Snel retourtje De Woude

Vanmiddag is het goed fietsweer, wel af en toe een buitje, maar dat kan de pret niet drukken. Woensdagmiddag was ik licht verbrand in mijn gezicht, daarom nu maar wat factor 60 gesmeerd.
Om half drie ben ik buiten. Het waait 3 tot 4 Bft uit het Noordwesten, de zon schijnt af en toe, het zicht is perfect. Kan ook niet anders, de lucht is afkomstig van de poolstreek.
Bij de kruising in Limmen rijdt een brommer met een ouder echtpaar voor me langs richting Uitgeest. Ik probeer hen in te halen en moet daarvoor naar het grootste voorblad schakelen. Dat lukt niet direct en ik trap een aantal keren loos in het rond. Even later lukt het wel, maar is de brommer al een eind weg. Toch zet ik de achtervolging in. Al vrij snel staat er 45 km/u op de snelheidsmeter, maar inlopen is er niet bij. Met dank aan de lichte rugwind accelereer ik door naar 50 km/u, voor winterse condities heel hard. Nu komt de brommer dichterbij. Een kilometer voor het station Uitgeest heb ik de brommer ingehaald en zie dat ze precies 46 km/u rijden. Dat is makkelijk bij te houden. In Uitgeest slaat de bromfiets af en ik kan rustig doorrijden naar Krommenie. Nu hou ik 42 km/u aan, een relatief relaxte snelheid.
Op De Woude kijk ik even bij de verbouwing van het eetcafé De Woude en drink een kop koffie bij mijn aanstaande buren.
Langs dezelfde weg fiets ik weer naar huis. Nu loop ik enkele lichte buien tegen het lijf, maar echt nat wordt ik niet.
40 km

De vadsigheid te lijf

Vanmiddag vrij genomen om een eindje te gaan fietsen. De vadsigheid van de afgelopen periode begint me te hinderen. Het is schitterend helder weer met vrijwel eindeloos zicht, 4 gr. C. en windkracht 2 uit het Noordoosten. Ik maak de Quest mooi schoon door hem met een knijpflacon met water te besproeien. Met een oude zachte handdoek, voor dat doel heb ik er enkele tientallen, maak ik hem weer droog. Ziet er gewoon nog nieuw uit :).
Na het aantrekken van de elektrisch verwarmde schoenen en het inladen van de gebruikelijke spullen, vertrek ik om half drie. Ik maak graag een rondje rond het Alkmaardermeer, uiteraard om weer even langs de bouw te gaan. Vanaf morgen wordt er weer gebouwd, de kozijnen worden dan geleverd.
Uit 'schuldgevoel', ik ben nu 6 kg zwaarder dan in de zomer, trap ik er lekker op los. Naar Uitgeest gaat het 39 km/u, even later naar Krommenie zelfs iets boven de 40 km/u. Er zijn veel scholieren op weg en vooral de meiden giechelen er op los als ik ze passeer.
Via een koffiestop op De Woude fiets ik richting Akersloot. Vanaf het viaduct omlaag bereik ik makkelijk 47 km/u. Tot aan de pont blijf ik op 43 km/u. Op de A9 staat het vast zo ver het oog reikt. Ik stop even voor een fotootje.
Daarna rij ik door naar het strand bij Castricum aan Zee. Restaurant Blinkers is deels afgebrand en dat moet natuurlijk even bekeken worden. Verschillende belangstellenden hebben wel zin in een praatje met de 'ingebakerde' bestuurder van de Quest. Ik heb nu mijn schaatsmuts op met daaronder de rode klep die ik zomers graag draag. Daaronder de fietsbril en Wim is zeer incognito. Ziet er natuurlijk niet uit, maar ach.... Een klasgenootje van de lagere school Nico Mooij herkent me zo niet, ik hem wel en we kletsen gezellig even.
Op de terugweg van het strand worden de hoge witte cumulus nimbus wolken prachtig rose gekleurd door de lage zon, een kiekje waard. Het schuldgevoel is al weer op zijn retour.
41 km

Velomobiel of.......

Op de liggerslijst is een discussie gaande over het al dan niet op een website van de politie Twente voorkomende Velomobiel.
Ik heb de foto tot 1200% vergroot in Photoshop. Vervolgens heb ik alle ruis met het 'despeckle' filter weggehaald. Dan zie je een raster van 4 x 6 pixels met daarbovenop een donkerder pixel. Het geel is geconcentreerd in 4 x 4 pixels. Dit zou een Velomobiel kunnen zijn. Echter, de onderste twee rijen pixels zijn niet meer geel, mogelijk schaduw ? Velomobielen liggen echter lager op de weg en zouden maximaal één rij donkerder pixels opleveren.
De donkere pixel bovenop kan het hoofd van een bestuurder zijn.
Belangrijker evenwel zijn de drie pixels aan de onderkant tweede van links. Dit lijkt m.i. sterk op een donkerder voorband.
Mede gezien de verhoudingen is mijn conclusie dat het een naar de camera rijdende gele scooter is.

Rondje midden Noord-Holland

Gisteren zijn de twee lekke banden van vorige week geplakt. In één band zit een flink stuk scherp steen dat de band een vrij grote beschadiging toebrengt. Even is er twijfel of de band dit overleeft. Ik probeer door de snee te kijken, maar dit lukt toch niet. Hij gaat er weer onder omdat ie verder nog prima is. Ik stop nog maar een extra voorband met binnenband in de Quest, plakken onderweg is een schrikbeeld.
Vanmorgen is het weer prachtig, zonnig, westenwind met kracht Bft 5 en 8 gr. C. Het wordt een rondje midden Noord-Holland. Buiten blijkt het inderdaad fris en het waait een dikke Bft 5. In Limmen maak ik twee klittenbandjes van de kap los om de knop van het verkeerslicht te kunnen bedienen. In een flits waait de hele schuimkap weg en vliegt de weg over. In de middenberm blijft ie liggen. Automobilisten zien het gebeuren en geven me alle tijd om de kap op te halen en terug te lopen naar de Quest, keurig.
Na de pont in Akersloot gaat het met rugwind heel makkelijk heel hard. 45 km/u met hartslag 130 is snel, zeker in de winter. Ik neem de Oostdijk van de Schermer en sla de waarschuwing voor een slecht wegdek in de wind. De wind is hier knap hard en ik durf niet voluit te fietsen. Bovenop de dijk pakt de wind de Quest soms zo bij zijn lurven dat ik af en toe behoorlijk moet corrigeren. Weer zie ik twee gele Quests, mannetje/vrouwtje met rode helm en we groeten elkaar, ik met de claxon.
De drie Schermermolens bij Schermerhorn staan volop te draaien, een schitterend gezicht. Tussen Schermerhorn en Ursem staan nog twee molens die een fraai plaatje opleveren. Ik stap even uit en maak een paar kiekjes. In mijn blog van 15 januari 2005 heb ik dezelfde molens vanuit de fiets gefotografeerd. Lang durf ik de Quest niet alleen te laten, hij zal maar van de dijk omlaag waaien.
Bij Ursem sla ik rechtsaf en met de wind achterlijk fietst het heel makkelijk. De hele Walingsdijk tot Avenhorn blijft de snelheidsmeter royaal in de 40 km/u aangeven. Dat zal straks wel anders worden.
Even later bereik ik Hoorn en neem de IJsselmeerdijk naar Edam. Even pauze voor een banaan en snel weer op weg. Nu is de wind spelbreker. Beurtelings komt ie voorlijk, dan weer dwars in. Snelheid tussen 32 en 35 km/u met hartslag 118, nog steeds aardig. Ik zie weinig fietsers, gek, het is toch mooi fietsweer. Op het IJsselmeer zijn tientallen zeiljachten aan het wedstrijdzeilen, heel opvallend. Overal zijn grote aantallen ganzen aan het fourageren.
In Edam ga ik voor het eerst even op het haventerrein kijken en eet mijn broodjes op. Op veel boten is volop activiteit, niet alleen op de wal voor onderhoud, maar ook op het water om boten klaar te maken voor een zeiltochtje. Zeilers zijn altijd geïnteresseerd in de Quest en de sfeer is vriendelijk.
Langzaam rij ik door het mooie Edam, moet wel, het wegdek is gruwelijk slecht. Veel mensen lopen op straat en kijken lachend om als ze me ontwaren. Een grote vrachtwagen met oplegger, hij heeft gegarandeerd voorrang, remt en laat me keurig voor gaan.
De koers is nu vrijwel tegen wind en de snelheid lijdt daar wel onder, met 31/32 km/u heb ik volkomen vrede. In de Beemster krijg ik weer paarden-rituelen. De eerste twee amazones lachen me vriendelijk toe en de passage verloopt zonder problemen. Even verder lopen een man en vrouw met twee paarden aan de leidsels. Het lijken me geroutineerde paardenmensen en ik besluit er met een lage snelheid langs te fietsen. Het voorste dier vindt het prima, het tweede niet. Het paard steigert, deinst op de achterbenen achteruit en komt heel dicht bij de Quest. Dan zakt het angstige dier door de achterhand en gaat als het ware op zijn kont zitten. Ik passeer het paard op 40 cm afstand en schrik me rot. Ik niet alleen. In mijn spiegel zie ik dat het dier vrij snel weer overeind is. Oops...
Op het eiland De Woude geef ik de webcam een zetje. Door de storm is ie een paar graden verdraaid.
Via Wormerveer fiets ik naar Krommenie en Uitgeest. Ik krijg de wind nu precies dwars in en dat zeilt lekker. Zonder veel inspanning rijdt het 37 km/u.
Op de Provinciale weg naar Castricum staat een enorme file. Er zijn twee kop-staart botsingen waar in totaal 12 auto's bij betrokken zijn. Een rechte weg, 100 km zicht, geen hinderlijke zon en prachtig nieuw wegdek. Zondagsrijders? In dit soort gevallen houdt niemand rekening met fietsers. Politie en ambulances racen over het fietspad als was het het Circuit van Zandvoort. Ter plekke van de botsingen is op twee plaatsen het fietspad geblokkeerd. Ik scharrel door de berm en ben om 16.00 uur weer thuis. Prachtige fietsdag.
100 km

Volendam en 2x lek

Vanmorgen ziet het weer er eindelijk fatsoenlijk, fietswaardig, uit. Het waait 3 Bft uit het zuidwesten, het is 8 gr. C. en zwaar bewolkt. Het regent niet, dat wordt om 16.00 uur verwacht. Het wordt een ritje naar Volendam.
Om 11.00 uur rij ik weg, blij dat ik na twee weken weer een keer in de Quest zit. Het gaat direct al lekker en even later praat ik met de pontbaas over de stremming op Tweede Kerstdag. Hij zegt dat het inderdaad niet mistig was, maar de kabel was gebroken. Ze hadden het bordje verkeerd om gezet ...
Met 35 tot 38 km/u bereik ik De Rijp. Het is winter en dan is het meestal een stuk rustiger in het historische dorpje met de nauwe hoofdstraat. Met hoge snelheid rij ik De Rijp uit en profiteer daarbij van de hoge Beemsterringdijk. Een automobilist blijft naast me rijden en zal op zijn snelheidsmeter zeker 50 km/u aflezen. Ik rij een tijdje 46 tot 47 km/u. Mijn hartslag gaat naar 145 slagen per minuut. Dat is in de winter rijkelijk hoog.
Het zonnetje schijnt waterig door de dunne bewolking en ik ontwaar in de verte een tweetal amazones. Zoals gebruikelijk, ik nader ze van achter, haal ik de snelheid eruit. De dames zien me niet aankomen en ik toeter maar eens. Ze kijken om en dan gebeurt er wat. Ze gaan eerst naar de rechterkant, maar besluiten dan de berm tussen het fietspad en de rijbaan te verkiezen. De paarden zijn angstig en lopen achteruit zelfs de rijbaan op. Daar staan ze stokstijf stil en blijven staan tot ik er langs ben. Eén rijbaan is volledig geblokkeerd, maar gelukkig komt er geen auto aan.
In Kwadijk neem ik de omweg via de noordelijke boerenroute, een mooie asfaltweg rijdt lekkerder dan het kapot gereden wegdek in Kwadijk. Ik merk dat mijn linker voorband lek is. De Quest op zijn zij en met een minuut of tien is de Primo Comet 1.5 verwisseld voor een Schwalbe Marathon Racer. Met de kleine Sigma Lambdajet pomp ik er 6 bar druk in. Door de slangverlenging kan de Quest op zijn zij blijven liggen en kan de druk prima worden afgelezen. Nou maar hopen dat er niet een tweede voorband lek raakt, meer reserve voorbanden zijn niet aan boord.
Ondanks dat het hartje winter is, nou ja winter, is het druk op de dijk in Volendam. Ik wordt weer van alle kanten gefotografeerd terwijl ik mijn broodje met vleessalade opeet.
Op de terugweg rij ik op de rijbaan en neem de vier voorrangsrotondes als was ik een auto. Op de tweede rotonde nadert een mevrouw in een rode Golf en rijdt de rotonde op terwijl dat domweg niet meer kan. Ik rem heel hard en scheld het ka.u.té wijf voor rotte vis uit. Ik probeer haar te achterhalen om mijn gram te spuien, maar hoewel ze wel de goede kant uitgaat, haal ik haar niet meer in.
Met de nieuwe linker voorband rijdt het merkbaar lichter. Wel bespeur ik weer het 'zingen' van de Racer op asfalt.
Ik rij even langs De Woude om de voorruit van de camera te poetsen. Er is veel troep tegenaan gewaaid en door de aanwezige verwarming opgedroogd. Het begint nu te spetteren, keurig volgens verwachting van 'windguru.cz'. Deze site is een aanrader.
Via de pont in Akersloot rij ik terug naar Castricum. In Castricum, nog maar een paar straten van huis, bespeur ik weer het kenmerkende logge sturen van de Quest. Opnieuw is de linker voorband lek. Ik kan met de langzaam leeg lopende band net thuis komen.
Een heerlijk middagje fietsen is ten einde.
78 km