Maidentrip met Quest 237

Vanmiddag maak ik een eerste ritje met de nieuwe Quest. De achterbrug is nog niet versterkt, maar ik gok het er toch maar op. Het is ook wel nodig om weer wat kilometers te maken. De jaarlijkse winterse vadsigheid is dit jaar, mede door de verhuizing, wat meer dan normaal uit de hand gelopen.
Het is 12 graden C. en de wind waait met kracht 4 Bft uit het zuid-westen. Omvangrijke regen gebieden zijn vandaag al gepasseerd, maar buienradar belooft me dat het droog blijft.
Bij elke nieuwe Quest neem ik mijn armsteuntjes mee en deze heb ik nu weer gemonteerd. Hoe rijdt de nieuwe machine? Gewoon perfect! Zijn er grote verschillen? Nee, niet echt. Wel is deze versie stiller dan de vorige. Ik hoor geen geklepper onderin de fiets, bij de vorige tikte een ketting buis nogal eens tegen de romp. Misschien moet John, de nieuwe eigenaar van mijn vorige Quest daar nog even naar - laten - kijken.
Nu dit geluid er niet meer is, is het enige wat ik nog hoor, behalve de geluiden van wind, water en verkeer, de aandrijf geluiden van de voor derailleur en kettinggeleider. De aanpassing aan de voor derailleur resulteren in het goed kunnen schakelen van alle drie voorbladen, prima!.
De fiets, nu geheel voorzien van 8 keramische kogellagers, loopt al mooi licht. Dit zal nog verder verbeteren als na enkele honderden kilometers de keramische kogels de groeven in de lagerbaan hebben gepolijst en het vet hebben verdrongen.
Het ritje gaat eerst tegen wind naar Krommenie, dan naar Uitgeest om via Castricum naar Egmond aan Zee te rijden. Ik heb wat zorgen om mijn rechterknie die bij zijdelingse bewegingen soms wat gevoelig is.
Tijdens de rit heb ik er aanvankelijk geen last van, halverwege voel ik een heel lichte zeurende pijn. In Heiloo is de Zeeweg afgesloten en moet ik door stegen en weggetjes die ik niet ken, mijn weg zoeken. Uiteraard rij ik een keer een doodlopende weg in en moet uitstappen. Even later voelt mijn knie weer goed en geef ik de nieuwe Quest op de weg naar Akersloot de sporen. De wegligging wordt bij 49 km/u op het slechte fietspad flink op de proef gesteld. Het voelt prima aan.
Na een uur en drie kwartier rij ik de pont naar het eiland De Woude weer op en constateer tevreden dat de eerste 48 km comfortabel zijn verlopen.

Foldycar thuis

Vanmiddag rij ik naar Soest. Eigenaar Rob Jansen heeft de Foldycar een tiental keren gebruikt om een cross motor te vervoeren. Rob ontvangt me vriendelijk en demonstreert hoe de Foldycar in en uit elkaar wordt gevouwen. Door de 3 rijplaten op de aanhanger is dat een minuut of tien werk.
Rob bevestigt de trekhaak op mijn auto en sluit de verlichting aan. Hij is daar heel handig in. Als eigenaar van een aantal Brezan auto materialen bedrijven, weet ie precies hoe het moet. Er wordt nog even een mooie witte kentekenplaat gemaakt en de rit naar huis kan beginnen.
De snelheid mag wettelijk niet hoger dan 80 km/u zijn, en dat is ..... traag. De aanhanger is nauwelijks voelbaar en met de cruise-control op 90 km/u mag ik de rechter rijstrook bevolken.
Al met al een leuke transactie. Ik 'raak mijn bus kwijt' en gebruik vanaf nu de Foldycar, Rob krijgt een bus tot zijn beschikking en heeft de Foldycar over. De aanhanger ziet er als nieuw uit. Wel moet ik nog enkele kleine aanpassingen maken om de Quest goed op de aanhanger te bevestigen.
Na het eten demonteer ik de Foldycar en constateer tot mijn genoegen dat het wagentje inderdaad heel compact op te bergen is.

Foldycar

Na 1 april heb ik voor het vervoer van de Quest niet meer de beschikking over de bekende iCentre bus. Ik weet dat Marcel Vriezekolk tevreden is over zijn Foldycar, een opvouwbare aanhanger. Op het internet worden er twee gevraagd en één aangeboden. Een telefoontje naar Soest leert me dat die Foldycar nog beschikbaar is. Voor 550 euro wordt ik de eigenaar van een complete Foldycar in mooie staat, met mistachterlicht en reservewiel. De aanhanger is nu uitgerust voor het vervoer van twee motoren en is makkelijk aan te passen voor ander gebruik. Zaterdag ga ik hem ophalen.

Quest 237 afgehaald

Vanmorgen rij ik met Quest 195 achter in de bus naar Kortenhoef en haal de nieuwe eigenaar op. Samen rijden we naar Dronten waar Allert, Theo en Ymte aan het werk zijn. Er zijn nog meer handen aan het werk. Guus van Schoot staat aan de draaibank, zijn moeder Marjolein zit haar nieuwe wiel te spaken.
Eerst wordt de 195 op de lengte van nieuwe eigenaar John afgesteld. De Avocet voorbanden gaan naar mijn nieuwe 237. John wil de standaard HPV banden er wel om. De achteras van de 195 wordt uitgebouwd en voorzien van een derde kogellager. Dit moet het beschadigen van de as door de belasting van de lagerschaal voorkomen.
Hij gaat een eindje rijden en komt dol enthousiast terug.
De nieuwe 237 is uit dezelfde mal gekomen als de 195. Dit betekent dat ook deze weer niet heel mooi glanzend is en de polijst machine er aan te pas zal moeten komen. Dat komt later wel een keer.
In de 237 wordt een staal draadje gemonteerd waardoor het stuur in de goede positie blijft, de banden leg ik er zelf even om. Dan is het tijd voor een ritje. De fiets rijdt zoals verwacht, geen merkbare verschillen met de 195. Wel ratelt de voor derailleur licht in de 3e versnelling. Theo verhelpt dit snel.
Zijn er trouwens verschillen met de 195? Toch wel. Er zit een geheel nieuwe achter brug constructie in. Kon het voorheen gebeuren dat de fiets bij het snel accelereren iets in veerde, dat kan nu niet meer. Het in veren was eigenlijk alleen echt hinderlijk in de bergen, daar verlies je bij het dan wat sterkere in veren wat energie. Nu ligt de trekkende ketting in lijn met het draaipunt van de wielophanging. Theo heeft nu 3 watt Luxeon LEDs als richtingaanwijzers gemonteerd, prima. Een heel belangrijke nieuwe verbetering betreft het remlicht. Dat is een eigenlijk onmisbaar attribuut. Slim hebben ze het probleem van de parkeerrem opgelost. Wordt de rem aangetrokken en geblokkeerd, dan blijft het remlicht onbedoeld branden. Een klein schakelaartje zet het remlicht dan weer uit.
Theo heeft het losse LEDje dat naast de schakelaar voor de richtingaanwijzer was gemonteerd, en prompt stuk ging, nu netjes gemonteerd in het huisje waarop de schakelaar staat. Het remlicht zou in de body van de fiets worden gemonteerd, evenals het achterlicht. Dat....is niet gebeurd, er zit weer gewoon een achterlicht op. Een voordeel is wel dat het licht nogal wat feller is en makkelijk kan worden vervangen. Is er met in de body gemonteerde LEDs wat loos, dan moet de bovenkap van de fiets.
Ik heb gevraagd of het laminaat van de rollbar wat dikker mag worden. Bij de 153 en de 195 is er door knijpen een lichte craquelé ontstaan. Je kunt nu voelen dat het in knijpen niet makkelijk meer lukt. Beyss, de fabrikant van de kunststof delen, heeft dit keurig gedaan. De laatste verandering is de plaats van de accu. Deze zit nu op het achterwiel.
Om vier uur worden de beide Quests in de bus geladen en via Kortenhoef, waar de 195 wordt uitgeladen rij ik door naar huis. Daar schat ik de lengte van de bus verkeerd in en verfrommel het achterspatbard van Marians Yaris.

Naschrift: Vandaag, zondag, meldt Ymte me tijdens de jaarvergadering van de NVHPV, dat mijn fiets weer terug moet naar Dronten. De achterbrug waar Ymte al even mee rijdt is gebroken. Dat betekent dat de nu al vervaardigde bruggen, 20 in totaal, òf moeten worden aangepast òf op de schroothoop verdwijnen. Dat is nu eenmaal de prijs om als eerste de nieuwste techniek aan boord te krijgen.

Banaan

Eén van mijn klanten, grafisch vormgever Erwin Taman uit Hoorn maakt deze impressie van Wim in de banaan. Heel goed geslaagd denk ik. Hartelijk dank Erwin.

Theo weet waarom mijn pet afwaaide

Theo van Goor rijdt zondagmiddag van het wielerstadion in Alkmaar richting Putten. Hij komt uitgerekend langs dezelfde weg waar ik zaterdagmiddag mijn pet kwijt raakte. Theo, scherp als altijd, snapt prima waarom de pet van mijn hoofd verdween. Precies in de bocht waar mijn pet het luchtruim koos, gaat de Blokkerweg over in de ...... Bloothoofdweg.

Laatste ritje met Q 195, pet te water

Na de opwindende veiling wil ik nog een laatste ritje maken maken met Quest 195. De wind is inmiddels aangetrokken tot Bft 6 en windstoten tot 70 km/u. Het is echter vrij zonnig en de temperatuur is met 11 graden goed te doen. Morgen zal het de hele dag regenen en daar heb ik tijdens het fietsen een broertje aan dood. Ook staat er morgen een bezoek aan de wielerbaan in Alkmaar om te kijken bij de ligfietswedstrijden op het programma.
In de stille stolp heb je niet in de gaten dat het al flink waait. Dat wordt een ritje dat niet over de dijken zal gaan, veel te gevaarlijk. Daarom gaat het nu richting de Schermer. Voor de wind fietst het rustig en snel. Aan het eind van een kaarsrechte polderweg maakt de weg een bocht van 90 graden naar links. De wind komt nu iets voorlijker dan dwars in en.... krijgt vat op mijn pet. Met een grote boog verdwijnt deze in het talud. Een langsfietsende boer roept:'Deer lait ie' en hij wijst naar het water. Inderdaad, in het water en onbereikbaar. Ik ben erg gehecht aan deze lichte Mammut pet met - El Alamein -nekdoekje. Mopperig vervolg ik mijn weg. Wel net een goede veiling achter de rug, maar het gemis van deze pet is ergerlijk. Als ik instap gaat de Quest vanzelf rijden. Ik hou de benen helemaal stil en de fiets rijdt 11 km/u, uitsluitend op de wind, die zelfs iets voorlijk inkomt. Prachtig effect van de zeilwerking van de romp van de Quest.
Via Zuid-Schermer wordt de koers verlegd naar Driehuizen. De sloot met de pet ligt nu aan mijn rechterhand, op een flinke afstand weliswaar, maar wel bereikbaar. Na 300 meter cross-country door de zompige weiden, sta ik aan de slootkant. En jawel, de pet drijft tegen wat riet aan. Met een rietstengel kom ik er niet goed bij, nee duw zelfs het laatste restje lucht uit de pet en zie deze zinken. Van het damhek trek ik een oude plank los en steek diep in het water. Bij de eerste poging zit de pet op het uiteinde van de plank en ik haal het oude hoofddeksel intevreden binnen.
De wind trekt onder invloed van buiige bewolking verder aan, niet lekker om te fietsen. Nou moet ik natuurlijk niks en ik wil nu ook niet van de winderige dijk naar West-Graftdijk geblazen worden. Snel naar huis en na 15 km verbaast mijn vrouw zich erover dat ik al weer thuis ben.
Totaal 5210 km

Overzicht biedingen Quest 195

Deze week zijn er twee bezichtigingen geweest van de Quest. Het levert ook nieuwe biedingen op. Onderstaand een overzicht van de biedingen. Voor iedere bieding staat nu een initiaal van de achternaam van de bieders.

Tot:
29-02 H. 7250
01-03 Da. 7500 H. 7.750
02-03 Da. 8000
08-03 Hi. 8100
11.45 uur Da. 8300
11.47 uur La. 8250
12.00 uur De. 8400
12.00 uur Hi. 8400
12.10 uur Da. 8600
12.14 uur Hi. 8500
12.24 uur Hi. 8700
12.25 uur Da. 8900
12.28 uur Hi. 9000
12.35 uur Da. 9200

Het hoogste bod is 9200 euro en de winnende bieder heb ik inmiddels gefeliciteerd.