De laatste maanden wordt mijn fiets geplaagd door een krakende stoel. Bij iedere trap is het raak. Het blijkt veroorzaakt te worden doordat de stoel op zijn ophangpunt iets heen en weer beweegt. De oplossing is mogelijk het fixeren van de stoel op zijn ophangpunt. Dat lijkt makkelijker dan het is. Ik kies er voor om de beweging toe te laten en om het kraken te voorkomen smeer ik de binnenkant van de stoel in met teflon vet. Dat blijkt al snel het kraken te verergeren. Met thinner verwijder ik dit vet weer.
De echte oplossing is heel simpel. Gewoon zorgen dat er geen contact meer is tussen de stoel en zijn ophangpunt.
Van een smalle binnenband, een Schwalbe SV6a, knip ik een lengte ter breedte van het ophangpunt af. Dan knip ik de band 6 cm in de lengte in en trek de band over het ophangpunt.
Kraken volledig opgelost.
dinsdag 15 december 2009
Laat de vorst maar komen
Vanmorgen vriest het 4 gr. C. Het is prachtig zonnig en de aarde ziet er berijpt uit. Tijd voor een kort ritje.
Opzettelijk doe ik mijn normale winterse kleding niet aan. Ik hou het bij een dunne lange najaarsbroek. Buiten mijn dunne onderhemd en standaard shirt met korte mouwen, heb ik alleen een Oldo shirt met lange mouwen aan. Ik vergeet mijn afstandsbediening van de schoenverwarming, maar ik kan de verwarming ook op de accuutjes zelf bedienen. Daarvoor moet ik wel even uit de fiets. Ik flintstone even achteruit en vergeet de windgeleiders. Eén trap ik er half af en plak deze opnieuw vast.
Ik fiets lekker door en met 38 km/u heb ik het al snel lekker warm.
Het land ziet er prachtig uit. Overal is het gras wit berijpt en maakt dat alles er mooi winters uitziet. Ik prijs me gelukkig met het schermpje voor mijn neus. Geen koude wind in mijn gezicht meer. Wel beslaat het scherm nu licht, maar ik kan er nog goed door zien. Ik zet het ruitje 8 cm naar voren en zie dat het weer ontwasemt.
Er zitten veel ganzen en andere vogels op de velden, veel sloten zijn dicht gevroren.
De werking van de windgeleiders is perfect. Ondanks de 38 km/u, bij -4 gr. C. heerst er een gevoelstemperatuur van -12,6 gr. C., merk ik van kou via de voetengaten vrijwel niets. Achter het ruitje is ook al geen koude wind te bespeuren, al is een muts voor het achterhoofd wel prettig. Al met al ben ik heel tevreden over het comfort bij flinke koude.
Opzettelijk doe ik mijn normale winterse kleding niet aan. Ik hou het bij een dunne lange najaarsbroek. Buiten mijn dunne onderhemd en standaard shirt met korte mouwen, heb ik alleen een Oldo shirt met lange mouwen aan. Ik vergeet mijn afstandsbediening van de schoenverwarming, maar ik kan de verwarming ook op de accuutjes zelf bedienen. Daarvoor moet ik wel even uit de fiets. Ik flintstone even achteruit en vergeet de windgeleiders. Eén trap ik er half af en plak deze opnieuw vast.
Ik fiets lekker door en met 38 km/u heb ik het al snel lekker warm.
Het land ziet er prachtig uit. Overal is het gras wit berijpt en maakt dat alles er mooi winters uitziet. Ik prijs me gelukkig met het schermpje voor mijn neus. Geen koude wind in mijn gezicht meer. Wel beslaat het scherm nu licht, maar ik kan er nog goed door zien. Ik zet het ruitje 8 cm naar voren en zie dat het weer ontwasemt.
Er zitten veel ganzen en andere vogels op de velden, veel sloten zijn dicht gevroren.
De werking van de windgeleiders is perfect. Ondanks de 38 km/u, bij -4 gr. C. heerst er een gevoelstemperatuur van -12,6 gr. C., merk ik van kou via de voetengaten vrijwel niets. Achter het ruitje is ook al geen koude wind te bespeuren, al is een muts voor het achterhoofd wel prettig. Al met al ben ik heel tevreden over het comfort bij flinke koude.
Abonneren op:
Posts (Atom)