Ierland dag 23 14 augustus Chollerford - New Castle

Cees en Ben komen opgelucht uit hun nachtleger. Ze hebben een comfortabele nacht gehad. Kees is bang om op de A69 te rijden en wilde gisteren een rustiger route. Dat hebben we geweten. Het klimmen is niet van de lucht.
Als we de boerencamping verlaten moeten we honderden gaten in de weg zien te vermijden. Dat lukt aardig en we moeten een bijzonder steil stuk omhoog klimmen. Als we weer op de Hadrian Wall road zijn, denken we niet zoveel meer te moeten klimmen. Dat pakt anders uit. Na een afdaling tot onder de 100 meter moeten we er echt aan geloven. De klim reikt nu tot 260 meter en is onwaarschijnlijk steil. De achterbanden van Ben en Cees slippen licht. Kees en Ben stoppen onderweg een paar keer en uiteindelijk komen ze lopend boven. Cees verrekt het om het op te geven en blijft in de fiets. Ook ik kan, al gaat het maar 4 km/u, fietsend boven komen. Bij de steile afdaling gooit Ben zijn F16 pilotchute uit. Dit is een echte stopper die goed werkt. De kleine nylon chutes hebben minder remvermogen, maar met twee stuks kun je toch zo'n 25 km/u van je snelheid af krijgen. Ze zouden groter kunnen maar het bezwaar is dan dat ze de Quest behoorlijk heen en weer kunnen trekken. Deze maat, 50 x 50 cm is prima. De wartels voorkomen prima dat de draden in elkaar draaien. Al met al een succesvol onderdeel van de Quest in de heuvels.
We gaan toch weer terug naar de N69, het klimmen is nu wel mooi geweest. De drukte op de N69 is overzichtelijk, het is zaterdag dus de meeste vrachtwagens rijden niet. Als we even pauzeren komt een politiewagen achter ons staan. Of we weten dat dit een gevaarlijke weg is? Ja, dat weten we wel. Ze wijzen ons op een route door New Castle langs de oevers van de Tyne. Die zouden we toch al nemen.
De twee politiemensen, een man en vrouw, zijn allerhartelijkst en wensen ons een veilige thuisreis.
Plotseling zijn we Kees kwijt. Het duurt een kwartier en hij is nog niet boven. Dat kan niet kloppen. Ben en Cees besluiten via een viaduct terug te rijden naar de andere rijrichting. Ze zijn nog niet een kilometer onderweg en Kees komt aanrijden. Hij heeft in de afdaling, gelukkig niet met heel hoge snelheid, een lekke achterband gekregen. Ben en Cees lopen met de fiets tegen de rijrichting in weer naar het viaduct terug en we rijden gevieren naar New Castle.
Na 3 uur fietsen hebben we de 63 km die ons nog tot de ferry restten, afgelegd.
Ik heb in een van de vorige posts gemeld dat Hi USB dongel niet goed functioneert. Dat is maar deels waar. Ik krijg een SMS van Hi waarin staat dat het vooraf afgesproken bedrag is opgesoupeerd. Wel kan er voor 11,89 euro per Mb worden verlengd. Daarom nu alleen maar tekst, de foto's houden jullie tegoed.

Bij het oprijden van de boot in New Castle rijdt Cees precies met de beide voorwielen in grote spleten in de oprijplaten. Hij komt meteen tot stilstand en is niet blij. Er zit een klein breukje in de gelcoat onder bij de rechter wielkast. Cees probeert de schade te claimen bij een dekbaas, maar die geeft niet thuis. Het dekpersoneel wil onze Questen bij de fietsen zetten. Dat levert een pittige discussie met het beladingspersoneel op. Ik wil niet naast zwaar bepakte vakantiefietsen staan. Als zo'n fiets omvalt, veroorzaakt dat zeker schade aan de Quest. Ik maak de heren duidelijk dat we voor motorfietsen betalen en niet voor fietsen. Als de man aan de Quest wil gaan duwen geef ik hem te verstaan dat dat niet tot zijn taak behoort. Even later lost het probleem zich vanzelf op. Ze moeten nog een auto kwijt en dat kan alleen maar als de vier Questen, per twee zij aan zij, vrij van de fietsen worden geplaatst.

Marian hangt ons allemaal een 'winner' medaille om en reikt ons een kleine beker uit. Heel leuk!

Na een heerlijk Scandinavisch buffet op de veerboot van New Castle naar IJmuiden slaap ik, het is rustig weer, makkelijk in. We hebben bij de whiskey stokerij een paar nieuwe oordoppen meegenomen en die blijken uitstekend te werken. De 3M oordoppen die we tot nu toe gebruikten werken zich uit de gehoorgang en verdwijnen. Deze doppen, ik ken het merk niet, blijven uitstekend zitten.

Ik heb, bewust, mijn email niet gelezen. Mochten er reacties op onze verhalen zijn gekomen, dan heb ik die niet gelezen en verschijnen ze niet op mijn blog. Als ik morgen thuis ben komt dat allemaal goed.

Ierland dag 22 13 augustus Annan - Chollerford

Het is mooi zonnig als we vertrekken. We worden uitgebreid gefilmd door een 'local'. Ben gaat voor maar bij een splitsing van twee wegen kiest ie de verkeerde weg. Hij stampt meestal flink vooruit en kan met moeite worden bereikt. Ik ga even vooruit, de GPS liegt niet, en we zijn snel op de goede weg. Buiten Annan is het meteen klimmen van de hoogste plank. Het waarschuwingsbord geeft 14% aan, maar dat lijkt nog geflatteerd. Kees en Ben pauzeren een keer op het steilste stuk, Cees en ik kunnen in één keer door, maar het gaat niet veel harder dan 4 tot 6 km/u. We worden gecomplimenteerd door een stel mountainbikers die gelijk met ons oprijden op hun lichte carbon karretjes.
Boven, dat is wel op 260 meter hoogte, zitten we meteen op de Hadrian Wall. Dit is de beveiligingswal die de Romeinse koning Hadrian in 112 voor Christus op liet werpen om zich te beschermen tegen indringers. Het Romeinse rijk eindigde hier dan ook. Overal zijn overblijfselen te zien, zelfs de wachttorens zijn soms nog te zien. De route wordt door heel veel wandelaars gelopen, is 117 km lang en loopt van kust naar kust.
Het waait vreselijk hard uit het noorden. De afdalingen zijn dan ook heel link. De Quest wil wel 90 km/u maar de wind gooit ons zo heen en weer dat de snelheid niet boven de 65 km/u komt. Het regent al een tijdje en dat maakt een snelle afdaling extra gevaarlijk.
De weg bovenop de Hadrian Wall is vrijwel recht. De weg golft voortdurend, eerst een stuk klimmen en dan met snelheid weer tegen de volgende heuvel op. Hoe sterker je mee trapt, hoe minder je hoeft te klimmen.
Na 83 km vinden we het mooi en zoeken een boerencamping op. Cees en Ben prijzen deze dag, ze hoeven hun tent niet op te zetten en gaan voor een B&B. Beiden willen hun tent wel ritueel verbranden :).
Morgen nog een 65 km naar de boot in New Castle.

Ierland dag 21 12 augustus Stranraer - Annan

De enorme camping is vrijwel verlaten. We staan op een grasveld van 200 x 600 meter. De wilde konijnen zijn zo tam dat Kees ze tot op een meter of vijf kan benaderen. We overleggen of we er een in de pot zullen stoppen maar besluiten dit maar niet te doen. We zijn om tien uur onderweg en de eerste tien kilometer zijn vlak en vliegen, mede doordat we de wind in de rug hebben, in iets meer dan een kwartier onder de wielen door. De eerste buien dienen zich al snel aan en hebben een forse omvang. Zo gauw de weg nat is komt er water in mijn fiets. Dat is al vanaf het begin zo maar ik weet dat aan water van buitenaf. Het is nu duidelijk dat de achterste wielkast lekt en het regenwater naar binnen loopt.
Na tien kilometer begint de eerste klim. Niet heel steil, maar wel lang. We komen tot 260 meter hoogte en rijden door het Galloway Forest park. De afdalingen zijn mooi vlak al zit er één heel snelle tussen. Mijn GPS geeft 91.1 km/u aan, zelfs met één remparachute uit. Kees komt tot 96,2 km/u en moet aan het eind nog snel twee parachutes uitgooien om de remmen niet te zwaar te belasten. Ben gebruikt zo nu en dan ook een grote parachute, een pilot-chute van een F16 die de hoofdparachute eruit moet trekken. Die chute remt de Quest heel fors af.
Overal staan belangstellenden langs de weg. We worden ook hier weer continue gefotografeerd.
Kees haalt de speling uit zijn stuur, bij snelheden van tegen de 100 km/u geen onnodige actie.
Het klimmen en dalen gaat continue door. Het landschap is ook hier prachtig. We krijgen de Ierse zee af en toe te zien. De weg is vaak omzoomd met paarse bloemen. We rijden onder meer over de A75, een drukke weg met enorm veel vrachtverkeer. We moeten soms even stoppen om de file achter ons te laten passeren. Als we even stilstaan stopt een Schot zijn bestelwagen en komt naar ons toelopen. Hij adviseert ons dringend niet langer op dit stuk van de A75 te blijven rijden, het wordt steeds gevaarlijker. Er zijn geen 'shoulders' meer en de weg is ook smal. We kunnen via een heel steil weggetje naar een parallel lopende rustiger weg rijden. Inderdaad, dit is veel prettiger.
We schrikken van een jong Galloway rund op de rijbaan. Ben en ik rijden er met een grote boog omheen.
Nogmaals wil ik de chauffeurs hier complimenteren. Zelfs al moeten ze tien minuten achter ons omhoog kruipen, ze blijven achter ons. Pas als het heel riant kan, komen ze langs.
We spreken bij kilometerstand 95 af dat Marian een kampeerplaats zoekt vanaf kilometerstand 115. Als we al 120 km hebben gereden is er nog geen bericht van Marian. Ik bel maar ze antwoordt niet. Als ik eindelijk op mijn telefoon een totaal onbekend nummer zie binnenkomen, blijkt dat de telefoon van Marian het niet meer doet en ze mag de telefoon van een boer gebruiken.
De boer wil ons wel een plaats voor de nacht geven, echter, wij zijn al 20 km verder en terugfietsen staat niet in ons woordenboek. We spreken af elkaar in Annan te ontmoeten. Dat lukt uitstekend en we worden door een aardige Schot, hij rijdt in zijn auto voor, naar de lokale camping gebracht.
We eten tijdens een zware bui onder de luifel onze avondmaaltijd op. Twee Nederlanders komen een praatje maken. Ik stel mijn remmen wat strakker, de Quest blijft op heuvels op de parkeerrem niet goed staan.
Doordat de boot geen WIFI had ben ik afhankelijk van de Hi USB modem. Met 2 euro per Mb duur, maar praktisch nauwelijks bruikbaar. Zelfs als de verbindingskwaliteit 5 balkjes laat zien, duurt het uploaden van 0,1 Mb een half uur.
Vandaag 140 km gereden.

Ierland dag 20 11 augustus Ballyvoy - Belfast - Stranraer

Vannacht heeft het hard geregend. Het dak van de camper lekt ergens en er petst met regelmaat een druppel op de grond en .... op mijn bed. Om half zes gaat de wekker en binnen een uur zijn we startklaar. De enorm steile helling blijkt door Ben en mij toch te beklimmen, Cees en Kees doen het te voet. Het is somber weer en regelmatig komt er een bui langs. We klimmen naar 260 meter waarmee de stramheid wel uit de spieren is.
We moeten om uiterlijk half één in Belfast zijn en er moet nog een kleine 100 kilometer worden gereden. Met ons gemiddelde van ruim 21 km/u over de hele reis, kan dit dus 5 uur duren, mits er geen technische problemen zijn. Na de steile klim volgt een pittige afdaling. Kees, hij heeft de schuimkap op, heeft maar één parachute uit die ook nog eens niet mooi open is. Zijn remlicht brandt voortdurend. Na een lange afdaling zijn we op de Coastal Road aanbeland en dat rijdt mooi. Bijna niet meer klimmen en met vele fraaie vergezichten en redelijk goed asfalt is het heerlijk rijden.
Na de laatste klim naar 85 meter is het afdalen geblazen naar Belfast. Er valt nog een enkele bui als we langs Carrick Fergus castle rijden. We stoppen even voor een paar foto's.
De veerhaven is dan nog maar een paar kilometer rijden.
Helaas heb ik niet in de gaten gehad dat de boottocht met Stena uit twee reserveringen bestaat en niet zoals bij DFDS uit één. Het een dag eerder vertrekken had ik wel geregeld voor de fietsen maar niet voor de camper. Dat kost 58 euro. We proberen dat nog terug te krijgen van de publiciteitsman van Stena die wat foto's maakt voor het bedrijfsblad.
We varen nu met de Stena Navigator, een conventioneel schip dat met 34 km/u precies de helft van de snelheid haalt vergeleken met de cataman HSS Voyager van de heenreis.
Op de boot wordt omstandig reclame gemaakt voor free WIFI. Nou vergeet het maar, meer dan de startpagina van Stena Line komt niet in beeld. Het personeel weet nergens van en de mevrouw van de informatiebalie is wel eerlijk, het werkt gewoon niet.
De groep verbaast zich over mijn slaapgewoonten. Als ik niet fiets en even niks te doen heb, slaap ik. Als ik de foto's van vandaag in de MacBook zet heeft één van hen een foto gemaakt op mijn eigen camera.

De ODO meter geeft 1950 kilometer aan. 275 km zijn afgelegd in Noord-Engeland en Schotland, dus in Ierland hebben we totaal 1675 km gereden. Geen pech, maar één lekke band, we hebben het geluk dus aan onze kant gehad. Het weer is gemiddeld redelijk tot goed geweest. Wel vrijwel elke dag een buitje, maar slechts één dag hebben we de hele dag regen gehad.
Ierland is een prachtig land maar veel wegen zijn de Quest niet goed gezind. N-wegen en R-wegen zijn uitstekend te berijden, L-wegen kun je met de Quest beter mijden, je blijft maar klimmen en dalen. De beklimmingen zijn ook veel steiler. Dat kun je een paar uur volhouden, maar een hele dag kost je je knieën.
Een groot gemak is de camper. Alle reserve spullen, tenten, kleding en zwaarder gereedschap zitten in de camper. Een heel groot gemak is dat Marian van Hattem ons van prima eten voorziet. Vier fietsers die elke dag vier Questen berg op berg af zeulen eten nogal wat.
De dag eindigt met een borrel op de goede afloop van de complete reis rond Ierland op de camping in Stranraer in Schotland.