Het is nogal rustig op mijn blog. Zelf heb ik het niet rustig. Een paar uur nadat ik op 18 november mijn laatste bericht publiceerde viel mijn vrouw Marian 's nachts in huis en brak haar heup. Ze was precies op de heup gevallen waar al een prothese aangebracht was. Het resultaat was dat het bovendijbeenbot in drie stukken spleet en de prothese inscheurde. Dat leverde een 6 uur durende operatie op met heel veel ijzerwerk om alles met een nieuwe langere prothese weer een beetje op zijn plek te krijgen.
Dan gaat je dag er heel anders uitzien, wondverzorging, koken, wassen, letterlijk alles wat je normaal met zijn tweeën doet. Daarnaast mag ze de eerste maand het been maar voor 25% belasten en dat betekent dat ze bij letterlijk alles geholpen moet worden. Ik klaag niet maar je hoofd staat even ergens anders naar.
In één van de laatste berichten over de VeloTilt meldde ik dat de oplossing van de hoge rolweerstand mogelijk gezocht moet worden in de lagering. Bram en Piet maakten een nieuw ontwerp voor de ophanging van de wielen, nu met twee lagers in plaats van één groot lager. De eerste versie van de voorvork maakte het trappen lastig, ik raakte de wielophanging met de schoen. Bram heeft nu een nieuwe vork klaar waar wel voldoende ruimte is om rond te trappen. Het halfronde segment om de enkelzijdige vork te stabiliseren is zwaarder uitgevoerd omdat de vorige 3 mm dikke versie verboog. Kennelijk zijn de zijdelingse krachten op de vork heel hoog. Er moet nog een linkse draad worden gesneden voor het freewheel en dan kan de vork erin. Vervolgens een rustige dag afwachten om te kijken hoever we nu zijn.
