De dagelijkse regelmaat verloopt steeds soepeler. Nadat we gisteravond veel vliegen en muggen in de camper om het leven hebben gebracht slapen we prima. Na een goed ontbijt zijn we om half tien en route, eerst naar Glückstadt aan de andere oever van de Elbe.Het is somber weer met grote onweerswolken in de richting waar we heen willen.
Het is ruim 50 km naar de veerpont. We houden de grote weg aan en kunnen steeds 40 km/u rijden. Sommige automobilisten vinden het niet leuk dat wij ze ophouden en laten dat merken. Eén grijze camper snijdt ons behoorlijk. Gelukkig staat ie even later in een file van 5 kilometer voor de pont.
Wij rijden in één keer naar voren en kunnen meteen aan boord.
Gemiddeld zijn de Duitsers buitengewoon correct. Zelfs vrachtwagen chauffeurs die soms minutenlang achter ons moeten blijven zwaaien vriendelijk. De pont is een flink schip waar zo'n 10 vrachtwagen combinaties op kunnen. Daarnaast nog zo'n 30 personenauto's en natuurlijk kunnen ook 3 Questen wel mee. Ook nu weer zijn we 'Fahrad' en betalen we € 3,50 per fiets voor de overtocht.
Aan de andere oever staat Jan ons op te wachten met verse koffie en Apfelstrudel, heerlijk.
De foto van onze aankomst nadat we van de ferry afkomen heeft Jan met de iPhone gemaakt.
We besluiten de dijkroute te nemen naar Brunsbüttel. Het eerste poortje is wel heel smal en aan weerskanten is er niet veel meer dan een centimeter over.
Het weer wordt dreigender en het gaat hard waaien. We besluiten van de dijk af te gaan en de lager gelegen parallelweg te volgen. Om niet onnodig lang in Duitsland te rijden besluiten we door te rijden naar Tönning en verlaten we de langere kustroute.
Vanaf nu laten we de Garmin Montana routeren op de Open Fietsmap. Instelling van de Garmin is voor fiets, uitsluitingen zijn snelwegen, u-bochten en onverharde wegen. Dit blijkt voortreffelijk te werken. We kunnen achter elkaar doorrijden en de routering klopt uitstekend. Voor iedere kruising gaat automatisch het schermlicht aan en klinkt er een duidelijk signaal. Ook zoomt de Montana in tot een heel gedetailleerd overzicht. Een kind kan de was doen.
Het begint te regenen. Eerst hebben we alledrie de carbon deksel met aangepast vizier erop.
Als het nog harder gaat regenen stoppen we om ook de kap er op te zetten. Na een paar uur regen wordt het droog en gaan de carbon toer/racekappen weer uit elkaar en in de fiets. Wat een genot.
Tegen het eind van de rit komen we aan bij Eider Sperrwerke. Zoals in heel Duitsland, wordt er geen rekening gehouden met velomobielen. Om de sluis te passeren moeten we eerst omhoog rijden en daarna …. Omlaag is er breed soort 'wasbord'. Ik probeer dit rijdend te passeren, maar al snel voel ik de stenen tegen de tunnel. Jan probeert het lopend. Zijn fiets is een stuk zwaarder en deze wil wat al te snel naar beneden. Jan stuurt omloog naar links en oops ….. de Quest ligt op zijn kant. Razendsnel heeft Jan de fiets weer op de wielen. Een paar krassen in de lak zijn de zichtbare herinnering van dit akkefietje.
In Tönning staat Jan al klaar. Hij heeft met de meegenomen Giant Halfway vouwfiets boodschappen gedaan in het dorp en serveert meer dan uitstekende spaghetti.
Vanavond rijden we zijn vieren, Jan op de Giant Halfway, wij in onze Questen naar het stadje Tönning. Leuk stadje met een eeuwenoude haven. Op de pakhuizen staat dat al in 1560 er een dienst op Australië voer.
Wij eten Italiaans ijs. Onwaarschijnlijk groot en buitengewoon smakelijk. Cees bestelt een vaas chocolade ijs met bonbons. Daar zit een hele doos bonbons op. Heeft iemand van jullie ooit Cees een ijsje niet zien opeten? Vanavond is het zover.
