Overtocht naar Newcastle en eerste rit naar CrocketfordkOm tien uur de volgende ochtend doemt New Castle aan de horizon op. Na een half uurtje varen over de slingerende Tyne, meert de boot af. Het ontschepen verloopt snel en gaat Ben voorop richting New Castle. Ben heeft de rit samen met Herman Blanken in 2002 gemaakt en weet de beste route.
De rit is fraai maar best pittig. We klimmen tot 236 meter en halen soms daalsnelheden van 80 km/u. Voor Kees is het klimmen een forse klus. Geen probleem, hij komt steeds boven. Klimmen doe je per definitie in je eigen tempo.
Marian rijdt met de camper steeds achter ons aan. Op die manier worden de automobilisten gedwongen om afstand te houden. Dat levert soms aardig wat filevorming op. Een enkele bestuurder vind dat zo onprettig dat ze ons op enkele centimeters passeren. Als Marian niet achter ons rijdt is het soms wild-west. Vrachtauto's halen ons gemiddeld met voldoende afstand in. Ze dwingen dan wel tegenliggers tot stoppen. Dubbele strepen, verdrijvingsvakken en andere wegbelijning zijn voor de Noord-Engelsen en Schotten niet meer dan illustratie, ze trekken zich er niks van aan.
In de middag begint het licht te regenen. De schuimkappen gaan erop. Beurtelings rijden we over de A75 een soort snelweg en binnenwegen.
We slaan ons kamp op op een camping in de buurt van Dumpfries. De hele camping loopt uit, ze vinden het maar een wereldwonder. Ben slaapt in zijn eigen tentje, Cees heeft ook een tent mee maar kiest ervoor in het gangpad van de camper te slapen. Betekent wel dat de WC versperd is.
Na de warme hap en een drankje gaan we op tijd slapen. Na 182 km met flink wat klim- en daalwerk wil de slaap wel komen.
