CycleVision 2016 is weer een mooi evenement geworden. De aanloop is voor mij fysiek wat uitdagend. Er dreigt een periode van draaiduizeligheid aan te komen. Ik merk dat aan een licht gestoord evenwicht en een wat misselijk gevoel. Ik besluit de laatste week voor CV de training te staken en zoveel mogelijk rust te nemen. Dat doe ik toch al omdat ik niet veel zin heb om dingen te ondernemen.
Wel heb ik woensdag bij Jan Reus in Enkhuizen mijn nu compleet zwart gespoten dakrek opgehaald. Ziet er wat chiquer uit zo. Na de vele regen van de afgelopen week ziet het er voor zaterdag en zondag beter uit. De zaterdagmorgen begint met zon en af en toe een licht buitje. Wel is het met 15 graden C. koel en het waait 5 tot 6 Bft.
De organisatie laat de snelsten als eersten starten. Dat is natuurlijk prettig, de baan is dan nog vrijwel leeg. Daniel Fenn mag als een van de eersten van start. Zoals vaak heeft Daniel de zaken nog niet helemaal op orde. Nog voor de start heeft ie al een lekke band. Hij rent naar zijn bus en komt terug met een ... totaal versleten band. Die gaat ook lek en dat herhaalt zich nog eens.
Ik mag als vijfde van start en doe voor mijn gevoel niet mee voor de prijzen. Meedoen is belangrijker.
De start verloopt moeizaam omdat je zonder aanvangssnelheid tegen de heuvel op moet rijden. Dan maak ik snelheid en dat gaat aardig goed. Op de rechte stukken haal ik 53 tot 54 km/u en moet voor alle bochten wat snelheid minderen. Vooral de bocht in het zuidwestelijk deel van de baan kan niet sneller dan met 45 km/u worden genomen. Ik neem de bochten zoveel mogelijk langs de ideale lijn. Voor de bocht zoveel mogelijk naar de buitenkant en dan in de bocht naar binnen snijden. Vervolgens weer de buitenbocht opzoeken. Ik word door de verschillende DF's binnendoor ingehaald en zij kunnen allemaal veel meer snelheid houden in de bocht. Het wedstrijd speelveld is de laatste jaren radicaal gewijzigd. Rijders die ik, toen zij nog een Quest bereden, moeiteloos achter me liet, rijden me nu gewoon voorbij. Misschien toch Ymte maar eens vragen naar een snelle DF :).
Na een half uur komen er steeds meer deelnemers in de baan en is het goed opletten in de bochten. Mijn hartslag wil niet op de normaal gemiddelde waarde van 150 slagen per minuut komen. Het wordt een gemiddelde van 144 slagen per minuut en het is duidelijk dat het oude lijf vandaag niet optimaal functioneert. Bij de laatste ronde is het even spannend of ik net voor of net na het uur de finishlijn zal passeren. 33 seconden na het uur passeer ik de finishlijn en ik kan de laatste ronde rustig uitrijden.
Mijn uurgemiddelde komt op 49,5 km/u, precies 0,2 km/u langzamer dan in 2010. Ik word hiermee 22ste van 89 finishers, in 2010 bereikte ik de 16e plek. Dat is, gegeven de omstandigheden redelijk goed. Ik besluit om de 3-uurs race van zondag niet mee te rijden. Het is in deze conditie verstandiger om rust te nemen. Na de race is het leuk om naar de andere deelnemers te kijken. De mooie blauwe Super Mango van Piet Kunis is ook in de baan en ik kan er een paar goede foto's van maken. Piet komt op 44,1 km/u, uitstekend voor een Mango, en helemaal als je weet dat er een 70-jarige aan het trappen is.
Prachtig om te zien zijn ook de handbikers. Zij komen met heel veel moeite de bult na de start op maar maken op indrukwekkende manier hun uur vol.
Een goed deel van de middag is het goed kletsen met vele vrienden en bekenden. De Noord-Hollandse bende met Cees, Matthijs, Jan en George is present. Op het gezellige kampeerterrein binnen de baan hebben vele fietsliefhebbers hun tenten opgezet. Als ik de Quest weer op de Tesla zet krijg ik daarbij zoveel belangstelling dat het wel anderhalf uur duurt voor ik uiteindelijk vertrek.
Sloten is en blijft een prachtige baan. Voor een Quest niet de snelste baan, maar met een DF is dat geen probleem. Dank aan de vrijwilligers van de NVHPV die dit evenement weer uitstekend hebben georganiseerd.
