Vanavond voor het eerst sinds vorige week woensdag weer in de Quest. Een nat en koud, maar wel fijn zeilweekend op het IJsselmeer onderbrak de regelmatige fietstochten.
Om kwart voor negen ga ik op weg bij een temperatuur van maar 9 gr. C. Ik heb een lange fietsbroek aan en de schuimkap erop. Het waait 4 Bft en er valt net een buitje als ik vertrek. De endorfinen doen hun werk al direct, ik zet de spurt er flink in. Het fietst met de wind in de rug natuurlijk licht. Zo licht dat ik al bij hartslag 137 een snelheid van 50 km/u bereik. Dit met beide spiegels gemonteerd en alle normale spullen aan boord. Eens kijken of ik de 60 km/u kan halen tussen Uitgeest en Krommenie.
De Quest rolt heel lang op hoge snelheid uit zodat ik al honderden meters voor het station stop met trappen.
Na het station, mijn hartslag is dan al weer onder de 110, zet ik aan voor een maximale snelheidspoging. Ik versnel langzaam tot ruim 50 km/u en trap dan een minuut maximaal. De teller stopt bij 61 km/u bij een hartslag van 156. Dat begint er op te lijken. De regelmatige intervaltrainingen werpen vrucht af. In wedstrijdtrim en met een nog betere conditie moet dit nog 1 tot 2 km sneller kunnen. Nu zou ik op de sprintwedstrijd op CycleVision op de 23e plaats geëindigd zijn.
Ik merk dat ook met tegenwind de snelheid makkelijk hoog blijft. Dit wordt veroorzaakt door de heel hoge begroeiing langs de fietspaden. Deze is zo hoog dat ik er goeddeels onder blijf en er dus van tegenwind nauwelijks sprake is.
Ik zet mijn verlichting aan op 1 Watt, ik ben zo van voren beter te zien. Op de stukken zonder tegenliggers schakel ik naar 12 Watt, perfect, wat een licht. Groot licht voerende automobilisten kan ik voor het eerst tot de orde roepen.
Voor Egmond fietsen twee jongens naast elkaar. Ik rol al uit voor het stoplicht en nader de jongens geluidloos. De linker knaap is met een voetbal op de fiets aan het jongleren. Ik rij bijna tot hun, niet brandende, achterlichten en ze schrikken zich rot als ze me zien. Het joch roept:'Dat had ik niet verwacht'.
Van Egmond naar Castricum heb ik de wind weer achter en blijf ik steeds tussen de 40 en 45 km/u rijden, heerlijk.
Voldaan ben ik na 1 uur en 14 minuten al weer thuis.
42 km.
dinsdag 30 mei 2006
woensdag 24 mei 2006
Trainingsrondje met verlichting
Na vandaag wordt de resterende week gezeild en niet gefietst. Ik zeil samen met mijn vriend Jan Veenis tijdens het Hemelvaartweekend zogenaamde handicapwedstrijden op het IJsselmeer. Daarom nog een trainingsrondje. Ik vertrek na negenen om in het donker met de Lupine Wilma 8 te kunnen rijden. Het waait pittig en naar Uitgeest komt de wind iets voorlijk in. Het is nog maar 9 gr. C en ik zet de schuimkap erop. Met de tijdrithelm op fiets ik veilig en comfortabel. Tot Uitgeest rij ik 43 km/u, van Uitgeest tot Krommenie 48 km/u. Via Krommenie rij ik langs Wormerveer naar West-Graftdijk. Op het mooie betonnen fietspad trap ik even voluit. De maximum snelheid die ik haal is 58 km/u, de hartslag op dat moment 156. Ik ben niet ontevreden, maar het moet zeker harder kunnen. Eind van de zomer nog maar eens proberen.
Na de pont in Akersloot ga ik richting Castricum. De LED-lamp brandt heel fel en ik experimenteer met de verschillende lichtsterkten. Op dit moment kan ik nog alleen maar 3 Watt of 12 Watt schakelen. Dat is op zich voldoende. Het switchen tussen 3 en 12 Watt is een kwestie van het drukknopje 1x indrukken, simpel.
Naarmate het donkerder wordt blijkt dat de lichtintensiteit echt groot is. Het is bekend dat LED verlichting vooral reflecterende verkeersborden op honderden meters afstand al doet oplichten. Op de donkerder stukken is het licht zo helder dat er zonder snelheidsaanpassing kan worden doorgefietst. De Lupine lamp verblindt tegenliggers wel. Seinen automobilisten dat ze last hebben van verblinding, dan is één druk op het schakelaartje voldoende om de lichtsterkte tot een kwart te reduceren.
Om half elf ben ik weer thuis.
32 km
Na de pont in Akersloot ga ik richting Castricum. De LED-lamp brandt heel fel en ik experimenteer met de verschillende lichtsterkten. Op dit moment kan ik nog alleen maar 3 Watt of 12 Watt schakelen. Dat is op zich voldoende. Het switchen tussen 3 en 12 Watt is een kwestie van het drukknopje 1x indrukken, simpel.
Naarmate het donkerder wordt blijkt dat de lichtintensiteit echt groot is. Het is bekend dat LED verlichting vooral reflecterende verkeersborden op honderden meters afstand al doet oplichten. Op de donkerder stukken is het licht zo helder dat er zonder snelheidsaanpassing kan worden doorgefietst. De Lupine lamp verblindt tegenliggers wel. Seinen automobilisten dat ze last hebben van verblinding, dan is één druk op het schakelaartje voldoende om de lichtsterkte tot een kwart te reduceren.
Om half elf ben ik weer thuis.
32 km
zondag 21 mei 2006
CycleVision, racen en rolweerstandsmeting
Vrijdagmiddag voor de zaak een nieuwe kleinere bus van de Citroën dealer opgehaald. Eerst even naar huis om te kijken of de Quest erin past. Dat gaat, al moet ie schuin in de bus staan. De oprijplanken werken als vanouds prima. De Quest blijft in de bus slapen dit weekend.
Zaterdag heb ik niet gefietst. Ik zou sprinten, maar het natte weer en de harde wind trekken me niet aan. Op de zaak is een groot muziekevenement aan de gang waar een paar foto's moeten worden gemaakt.
Vanmorgen vroeg op weg naar Zandvoort. Om 10.06 is mijn starttijd voor de één-uurs tijdrit. Om 10.00 uur sta ik aan de start en mag meteen weg. De fiets is op een Camelbag water helemaal leeg, al zie ik dat andere deelnemers zelfs de richtingaanwijzers en verlichting hebben gedemonteerd. Zo gek maak ik het toch echt niet. De baan is op veel plaatsen nat en ik voel in de bochten het achterwiel zijdelings naar de buitenbocht schuiven. Da's heel gevaarlijk en ik knijp in mijn remmen. Dat dat verstandig is blijkt aan het eind van de wedstrijd, er zijn 3 Quests omgeslagen en tientallen meters over het asfalt geschoven. Gelukkig geen verwondingen, al zal het ego en de portemonnee van de mannen wel een deukje oplopen.
Ik begin niet al te hard, een uur is lang. De hartslag blijkt nu wel makkelijk boven de 150 uit te komen. Tegen wind de heuvel op gaat het 34 km/u, op het rechte stuk haal ik 48 km/u. Maximum snelheid 55,5 km, van de heuvel af met de wind in de rug. Ik maak wel heel ruime bochten, kost wat tijd, maar de veiligheid is ermee gediend.
Halverwege komt de man met de hamer langs, de hartslag wil niet boven de 150 komen en de snelheid op het rechte eind komt niet boven 46 km/u. Ik kijk op mijn hartslagmeter en probeer de tijd af te lezen. Jezus... lukt niet. Als ik op de knop tijd druk geeft het ding 'hold' aan. De deelnemers moeten zelf in de gaten houden dat zij minimaal een uur rijden. Ik roep naar Fred de Blok hoe laat het is. Fred roept terug 'tien over half 11'. Even later lukt het me het klokje weer op een normale tijdweergave te krijgen. De laatste twintig minuten gaat het beter en de snelheid is weer behoorlijk goed. Toch haalt Kees van Malssen me in en plaagt:'Effe harder trappen Wim'. Even na elven mag ik het strijdperk verlaten. In de rangschikking sta ik uiteindelijk op plaats 25, 4 beter dan vorig jaar. Nu rij ik gemiddeld 42,5 km/u, vorig jaar 40,4 km/u. Wel waaide het vorig jaar veel harder.
Ik kleed me om en zwerf wat over het terrein, veel bekende gezichten en er wordt heel wat afgekletst.
Tussen de twee races vraagt Bert Hoge of we samen de rolweerstand van de nieuwe Quest met de Tioga Comp Pool banden kunnen meten. Dat wil ik uiteraard graag. In een vrijwel lege pitbox krijg ik een rond stokje in mijn rechterhand en Bert trekt me aan een draadje dat verbonden is met de krachtmeter, op tot wandelsnelheid. Dat doen we drie keer de ene kant en drie keer de andere kant op. De 6 waarden worden gemiddeld. Eerst moet ik nog gewogen worden, precies 90 kg met kleding en wandelschoenen aan. Dan moet ik nog samen met de Quest worden gewogen. Ik schuif de weegschaal naast en onder de Quest, ga er op staan en til de Quest van de grond. Nu komt er 126 kg op de schaal. De Quest weegt dus 36 kg. Deze waarden worden in de rekenmachine gestopt en de rolweerstandscoëfficiënt is iets van 0,00639. Dat is heel laag, in ieder geval lager dan alle metingen die Bert tot op heden met andere banden heeft gedaan. Half afgesleten Tioga Comp Pools om de voorwielen en een vrijwel nieuwe Marathon Racer om het achterwiel is dus de snelste combinatie. Wedstrijdrijders, doe je voordeel ermee :).
Om half twee trek ik weer een schoon en droog setje fietskleding aan en begin wat in te rijden voor de Velomobielrace van 14.00 uur. Die gaat om 14.15 uur van start, om na één ronde al weer te worden afgevlagd. Er is iets mis met de transponders. Alle rijders moeten over de meetdraden rijden en via de pitstraat weer terugrijden naar de start. Er blijkt één rijder geen transponder aan boord te hebben, slim ;).
De tweede start verloopt wel goed en het deelnemersveld gaat hard van start. In een half uur kan ook ik een stukje harder en met een droge baan is de kans op uitbreken en over de kop gaan ook een stuk minder. Wel merk ik aan de benen dat er al een wedstrijd is gereden. We rijden nu een kortere baan en ik ben benieuwd of ik nog gedubbeld wordt. En ja hoor, een ronde voor het eind heeft Ymte me te pakken. Ook Theo van Andel zet me vlak voor de finish nog op een ronde. Ik lees op de finish 22,5 km af, een gemiddelde van 45 km/u. Dat is best aardig. De nieuwe Quest is dus een snellere fiets dan de 122 met 20" wielen. Zeker gezien het feit dat mijn conditie nog niet op orde is.
Met Jack Dekker nog even gepraat over fotografie op CycleVision. Voor volgend jaar hebben we een goede afspraak gemaakt. Wel heb ik vandaag heel wat fotografen gezien met soms heel professionele spullen. Ik hoop dat er veel mooie foto's komen, wat er tot nu te zien is op het internet is van amateurniveau.
Speciaal voor belangstellenden voor de LED richtingaanwijzers, haal ik de accu uit de bus en ik schroef ook de beide spiegels er weer op. Het 'vloerkleed' leg ik weer op zijn plaats en ik haal de wedstrijdnummers eraf. Zo ziet de Quest er weer mooi uit en veel bewonderaars van de LEDs zijn het daar mee eens.
Zaterdag heb ik niet gefietst. Ik zou sprinten, maar het natte weer en de harde wind trekken me niet aan. Op de zaak is een groot muziekevenement aan de gang waar een paar foto's moeten worden gemaakt.
Vanmorgen vroeg op weg naar Zandvoort. Om 10.06 is mijn starttijd voor de één-uurs tijdrit. Om 10.00 uur sta ik aan de start en mag meteen weg. De fiets is op een Camelbag water helemaal leeg, al zie ik dat andere deelnemers zelfs de richtingaanwijzers en verlichting hebben gedemonteerd. Zo gek maak ik het toch echt niet. De baan is op veel plaatsen nat en ik voel in de bochten het achterwiel zijdelings naar de buitenbocht schuiven. Da's heel gevaarlijk en ik knijp in mijn remmen. Dat dat verstandig is blijkt aan het eind van de wedstrijd, er zijn 3 Quests omgeslagen en tientallen meters over het asfalt geschoven. Gelukkig geen verwondingen, al zal het ego en de portemonnee van de mannen wel een deukje oplopen.
Ik begin niet al te hard, een uur is lang. De hartslag blijkt nu wel makkelijk boven de 150 uit te komen. Tegen wind de heuvel op gaat het 34 km/u, op het rechte stuk haal ik 48 km/u. Maximum snelheid 55,5 km, van de heuvel af met de wind in de rug. Ik maak wel heel ruime bochten, kost wat tijd, maar de veiligheid is ermee gediend.
Halverwege komt de man met de hamer langs, de hartslag wil niet boven de 150 komen en de snelheid op het rechte eind komt niet boven 46 km/u. Ik kijk op mijn hartslagmeter en probeer de tijd af te lezen. Jezus... lukt niet. Als ik op de knop tijd druk geeft het ding 'hold' aan. De deelnemers moeten zelf in de gaten houden dat zij minimaal een uur rijden. Ik roep naar Fred de Blok hoe laat het is. Fred roept terug 'tien over half 11'. Even later lukt het me het klokje weer op een normale tijdweergave te krijgen. De laatste twintig minuten gaat het beter en de snelheid is weer behoorlijk goed. Toch haalt Kees van Malssen me in en plaagt:'Effe harder trappen Wim'. Even na elven mag ik het strijdperk verlaten. In de rangschikking sta ik uiteindelijk op plaats 25, 4 beter dan vorig jaar. Nu rij ik gemiddeld 42,5 km/u, vorig jaar 40,4 km/u. Wel waaide het vorig jaar veel harder.
Ik kleed me om en zwerf wat over het terrein, veel bekende gezichten en er wordt heel wat afgekletst.
Tussen de twee races vraagt Bert Hoge of we samen de rolweerstand van de nieuwe Quest met de Tioga Comp Pool banden kunnen meten. Dat wil ik uiteraard graag. In een vrijwel lege pitbox krijg ik een rond stokje in mijn rechterhand en Bert trekt me aan een draadje dat verbonden is met de krachtmeter, op tot wandelsnelheid. Dat doen we drie keer de ene kant en drie keer de andere kant op. De 6 waarden worden gemiddeld. Eerst moet ik nog gewogen worden, precies 90 kg met kleding en wandelschoenen aan. Dan moet ik nog samen met de Quest worden gewogen. Ik schuif de weegschaal naast en onder de Quest, ga er op staan en til de Quest van de grond. Nu komt er 126 kg op de schaal. De Quest weegt dus 36 kg. Deze waarden worden in de rekenmachine gestopt en de rolweerstandscoëfficiënt is iets van 0,00639. Dat is heel laag, in ieder geval lager dan alle metingen die Bert tot op heden met andere banden heeft gedaan. Half afgesleten Tioga Comp Pools om de voorwielen en een vrijwel nieuwe Marathon Racer om het achterwiel is dus de snelste combinatie. Wedstrijdrijders, doe je voordeel ermee :).
Om half twee trek ik weer een schoon en droog setje fietskleding aan en begin wat in te rijden voor de Velomobielrace van 14.00 uur. Die gaat om 14.15 uur van start, om na één ronde al weer te worden afgevlagd. Er is iets mis met de transponders. Alle rijders moeten over de meetdraden rijden en via de pitstraat weer terugrijden naar de start. Er blijkt één rijder geen transponder aan boord te hebben, slim ;).
De tweede start verloopt wel goed en het deelnemersveld gaat hard van start. In een half uur kan ook ik een stukje harder en met een droge baan is de kans op uitbreken en over de kop gaan ook een stuk minder. Wel merk ik aan de benen dat er al een wedstrijd is gereden. We rijden nu een kortere baan en ik ben benieuwd of ik nog gedubbeld wordt. En ja hoor, een ronde voor het eind heeft Ymte me te pakken. Ook Theo van Andel zet me vlak voor de finish nog op een ronde. Ik lees op de finish 22,5 km af, een gemiddelde van 45 km/u. Dat is best aardig. De nieuwe Quest is dus een snellere fiets dan de 122 met 20" wielen. Zeker gezien het feit dat mijn conditie nog niet op orde is.
Met Jack Dekker nog even gepraat over fotografie op CycleVision. Voor volgend jaar hebben we een goede afspraak gemaakt. Wel heb ik vandaag heel wat fotografen gezien met soms heel professionele spullen. Ik hoop dat er veel mooie foto's komen, wat er tot nu te zien is op het internet is van amateurniveau.
Speciaal voor belangstellenden voor de LED richtingaanwijzers, haal ik de accu uit de bus en ik schroef ook de beide spiegels er weer op. Het 'vloerkleed' leg ik weer op zijn plaats en ik haal de wedstrijdnummers eraf. Zo ziet de Quest er weer mooi uit en veel bewonderaars van de LEDs zijn het daar mee eens.
zaterdag 20 mei 2006
CycleVision
Vanmiddag met de auto naar CycleVision. Zoals eerder gemeld niet om te fotograferen, maar om rustig rond te kijken, heeft ook wel wat ;). Eerste indruk van de ruimte achter de pitboxen waar volgens de organisatie geen ruimte zou overblijven voor mijn bus..... het is er leeg. Hase staat er, dan zijn er 8 parkeerplaatsen leeg en dan komt Ventisit. Ook rechts naast Hase is er plenty ruimte. Mijn bus had op wel 20 lege plaatsen kunnen staan. Jammer Jack, onnodig een kans op veel mooie foto's gemist.
De 3-uurs race is al een half uur aan de gang. Voor de wind gaat het heel hard, vooral Ymte Sybrandy met de SP rode 26" Quest ragt er hard overeen. Vanmorgen tijdens de sprint had ie al meer dan 70 km/u neergezet.
Bert Hoge legt me geduldig de nieuwe krachtmeter uit, een aanwinst voor de vereniging. Leuk om aan het eind van de 3-uurs race veel bekende liggers te begroeten. Kees van Malssen, hij rijdt gemiddeld 43 km/u, Theo van Goor, Harry Lieben, ze zijn er allemaal.
Morgen ga ik meedoen met de 1-uurs race, start voor mij 10.06 uur. Ook de meersporenrace in de middag rij ik mee. Ik moet de beide spiegels er nog afhalen en de bandjes extra hard oppompen.
Morgen meer.
De 3-uurs race is al een half uur aan de gang. Voor de wind gaat het heel hard, vooral Ymte Sybrandy met de SP rode 26" Quest ragt er hard overeen. Vanmorgen tijdens de sprint had ie al meer dan 70 km/u neergezet.
Bert Hoge legt me geduldig de nieuwe krachtmeter uit, een aanwinst voor de vereniging. Leuk om aan het eind van de 3-uurs race veel bekende liggers te begroeten. Kees van Malssen, hij rijdt gemiddeld 43 km/u, Theo van Goor, Harry Lieben, ze zijn er allemaal.
Morgen ga ik meedoen met de 1-uurs race, start voor mij 10.06 uur. Ook de meersporenrace in de middag rij ik mee. Ik moet de beide spiegels er nog afhalen en de bandjes extra hard oppompen.
Morgen meer.
woensdag 17 mei 2006
Toch niet fotograferen op CycleVision
De organisatie van CycleVision heeft me gevraagd weer te komen fotograferen. Het is kennelijk in de smaak gevallen. Op de poster van CycleVision staan maar liefst 14 van mijn foto's afgedrukt. Ook in Ligfiets& en op andere plaatsen worden mijn foto's gebruikt. Heel leuk.
Ik probeer het aangename met het nuttigen te verenigen. Dat betekent dat ik ook graag met de Quest aan de races deelneem. Als ik race moeten mijn kostbare digitale camera's liefst zo veilig mogelijk opgeborgen zijn. Vorig jaar had ik een halve pitbox ter beschikking. Die bleek overigens door Optima te zijn ingepikt. Als alternatief mocht mijn bus tegenover de pitboxen staan, naast de bus van Ventisit. Ik kon met een gerust hart aan de uurs-race meedoen.
Helaas zijn er nu geen mogelijkheden om de bus op een veilige plaats te zetten. Er kan alleen geparkeerd worden op P4, buiten het feitelijke circuit.
Dit betekent dat mijn camera's op een onbewaakt terrein in de bus moeten achterblijven, iets dat me niet aantrekt.
Reden waarom ik ze maar beter niet kan meenemen en het fotograferen aan anderen zal overlaten.
Ik probeer het aangename met het nuttigen te verenigen. Dat betekent dat ik ook graag met de Quest aan de races deelneem. Als ik race moeten mijn kostbare digitale camera's liefst zo veilig mogelijk opgeborgen zijn. Vorig jaar had ik een halve pitbox ter beschikking. Die bleek overigens door Optima te zijn ingepikt. Als alternatief mocht mijn bus tegenover de pitboxen staan, naast de bus van Ventisit. Ik kon met een gerust hart aan de uurs-race meedoen.
Helaas zijn er nu geen mogelijkheden om de bus op een veilige plaats te zetten. Er kan alleen geparkeerd worden op P4, buiten het feitelijke circuit.
Dit betekent dat mijn camera's op een onbewaakt terrein in de bus moeten achterblijven, iets dat me niet aantrekt.
Reden waarom ik ze maar beter niet kan meenemen en het fotograferen aan anderen zal overlaten.
dinsdag 16 mei 2006
Volendam, intervaltraining en vogelflatsen
In de aanloop naar CycleVision probeer ik nog wat trainingskilometers te maken. Door het vele werk om twee nieuwe winkels te openen is er weinig terecht gekomen van een goede training voor CycleVision. De wisseling van Quest 122 naar 153 had ook tot gevolg dat ik 3 weken zonder fiets zat. Eigen schuld overigens. Door de geringe trainingsarbeid is ook mijn gewicht een kilo of vijf te hoog.
Met een achterlijke wind ga ik om 14.30 uur op weg naar Volendam. Waarom steeds Volendam zul je je afvragen? Het antwoord is simpel: de ruimte om lekker snel te fietsen. De hele route naar Volendam gaat, op de dorpen na, over rustige brede fietspaden. De snelheden liggen vrijwel altijd tussen 40 en 50 km/u en ik merk nogal eens dat fietsers schrikken van een snel passerende Quest. Met de nieuwe claxon horen de fietsers mij al op 50 tot 100 meter afstand. Er is dan voldoende tijd om aan de kant te gaan. Dit is echt een verademing.
Ik probeer steeds een aantal minuten boven de 50 km/u te rijden. Op de rechte stukken lukt het steeds om 52 km/u te rijden, hartslag 145 tot 148. Hogere hartslagfrequenties lukken nog steeds niet of nauwelijks. Het is een gegeven dat met het stijgen der jaren de maximale hartslagfrequentie jaarlijks met 1 tot 2 afneemt. Vorig jaar augustus kon ik een uur lang met een hartslag van 163 tot 166 rijden. Eerst maar eens de training opvoeren en het lichaamsgewicht reduceren.
Ik rij in precies een uur naar Volendam. De toeristen op de dijk maken als vanouds weer veel foto's van mij in de Quest. Het is eerlijk gezegd ook wel een beetje exhibitionistisch om hier te rijden. Ik vind het gemiddeld eigenlijk wel leuk.
Op de terugweg passeer ik een roodharige ligfietser op een Hurricane met een Burley aanhanger erachter. De tegenwind is pittig en ik moet stevig trappen om boven de 40 km/u te rijden. Ik merk dat de energie vrij plotseling op is. Buiten De Rijp stop ik om een energiereep op te peuzelen. Ik zou wel door kunnen rijden, maar veel harder dan 30 km/u gaat het dan niet meer. Na tien minuten komen de caloriën weer beschikbaar en kan ik vlot naar de pont rijden.
Daar zie ik dat de Quest helemaal onder de vogeluitwerpselen zit. Op de neus zitten ook veel te pletter geslagen insectenlijken, ja echt waar.
Vanavond was ik de hele fiets grondig en maak de Quest droog met oude handdoeken. Daar heb ik er een hele stapel van die na gebruik weer gewassen worden. Zeemleren doeken zijn bij mij uit de gratie, ze verzamelen te veel zand en andere troep. Ik voel dat de Quest toch wat ruw aanvoelt. Ik besluit de hele fiets in de was te zetten. Ik heb nog een oude fles Valma Polymeer sealer. Het aanbrengen gaat met een vochtige doek heel makkelijk. Na een uurtje poets ik de gedroogde waslaag eraf, dit gaat ook makkelijk. Het oppervlak glimt dat het een lieve lust is, prachtig. Of ie er harder door gaat, ik denk het niet.
72 km
Met een achterlijke wind ga ik om 14.30 uur op weg naar Volendam. Waarom steeds Volendam zul je je afvragen? Het antwoord is simpel: de ruimte om lekker snel te fietsen. De hele route naar Volendam gaat, op de dorpen na, over rustige brede fietspaden. De snelheden liggen vrijwel altijd tussen 40 en 50 km/u en ik merk nogal eens dat fietsers schrikken van een snel passerende Quest. Met de nieuwe claxon horen de fietsers mij al op 50 tot 100 meter afstand. Er is dan voldoende tijd om aan de kant te gaan. Dit is echt een verademing.
Ik probeer steeds een aantal minuten boven de 50 km/u te rijden. Op de rechte stukken lukt het steeds om 52 km/u te rijden, hartslag 145 tot 148. Hogere hartslagfrequenties lukken nog steeds niet of nauwelijks. Het is een gegeven dat met het stijgen der jaren de maximale hartslagfrequentie jaarlijks met 1 tot 2 afneemt. Vorig jaar augustus kon ik een uur lang met een hartslag van 163 tot 166 rijden. Eerst maar eens de training opvoeren en het lichaamsgewicht reduceren.
Ik rij in precies een uur naar Volendam. De toeristen op de dijk maken als vanouds weer veel foto's van mij in de Quest. Het is eerlijk gezegd ook wel een beetje exhibitionistisch om hier te rijden. Ik vind het gemiddeld eigenlijk wel leuk.
Op de terugweg passeer ik een roodharige ligfietser op een Hurricane met een Burley aanhanger erachter. De tegenwind is pittig en ik moet stevig trappen om boven de 40 km/u te rijden. Ik merk dat de energie vrij plotseling op is. Buiten De Rijp stop ik om een energiereep op te peuzelen. Ik zou wel door kunnen rijden, maar veel harder dan 30 km/u gaat het dan niet meer. Na tien minuten komen de caloriën weer beschikbaar en kan ik vlot naar de pont rijden.
Daar zie ik dat de Quest helemaal onder de vogeluitwerpselen zit. Op de neus zitten ook veel te pletter geslagen insectenlijken, ja echt waar.
Vanavond was ik de hele fiets grondig en maak de Quest droog met oude handdoeken. Daar heb ik er een hele stapel van die na gebruik weer gewassen worden. Zeemleren doeken zijn bij mij uit de gratie, ze verzamelen te veel zand en andere troep. Ik voel dat de Quest toch wat ruw aanvoelt. Ik besluit de hele fiets in de was te zetten. Ik heb nog een oude fles Valma Polymeer sealer. Het aanbrengen gaat met een vochtige doek heel makkelijk. Na een uurtje poets ik de gedroogde waslaag eraf, dit gaat ook makkelijk. Het oppervlak glimt dat het een lieve lust is, prachtig. Of ie er harder door gaat, ik denk het niet.
72 km
maandag 15 mei 2006
Trainingsrondje
Gisteravond een fijne avond gehad met de personeelsvereniging van ons bedrijf. Het werd een culinaire vaartocht in Rotterdam en omgeving met het stoomschip 'de Majesteit'. Om 02.00 uur thuis en om 03.00 naar bed.
De ochtendstond heeft goud in mond is een bekend gezegde. Vanmorgen evenwel niet aan mij besteed. Meer dan 6 uur slaap heb ik normaliter niet nodig, maar nu bleef ik wat langer tussen de 'klamme lappen'.
Met moederdag gaan mijn vrouw en ik meestal op de fiets, neeeee .... niet de Quest, naar mijn schoonouders. Ze zijn nu een week woonachtig in huize Overkerck in Heiloo.
Toch nog maar even een trainingsrondje van 42 km. Zoals goed gebruik met mooi weer zijn er veel fietsers op de weg. Verrassend is dan wel dat ik moet inhouden tot 24 km/u voor een ligfietser. Ik probeer mijn conditie voor CycleVision nog wat te verbeteren. Langzamerhand kan ik de hogere hartfrequenties wat beter verdragen. Zo heb ik met wind in de rug en hartslag 145 ruim 51 km/u op de klok. Tegen wind, op de weg van Krommenie naar West-Graftdijk bereik ik 45 km/u, niet slecht.
De computerinstelling heb ik op 1540 mm staan. Speciaal ter controle heb ik de GPS meegenomen. Het klopt heel goed, misschien kan ie zelfs wel op 1545 staan. Waarden in millimeters zijn niet in te stellen, dus zou het 1550 mm moeten worden. Waarschijnlijk is dit weer teveel.
Op de pont staan weer de nodige Citroën Eenden. Alle eenden, ze worden gehuurd, hebben 4 man aan boord, en hebben veel lol.
Via Heiloo en Egmond aan Zee bereik ik met een snelheid van tegen de 50 km/u over de rijbaan weer het thuisfront. Daarna nog een 16-tal kilometers op de bukker, maar daar zulllen we het hier niet over hebben.
42 km
De ochtendstond heeft goud in mond is een bekend gezegde. Vanmorgen evenwel niet aan mij besteed. Meer dan 6 uur slaap heb ik normaliter niet nodig, maar nu bleef ik wat langer tussen de 'klamme lappen'.
Met moederdag gaan mijn vrouw en ik meestal op de fiets, neeeee .... niet de Quest, naar mijn schoonouders. Ze zijn nu een week woonachtig in huize Overkerck in Heiloo.
Toch nog maar even een trainingsrondje van 42 km. Zoals goed gebruik met mooi weer zijn er veel fietsers op de weg. Verrassend is dan wel dat ik moet inhouden tot 24 km/u voor een ligfietser. Ik probeer mijn conditie voor CycleVision nog wat te verbeteren. Langzamerhand kan ik de hogere hartfrequenties wat beter verdragen. Zo heb ik met wind in de rug en hartslag 145 ruim 51 km/u op de klok. Tegen wind, op de weg van Krommenie naar West-Graftdijk bereik ik 45 km/u, niet slecht.
De computerinstelling heb ik op 1540 mm staan. Speciaal ter controle heb ik de GPS meegenomen. Het klopt heel goed, misschien kan ie zelfs wel op 1545 staan. Waarden in millimeters zijn niet in te stellen, dus zou het 1550 mm moeten worden. Waarschijnlijk is dit weer teveel.
Op de pont staan weer de nodige Citroën Eenden. Alle eenden, ze worden gehuurd, hebben 4 man aan boord, en hebben veel lol.
Via Heiloo en Egmond aan Zee bereik ik met een snelheid van tegen de 50 km/u over de rijbaan weer het thuisfront. Daarna nog een 16-tal kilometers op de bukker, maar daar zulllen we het hier niet over hebben.
42 km
zaterdag 13 mei 2006
Toch weer Tioga's
Vanmorgen heb ik toch weer de Tioga Comp Pool banden gemonteerd. Volgende week is er CycleVision en ik heb het idee dat half versleten Tioga's nog steeds de snelste banden zijn. Eerst peuter ik tientallen kleine steentjes uit het loopvlak van beide voorbanden en leg ze er dan vlot om heen. Ik pomp er 6.3 bar druk in en ik ga op weg naar Alkmaar. Daar zet ik de Quest voor onze winkel in de Payglop, zet de richtingaanwijzer aan en ga op zoek naar de zogenaamde iPod-girls. Even later tref ik ze aan terwijl zij druk bezig zijn met het uitdelen van folders.
Ik wil naar molen Het Roode Hert om weer een partijtje Waldkornmeel te halen. Ik manouevreer me bijna klem in de smalle straatjes in het hart van Alkmaar. Tot overmaat van ramp is er ook nog een kunstmarkt. Geduld is een schone zaak en even later passeer ik de Friese brug. Ik sla 10 kg meel in en nog wat andere kleinere producten. Met een zwaarbeladen fiets stort ik me weer in het drukke verkeer.
In Limmen zijn de bloemendagen aan de gang. Er zijn veel fietsers op weg en er moet veel geremd worden. Oudere fietsers zijn soms hinderlijk, oudere fietsers die tijdens het fietsen ook nog naar mozaieken kijken zijn een ramp.
Ik kan nog niet zeggen of de Tioga's sneller zijn, de computer moet nog iets versteld worden van 1520 naar 1535.
35 km
Ik wil naar molen Het Roode Hert om weer een partijtje Waldkornmeel te halen. Ik manouevreer me bijna klem in de smalle straatjes in het hart van Alkmaar. Tot overmaat van ramp is er ook nog een kunstmarkt. Geduld is een schone zaak en even later passeer ik de Friese brug. Ik sla 10 kg meel in en nog wat andere kleinere producten. Met een zwaarbeladen fiets stort ik me weer in het drukke verkeer.
In Limmen zijn de bloemendagen aan de gang. Er zijn veel fietsers op weg en er moet veel geremd worden. Oudere fietsers zijn soms hinderlijk, oudere fietsers die tijdens het fietsen ook nog naar mozaieken kijken zijn een ramp.
Ik kan nog niet zeggen of de Tioga's sneller zijn, de computer moet nog iets versteld worden van 1520 naar 1535.
35 km
donderdag 11 mei 2006
Volendam
Vanmiddag een vrije middag om nog even van het prachtige weer te genieten. De temperatuur is 24 tot 25 gr. C. De wind komt uit het oosten en heeft kracht 2 tot 3 Bft. Mooier fietsweer is niet te bedenken. Op naar Volendam dus.
In Limmen sla ik rechtsaf bij het Texaco benzinestation. Ik stuur wat naar links om de scherpe bocht naar rechts te kunnen maken. Plotseling hoor ik iemand iets achter me iets onvriendelijks roepen. Ik heb een mij inhalende wielrenner de pas afgesneden. Niet in mijn spiegels gekeken dus. Foutje Wim..
Het rijdt ronduit fantastisch. Ik moet me inhouden om niet nu al boven de 40 km/u te rijden. Bij het pontje is het een drukte van belang. De Quest past prima in een zijkant en er kunnen toch het maximale aantal van drie auto's mee.
De hele trip naar Volendam rij ik, de tegenwind ten spijt, op de rechte stukken 41 km/u, hartslag iets onder de 130. Het is bijzonder druk met fietsers en wandelaars en ik moet herhaaldelijk sterk afremmen voor elkaar tegemoetkomende fietsers.
In Volendam praat ik met enkele oude baasjes. Ze vinden de Quest 'skitterend'. Op dat moment komt een bus Spanjaarden aanlopen en ik wordt door 7 mensen tegelijk op de foto gezet. De oude Volendammer zegt 'ji motte elkien dag komme, d'r is hier voor de toeristen gien moer te zien'. Inderdaad hebben de toeristen meer belangstelling voor de Quest dan voor de Volendamse attracties.
Via Edam ontloop ik de drukte op de dijk en via Kwadijk koers ik op De Rijp af. In De Rijp zie ik een viertal fietsers, type 'grijze brigade', van links komen. Ze kijken naar rechts, zien me, maar besluiten me te negeren. Ik moet sterk afremmen om ze te ontwijken. Achter en naast de laatste fietser rijdend roept de man me toe 'kalm aan'. Ik ben niet zo blij met dit arrogante gedrag en zeg tegen de man dat ik wel van rechts kom. Hij reageert verder niet.
Van het viaduct bij West-Graftdijk zet ik stevig aan en krijg de snelheid op precies 60 km/u. Een tweetal kilometers hou ik dit vol op het vlakke gedeelte. Tot aan de pont blijf ik boven de 50 km/u.
Het laatste stuk naar huis neem ik er mijn gemak van, en verheug me al op het koele biertje dat ik mezelf beloof.
75 km
In Limmen sla ik rechtsaf bij het Texaco benzinestation. Ik stuur wat naar links om de scherpe bocht naar rechts te kunnen maken. Plotseling hoor ik iemand iets achter me iets onvriendelijks roepen. Ik heb een mij inhalende wielrenner de pas afgesneden. Niet in mijn spiegels gekeken dus. Foutje Wim..
Het rijdt ronduit fantastisch. Ik moet me inhouden om niet nu al boven de 40 km/u te rijden. Bij het pontje is het een drukte van belang. De Quest past prima in een zijkant en er kunnen toch het maximale aantal van drie auto's mee.
De hele trip naar Volendam rij ik, de tegenwind ten spijt, op de rechte stukken 41 km/u, hartslag iets onder de 130. Het is bijzonder druk met fietsers en wandelaars en ik moet herhaaldelijk sterk afremmen voor elkaar tegemoetkomende fietsers.
In Volendam praat ik met enkele oude baasjes. Ze vinden de Quest 'skitterend'. Op dat moment komt een bus Spanjaarden aanlopen en ik wordt door 7 mensen tegelijk op de foto gezet. De oude Volendammer zegt 'ji motte elkien dag komme, d'r is hier voor de toeristen gien moer te zien'. Inderdaad hebben de toeristen meer belangstelling voor de Quest dan voor de Volendamse attracties.
Via Edam ontloop ik de drukte op de dijk en via Kwadijk koers ik op De Rijp af. In De Rijp zie ik een viertal fietsers, type 'grijze brigade', van links komen. Ze kijken naar rechts, zien me, maar besluiten me te negeren. Ik moet sterk afremmen om ze te ontwijken. Achter en naast de laatste fietser rijdend roept de man me toe 'kalm aan'. Ik ben niet zo blij met dit arrogante gedrag en zeg tegen de man dat ik wel van rechts kom. Hij reageert verder niet.
Van het viaduct bij West-Graftdijk zet ik stevig aan en krijg de snelheid op precies 60 km/u. Een tweetal kilometers hou ik dit vol op het vlakke gedeelte. Tot aan de pont blijf ik boven de 50 km/u.
Het laatste stuk naar huis neem ik er mijn gemak van, en verheug me al op het koele biertje dat ik mezelf beloof.
75 km
zondag 7 mei 2006
Eerste grote ronde Noord-Holland
Gisteren hebben we mijn schoonouders verhuisd naar het bejaardenhuis, een emotionele dag. Daarom blijft de Quest in zijn hok.Vandaag staat een grote ronde Noord-Holland op het programma. Het is zonnig en er staat al een pittige wind van 4 tot 5 Bft uit het oosten.
Ik zit om 10.20 uur in de Quest nadat ik eerst de banden op ruim 6 bar heb gepompt. Per 2 weken gaat er 0,3 bar druk verloren.
Tot Heiloo neem ik het fietspad, in Heiloo wordt gebouwd waardoor ik moet omrijden. Ik neem voor Heiloo al de rijbaan en voorkom ik dat ik bij een onoverzichtelijke rotonde moet stoppen. In Heiloo komt me een politieauto tegemoet. De politieman achter het stuur gebaart me naar het fietspad te gaan. Dat is geen bevel, dus ik doe het lekker niet. Kijken of ie omkeert en me de les komt lezen. Dat gebeurt niet en ik rij razendsnel door Heiloo. Voor het eerst rij ik langs het schoonouderlijk huis waar de oudjes niet meer wonen.
In Alkmaar rij ik naar de Payglop waar we afgelopen woensdag een nieuw Apple Centre hebben geopend. Het is nog gesloten en ik realiseer me dat de winkels pas om 12.00 uur open gaan. Dwars door de oude binnenstad kom ik op de Kanaalkade uit en sla linksaf richting Bergen - Den Helder. Schreef ik vorige week dat het fietspad slechter is geworden, nu realiseer ik me dat het zicht op een kilometers lang zandlichaam eigenlijk nog beroerder is.
De wind is best krachtig en komt iets voorlijk in, eigenlijk voornamelijk door de snelheid van 35 tot 38 km per uur. In het gebied van De Zijpe zijn de narcissen van vorige week uitgebloeid. Er zijn nog genoeg bloeiende bollen te zien, prachtig!. Dat het nog mooier kan zal later blijken als ik bij Schermerhorn de overtreffende trap van bloemenpracht op de foto zet.
Tijdens de korte stop bij de Kooi eet en drink ik wat. Als drinken heb ik de laatste tijd Ice-tea mee, een heerlijke frisdrank. Dit neem ik mee in de bidon die op de rechterwielkast zit. Uiteraard blijft de 2-liter Camelbag met water de belangrijkste bron voor de vochthuishouding.
De hele route naar Den Oever is pal tegen wind. Ik rij continu 32 tot 33 km/u, hartslag rond de 120. Eigenlijk ongelofelijk dat dat kan. Bij windkracht 4 tot 5 tegen rij ik daar met 33 km/u met het grootste gemak tegenin. Dit resulteert in een windkracht tegen van Bft 9. Het windgeruis is dan ook niet van de lucht. Er toeteren diverse auto's en er wordt heel wat afgezwaaid.
In Den Oever ga ik voor het eerst weer eens op de haven buurten. De bank staat er weer en het is daar goed toeven. Het lange stuk naar Medemblik hou ik rond de 37 km/u aan. Ik zet de iPod op shuffle en het leven is uitstekend zo.
In Medemblik overdenk ik tijdens de espresso of ik weer rechtstreeks naar Alkmaar zal rijden, of toch de grote route zal afmaken. Ik voel me uitstekend en ik ga voor de lange route. Ted de Lange komt weer even langsrijden met een Burley, een kruising tussen een ligfiets en een gewone fiets.
Twee vlotte wielrenners rijden voor me uit en dat is natuurlijk leuk. Zij rijden niet op de dijk, het waait ze zeker veel te hard. Tot Andijk blijf ik ook achter de dijk rijden. Ik rij de mannen voorbij en even later waait mijn pet af. Ik stop en ga de pet ophalen. De wielrenners rijden me weer voorbij. Dit zal zo blijven tot halverwege de afstand Enkhuizen en Hoorn. Ik stop steeds om wat te eten en te fotograferen. Dan ga ik weer op weg om ze in te halen.
Bij Andijk ga ik toch de dijk op, soms gehinderd door medefietsers, maar met in ieder geval een schitterend zicht op het IJsselmeer. Voor Enkhuizen stop ik even bij de Aalscholverkolonie en maak een paar foto's. Nu de wind aanlandig is, is de stank die de beesten produceren nauwelijks te verdragen.
Ik verheug me op de rit op de dijk van Enkhuizen naar Hoorn, de wind in de rug en voldoende ruimte om de snelheid flink op te voeren. De eerste kilometers lukt dit niet erg, er zijn veel geparkeerde auto's van kitesurfers. Tegemoet komend verkeer houdt totaal geen rekening met een Quest die gemiddeld 43 km/u rijdt. Ik moet dan ook regelmatig flink in de remmen. Hoort er allemaal bij, met dit mooie weer trekt het IJsselmeer veel mensen aan. Vlak voor Hoorn wordt het nog wel hachelijk als een grote kampeerauto een stel fietsers inhaalt en letterlijk geen millimeter ruimte voor mij laat.
Ik wil graag nog even naar de nieuwe winkel in Alkmaar en wil ik daar voor vijf uur zijn, dan moet de snelheid op het traject van Hoorn naar Alkmaar in ieder geval continue boven de 45 km/u blijven. Dat lukt prima en steeds rij ik 46 tot 47 km/u met hartslag rond de 145. Veel automobilisten op de Provinciale weg houden iets in en roepen vanuit het open raam dat ik wel 50 km/u rij. Dat is niet zo, hun snelheidsmeter geeft meer aan dan mijn snelheidsmeter.
In Schermerhorn maak ik een paar leuke foto's van prachtige tulpenvelden. Ik eet mijn laatste banaan en rij even later Alkmaar binnen om juist op tijd bij de nieuwe winkel aan te komen.
Het laatste stuk naar huis heb ik niet veel energie meer over. Thuisgekomen heb ik geen trek ik het avondeten. Heb ik teveel van mezelf gevergd? Het lijkt er wel een beetje op. Pas om 20.30 uur heb ik trek in mijn warme hap en een kop koffie.
Al met al een prachtige fietsdag.
172 km
vrijdag 5 mei 2006
Snelheidsverschillen Quest 20" versus 26"
Vanavond is er weinig wind, al waait er wel een lichte zeewind uit het westen. Deze wind komt dwars in. Ik vind het leuk om dingen met elkaar te vergelijken, daarom maar eens een vergelijking van de Quest 122 met 20" achterwiel met die van Quest 153 met 26" achterwiel.
De vergelijking gaat in zoverre mank, dat ik conditioneel nog lang niet op het niveau van 15-8-2005 ben. Ik ben nu 6 kg zwaarder en heb nog maar weinig kilometers in de benen. Onderstaand staatje geeft in de eerste kolom de hartslag weer, de middelste kolom geeft de snelheid van vanavond weer, de rechterkolom de gegevens van 15-8-2005.
HRM...5-5.....15-8-2005
100...29,5....30,0
110...32,0....33,0
120...36,5....37,5
130...42,0....42,5
140...45,5....46,5
150...53,0....50,0
Opvallend is dat op lagere snelheden de 20" iets sneller is. Bij hartslag 140 is het precies gelijk. Op de echt hoge snelheden is de 26" een stuk sneller. Zelfs mijn mindere conditie wordt gemakkelijk gecompenseerd door het hogere snelheidspotentieel van de 26" Quest.
Ik merk dat het langer aanhouden van hogere hartslagfrequenties nog moeilijk gaat. Het lijkt wel of het hart nog lui is. Ook verzuren mijn benen nog snel. Kon ik vorig jaar in september nog een uur lang een hartslag van 160 tot 163 volhouden, dat niveau is nog ver weg. Ik vraag me zelfs af of ik dat niveau nog wel zal bereiken. Uiteindelijk wordt ik volgend jaar 60.
De vergelijking gaat in zoverre mank, dat ik conditioneel nog lang niet op het niveau van 15-8-2005 ben. Ik ben nu 6 kg zwaarder en heb nog maar weinig kilometers in de benen. Onderstaand staatje geeft in de eerste kolom de hartslag weer, de middelste kolom geeft de snelheid van vanavond weer, de rechterkolom de gegevens van 15-8-2005.
HRM...5-5.....15-8-2005
100...29,5....30,0
110...32,0....33,0
120...36,5....37,5
130...42,0....42,5
140...45,5....46,5
150...53,0....50,0
Opvallend is dat op lagere snelheden de 20" iets sneller is. Bij hartslag 140 is het precies gelijk. Op de echt hoge snelheden is de 26" een stuk sneller. Zelfs mijn mindere conditie wordt gemakkelijk gecompenseerd door het hogere snelheidspotentieel van de 26" Quest.
Ik merk dat het langer aanhouden van hogere hartslagfrequenties nog moeilijk gaat. Het lijkt wel of het hart nog lui is. Ook verzuren mijn benen nog snel. Kon ik vorig jaar in september nog een uur lang een hartslag van 160 tot 163 volhouden, dat niveau is nog ver weg. Ik vraag me zelfs af of ik dat niveau nog wel zal bereiken. Uiteindelijk wordt ik volgend jaar 60.
donderdag 4 mei 2006
Bijgeluiden uit de Quest
Vanmiddag een uurtje eerder van mijn werk vertrokken om voor de dodenherdenking nog een paar uurtjes te kunnen fietsen. Ik ga op weg om mijn standaard trainingsrondje van 42 km te maken. Het zal anders uitpakken.
Al direct na vertrek hoor ik iets aanlopen bij het achterwiel. Ik stop om te kijken of er iets tegen de wielkast drukt. Ik kan niks vinden en stap weer in. Net buiten Castricum wordt het geluid steeds sterker naarmate ik harder rij. Ik stop weer en leg de Quest op zijn zij om te kijken of ik iets kan zien. Ik zie niks en orden de inventaris wat beter rond de stoel. Het geluid blijft, hoogst irritant. Vlak voor Uitgeest haal ik de hele klimbim uit de Quest. Met een geheel lege fiets, ik laat de gehele inventaris op goed geluk maar even in het gras liggen, ga ik voor een test op weg. Het geluid blijft. Ik rij nog even door richting Krommenie, maar de ergernis wordt steeds groter. Terug naar huis is het devies.
Het aanlopen heeft overigens geen echte weerstand tot gevolg. Op de terugweg van Uitgeest naar Castricum rij ik continu 42 km/u met een hartslag van precies 122. De wind is iets achterlijker dan dwars en niet krachtig. Ik ervaar de hogere temperatuur als heerlijk en voel dat het fietsen erg gemakkelijk gaat.
Thuis zet ik de Quest op een emmer zodat het achterwiel los van de grond komt en stap in om te kijken of het geluid er nog is. Nee, er is geen geluid meer.
Wat is er tussen zondag en vandaag gebeurd? Eigenlijk niks, behalve.... een 15 graden hogere temperatuur. Het zal toch niet simpel met het uitzetten van een kunststof afscherming te maken hebben? Nou... ja. Ik trek de met klittenband vastgezette afscherming van de ketting en derailleur gedeeltelijk los en ga weer een stukje fietsen. En.. ja, het is nu vrijwel stil.
Al direct na vertrek hoor ik iets aanlopen bij het achterwiel. Ik stop om te kijken of er iets tegen de wielkast drukt. Ik kan niks vinden en stap weer in. Net buiten Castricum wordt het geluid steeds sterker naarmate ik harder rij. Ik stop weer en leg de Quest op zijn zij om te kijken of ik iets kan zien. Ik zie niks en orden de inventaris wat beter rond de stoel. Het geluid blijft, hoogst irritant. Vlak voor Uitgeest haal ik de hele klimbim uit de Quest. Met een geheel lege fiets, ik laat de gehele inventaris op goed geluk maar even in het gras liggen, ga ik voor een test op weg. Het geluid blijft. Ik rij nog even door richting Krommenie, maar de ergernis wordt steeds groter. Terug naar huis is het devies.
Het aanlopen heeft overigens geen echte weerstand tot gevolg. Op de terugweg van Uitgeest naar Castricum rij ik continu 42 km/u met een hartslag van precies 122. De wind is iets achterlijker dan dwars en niet krachtig. Ik ervaar de hogere temperatuur als heerlijk en voel dat het fietsen erg gemakkelijk gaat.
Thuis zet ik de Quest op een emmer zodat het achterwiel los van de grond komt en stap in om te kijken of het geluid er nog is. Nee, er is geen geluid meer.
Wat is er tussen zondag en vandaag gebeurd? Eigenlijk niks, behalve.... een 15 graden hogere temperatuur. Het zal toch niet simpel met het uitzetten van een kunststof afscherming te maken hebben? Nou... ja. Ik trek de met klittenband vastgezette afscherming van de ketting en derailleur gedeeltelijk los en ga weer een stukje fietsen. En.. ja, het is nu vrijwel stil.
Abonneren op:
Posts (Atom)