Vandaag rij ik naar Lelystad om onder meer de 3-uurs race te bekijken. Bekijken ja, niet deelnemen. Ik had me wel ingeschreven voor deze race, maar de kramp van gisteren betekent niet veel goeds voor de dag erna. De snelste deelnemers, de velomobielen, lichten in elke bocht een wieltje van de grond. Een bewijs dat zij niet vol gas door de bocht kunnen. Enkele velomobielrijders hebben rechts een dikke F-lite, links een Durano. Dat legt de fiets in een constante linker bocht. Heel slim natuurlijk.
Jan van Steeg moet al snel de fiets uit. Hij heeft geen zitmatje maar het constant naar rechts gedrukt worden noopt hem toch een matje te nemen. Dat helpt hem helaas onvoldoende en hij stopt ermee. De wijze gedachte is dat ie volgende maand in de Cygnus een 12-uurs record poging wil doen. Dan wil je nu geen blessure van je zitbotjes riskeren.
Ik neem plaats op de gammele tribune die een uitstekend zicht biedt op de wedstrijd. Daniel Fenn is oppermachtig en dubbelt de nummers 2 en 3 regelmatig.
Tussendoor ga ik even langs Paul Denissen en David Wielemaker, teamleider en ontwerper van de prachtige Velox2. De mannen zijn zeer tevreden over de windtunnel testen. Maar liefst 35% minder luchtweerstand dan Velox1. Even later zie ik de twee op een Raptobike tandem rondcrossen.
De standhouders staan allemaal langs één kant van het terrein. Dat maakt een lang lint kramen en dat ziet er niet gezellig uit.
M.i. kun je beter de stands tegen over elkaar zetten, wordt het allemaal wat drukker en knusser.
Rest mij het CycleVision comité te complimenteren met de organisatie. Het binnen een beperkt aantal weken volledig omgooien van een dergelijk groot evenement is een knappe prestatie.
