Vanmorgen rijden Kees en ik een rit naar Etersheim, Volendam en Purmerend. Het is redelijk zonnig weer maar de zuid-oostelijke wind van 5 Bft maken bij de temperatuur van 3 gr. C een gevoelstemperatuur van 9 gr. C onder nul. Optimistisch heb ik alleen de pet opgezet, fout. Al rijdend diep ik een hoofdband op en trek deze over mijn pet en mijn oren. Dit is beter en maakt het pal tegen wind richting Purmerend rijden prettiger.Kees belooft koffie en appeltaart in Etersheim, een gehucht bij de IJsselmeerdijk. In de Beemster hebben we de Mijzenpolder aan de linkerhand. Ik maak een foto van een stolpboerderij achter de rietkraag aan de overkant van het water. Tijdens het fotograferen gaat de Quest door de wind vanzelf weer rijden. Als de camera weer onderdeks is mag de Quest alleen op de wind een stukje rijden. De fiets komt tot 10 km/u zonder trappen.
Via Beets bereiken we vlot de molen De Breek. De ontvangst is gemoedelijk, Kees is hier een vaste gast. De honden van de uitbaatster zijn geobsedeerd door mijn nieuwe voetverwarmers. De rode LEDs knipperen zo opvallend dat ook gasten in de Breek willen weten wat dat nou is. Ik leg uit hoe het werkt en waar het voor is. De appeltaart is super en na een half uurtje gaan we weer de kou in. Mijn fietshandschoenen waaien tientallen meters weg maar ik krijg ze weer te pakken, mede dankzij een wielrenster die er bovenop één gaat staan.
Na een korte fotostop bij de draaiende molen gaat het tegen wind richting Edam - Volendam. In Volendam kijk ik bij de juwelier naar een bloedkoraal ketting. Marian heeft eens gezegd dat ze zoiets nog wel een keer wil. Nou, de Volendammers hebben ze in alle maten en ... prijzen. Terwijl ik bij de juwelier binnen ben, maakt Kees vrienden voor het leven met twee schattige Chinese meisjes. Ik waag er ook een plaatje aan. Voor de verandering is het vrij rustig op de dijk, een foto met maar twee mensen, let op de visafslag links in beeld, is redelijk uniek.
Dan door naar Katwoude. Voor Monnickendam draaien we rechtsaf naar Ilpendam/Purmerend. Voor ons fietsen twee identiek geklede wielrenners. Hoewel het fietspad heel breed is hebben de mannen de hele wegbreedte in gebruik. Claxoneren helpt niks, nog maar een keer. Ook nu weer geen reactie. Pas als ik 5 meter achter de mannen rij en, zeer tegen mijn gewoonte, nog een keer een dreun op de toeter geef, haasten de mannen zich naar rechts. Even later herhaalt zich dit nogmaals als Kees langs de wielrenners moet. Ik zie ze wederom niet aan de kant gaan. Ik hoor Kees schreeuwen, niet echt de gewoonte van de gemoedelijke Van Hattem. Als Kees me inhaalt blijkt dat in ieder geval één man riep dat ie doof is.
Door Purmerend rijdt Kees voorop, hij is daar beter thuis, al geeft de GPS nog wel een omweggetje aan :)
Het laatste stuk gaat met de wind in de rug over de dijken richting De Woude. Kees heeft er nog zin in, want nu en dan tikt de snelheidsmeter 42 km/u aan.
Thuisgekomen hebben zowel Kees als ik een kop als een boei. Ik ben voor het eerst dit jaar, ondanks smeren met factor 50, licht verbrandt.
72 km.
