Het vriest 2.5 gr. C. en er staat een snijdende oostenwind als de Quest om 7.15 uur uit zijn warme leger wordt gehaald. We - Lango Metten is vandaag mijn metgezel - rijden vandaag naar de Oliebollentocht in Almere. Hoewel er even een idee was per auto naar Almere te rijden, helpt Lango me uit de droom 'we gaan toch lekker fietsen, Wim'. Het eerste stuk gaat over de nog nachtelijke dijkwegen van Graftdijk naar Purmerend. De wegen zijn op veel plaatsen wit van het ijs en in de duisternis moet je goed opletten niet van de slingerende dijk af te schuiven. Met een snelheid van rond de 30 km/u gaat dat prima. Voorbij Purmerend, Lango prefereert deze langere route om wachttijden voor de pont over het Noordzeekanaal te vermijden, verwelkomen wij het daglicht hartelijk. Dank zij mijn Hotronic elektrisch verwarmde voetzolen heb ik geen centje last van koude voeten. Lango daarentegen heeft last van 'ijsklompen'. Wel moet ik zuinig aandoen met stroom en staat het verwarmingsniveau op stand 1 van de maximaal 4. Prettig blijken ook de gevoerde kniestukken die ik dit jaar voor het eerst weer gebruik. Koude knieën leveren mij gegarandeerd problemen op.
Op de Diemer Zeedijk stoppen we even om een andere bril op te zetten. De skibril waar ik aanvankelijk mee reed begint te beslaan en als dat precies voor mijn ene oog gebeurt wordt de wereld gevaarlijk klein. Terwijl we stil staan stopt Theo Mol en even later ook Ben van den Boogaard met zijn Alleweder achter ons. Gevieren rijden we door, genietend van een prachtige zonsopkomst. Ik heb een track naar Almere in mijn GPS staan. Eén keer rijden we verkeerd en hoewel ik dat direct zie, denk ik de route later wel weer op te kunnen pakken. Helaas, het water blijft links in de weg liggen en omkeren is het parool.
In Almere is het even zoeken. Ik heb de route in de Garmin gezet en neem de kortste route. Die gaat evenwel over een 'dreef' waar fietsers niet mogen komen. De anderen zijn netter en gaan via routepunt 51 reglementair correcter naar het Fanny Blankers Koen complex waar we om kwart over tien arriveren.
Het is een wirwar van meer dan 90 velomobielen. Ook de 'witte haai' van John Dankers is er. In het echt nog mooier dan op foto's. Binnen is het weerzien met veel bekenden prettig en de warmte is comfortabel. Ik zet de warme voetzolen uit om stroom te besparen.
Even later mag ik in groep 3 de route om en door Almere rijden. Mooie natuur afgewisseld met vergezichten waar de windmolens het beeld domineren. Na een fotosessie voor de schouwburg rijden we door naar Haddock, een watersport café waar koffie en appeltaart prima smaken. De snelheid die de groep rijdt ligt tussen 22 en 26 km/u, niet voldoende om lekker warm te blijven. Mijn voeten begin ik nu ook te voelen. Dit komt mogelijk ook doordat ik nu zonder kap rij om wat foto's te maken. Even later ontdek ik hoe ik ook kan fotograferen met de kap erop, gewoon de klittenbanden rechts los maken en de camera boven de kap houden. Met het grote en heldere LCD venster van de Canon G10 gaat dat uitstekend. Weer wat geleerd!.
Om kwart voor vier zijn we terug bij het startpunt. De soep en oliebollen smaken prima. Om zoveel mogelijk bij daglicht te rijden vertrekken Lango, Theo, Ben en ik om kwart over vier uit Almere. Het tempo is met gemiddeld 24 km/u niet zo hoog, maar samen uit samen thuis is belangrijker dan een half uur eerder terug op het eiland.
Ben rijdt ons voor via IJburg, en mompelt iets over 'castreren'. Kennelijk zijn de aftandse weg langs het woonwagenkamp en een Alleweder de ingrediënten voor zo'n drastisch effect :). Inderdaad is dit een prettiger route. Theo slaat bij Ilpendam als eerste af naar Purmerend, even later Ben ook.
Nu kan het gas er weer op. Met 36 tot 40 km/u vliegen we over de dijkwegen. De Inoled, op de terugweg gevoed door een verse accu, doet zijn werk uitstekend. Vandaag wel gemerkt dat accu's, of dit nu de camera, GPS of verlichting betreft, aanzienlijk korter meegaan dan bij hogere temperatuur.
Lango gaat het laatste stuk voorop rijden en vindt 33 km/u ook wel goed. Om 18.45 uur ben ik weer op het eiland. Een prachtige fietsdag is ten einde. Nooit heb ik het te koud gehad en zowel fysiek als qua mechaniek heeft alles perfect gefunctioneerd.
Een compliment voor de organisatoren Frans van Schoot en Marcel Vriezekolk is hier op zijn plaats. Ondanks het grote aantal velomobielen liep alles op rolletjes. Dank ook voor de foto van Marcel Vriezekolk waarop ik van de brug omlaag rij. Achter in beeld is Lango's 'gouden' Quest te zien.
Totaal 218 km.
