Tijdens de rit naar en van Giessen komt er een geluid als een krekel uit de achteras. Vooral goed hoorbaar in de bochten. Allert weet direct wat het is en nodigt me uit om naar Dronten te komen. Vanmiddag laat rij ik naar Dronten om in de Quest een nieuwe achteras te laten monteren. Ymte trekt de oude as er met een trekker uit. Inderdaad zijn er corrosie sporen te zien. Een nieuwe vernikkelde as met een strakkere passing wordt gemonteerd. Allert stelt mijn beide derailleurs opnieuw af. Om voor de wind maximaal hard te kunnen rijden heb ik een 58-tands voorblad laten monteren. Dit is eigenlijk 6 tanden meer dan de derailleur goed kan schakelen. Er moet dus eigenlijk een keuze worden gemaakt voor het perfect schakelen op de bladen 2 en 3 of 1 en 2, het feilloos schakelen van 1, 2 en 3 lukt gewoon niet. Voor ons vlakke landje is de keuze duidelijk, 2 en 3, voor de rit in de bergen 1 en 2. Misschien is het zelfs wel verstandig om voor de reis naar Giessen het 58 tands tandwiel te laten vervangen door de standaard 52. Dan kan er zelfs een extra groot tandwiel op de achterderailleur worden gezet om op de allerzwaarste klimmen minder te hoeven 'stumpen' en makkelijker rond te draaien.
Ik winkel nog wat rond en scoor de eerste Kojaks (228 gram per stuk) voor de voorwielen van de Quest. Ook een nieuwe 26" Kojak neem ik mee. De huidige achterband zit er 4300 km op en toont nog maar heel geringe slijtage. Ook met deze band zal ik wel weer 10.000 km rijden. Ook een tweetal Vredestein HPV banden (410 gram) neem ik mee. Ik zal ze qua rolweerstand testen. Wat nu als de banden niet meevallen? De zolder bij Velomobiel.nl ligt er vol mee. Da's wel een dilemma. Allert merkt op dat de prijs, zeker als je meerdere stuks koopt, maar de helft is van die van de Schwalbe banden. De HPV DD van de huidige generatie heeft zich al bewezen. Ymte heeft de 1200 km Parijs-Brest-Parijs goeddeels in de regen gereden en maar één lekke HPV DD gehad.
Tenslotte neem ik twee lichte binnenbanden en wat klittenband mee.
