopilot gewaarschuwd voor een spectaculaire botsing vlak voor zijn Tesla. De Tesla radar kan onder de voorligger doorkijken en de snelheid meten van de auto voor de voorligger. Als het snelheidsverschil tussen die twee auto's een ongeval onvermijdelijk maakt dan remt de Tesla zelfstandig.

Voor de liefhebbers de dashcamvideo van de Nederlandse Teslarijder uit een NBC nieuwsprogramma

Er zijn veel buitenlandse deelnemers die met hun velomobiel op het dak van de auto zijn gekomen. Eerlijk gezegd niet altijd even verfijnd vastgeknoopt.

Rest een woord van dank aan Ymte en zijn ploeg. De logistiek is door de grote deelname en pech bij leveranciers, de soep was niet goed en moest opnieuw worden gemaakt, op de proef gesteld.

Met wat geduld is iedereen aan zijn trekken gekomen.

Bandentest Maxxis Torch 406/50

Dries Baron, een bekende naam in de vroege ligfietswereld vroeg mij of ik de Maxxis Torch wilde testen. Het zou mooi zijn als deze band de concurrentie met de F-lite zou kunnen aangaan. Vanmiddag komt Dries in zijn Quest voorrijden en we praten uitgebreid bij.

Dries helpt mee met de test. We monteren de Maxxis Torch op de 25 mm velgen. Eerst even wegen en dan blijkt het mooi uitgevoerde BMX bandje 365 gram te wegen. Tussen de beide banden zit een verschil van 2 gram waaruit blijkt dat de productiekwaliteit heel stabiel is. De band heeft een lichte anti-lek bescherming gebaseerd op dicht geweven zijde.

De Maxxis Torch heeft een geadviseerd drukbereik van 5.8 tot 7.5 bar. De laagste waarde is al best heel hoog, de reden zal straks duidelijk worden. De maximum druk is met 7.5 bar heel hoog. Voor deze 50 mm brede band, hij steekt overigens 43 mm boven de velg uit, betekent dat een vrijwel maximale belasting van de velg.

We beginnen de test op 7.5 bar. Een eerste teleurstelling is meteen waar te nemen. De Maxxis Torch komt niet verder dan een schamele 58,5 seconden. De volgende test doen we op 7.0 bar om waarden te krijgen die ook in de standaard tabel passen. De Maxxis pendelt met 59,3 seconden een fractie langer. Ook hier zien we dat niet de maximum toegelaten druk het snelste loopt maar een druk daar iets onder. 

Ik verlaag de druk naar 6.0 bar en doe weer de standaard 6 pendeltests. Bij deze druk komt de Maxxis Torch tot 58,1 seconden, 1,2 seconden korter dan bij 7.0 bar. De laatste test doen we met 5.0 bar. Dat is weliswaar bijna één bar lager dan de geadviseerde minimum druk, maar voor comfortabel toeren is dat meer dan genoeg. Nu blijkt dat de band maar 53,3 seconden pendelt, meer dan 10% trager dan bij 6.0 bar. Nu is wel duidelijk waarom de fabrikant die druk niet aanbeveelt.

Bij het invoeren in het moederbestand is goed te zien dat de Maxxis Torch het heel matig doet. Hij komt maar net boven de 35 mm smalle Kojak uit 2013. Al met al een teleurstellend resultaat. Helemaal als je bedenkt dat deze band een karkas heeft met 120 TPI (draden per inch). Dat zou normaal veel snelheid betekenen maar hier is helaas geen sprake van.

In de komende dagen, de testopstelling blijft daarvoor in de garage staan, zal ik de door Ymte van InterCityBike beschikbaar gestelde Schwalbe One testen.