Vandaag is het mooi winterweer. Eerst de Quest maar eens echt winterklaar maken. Alle mooie aero-dynamische voorzieningen worden ontmanteld, alleen de lycra afdichting van de voeten gaten blijft zitten. Het verwisselen van een lekke achterband betekent dat eerst de Lexan stroomlijn strip er af zal moeten. Dat is met door kou versteende vingers geen doen. De Quest schudt een kilo prut van zich af als ik de Lexan strip verwijder. Ook het porren met een lange RVS schoenlepel (Action, 99 cent) is effectief.
De anti-lek van Stan's No Tubes is geen succes gebleken. De banden gingen gewoon lek en hoewel in de helft van de gevallen de banden nog wel wat druk hielden, bleek het middel niet betrouwbaar bij drukken van 5 bar en hoger. Quemo heeft meer succes met Joe's elite racer sealant. Zeker 9 van de 12 lekken werden bij hem ongemerkt gedicht. Alle binnenbanden voor de voorbanden krijgen 50 cc Joe's, de achterband 100 cc. Dat Joe's effectiever werkt wordt direct duidelijk. De grote injectiespuit verstopt onmiddellijk als ik de tweede shot van 50 cc in de achterband doe.De GoCycle voorbanden verwissel ik voor mijn oude trouwe Primo Comet 1.75. De computer gaat van 160 naar 153 cm band omtrek. De achterband wordt de Perfect Moiree 54.
Alligt kettingwiel
Via Raptobike krijg ik een nieuw Alligt kettingwiel in handen. Het wieltje is een lichtgewicht experimentele versie met 'spaken'. Het inbouwen met de openklapbare ashouder is in een paar seconden gedaan. Straks zal blijken dat het wieltje iets te groot is. De ketting komt te laag te lopen en schraapt over de bodem van de tunnel. Leo, maak je de volgende wat kleiner?
Kees van Hattem belt me en zegt dat ie in opgestoven sneeuwduinen langs het Noord-Hollands kanaal is vastgelopen. Kees heeft een Perfect Moiree 47 nodig en ik wil hem die wel even komen brengen. Dan maar langs Zuidschermer. Dat gaat prima al zijn er soms wat stuifsneeuw plekken waar het even stapvoets rijden is. Het eerst dat me opvalt is het verminderde comfort en de lagere snelheid. Het scheelt zeker een kilometer of drie tot vier per uur. Voor een betere lekbestendigheid moet je wel wat over hebben.
Bij Kees thuis betuigt de meer dan grote hond van dochter Susanne me uitvoerig de liefde. In no-time zit ik onder de hondenkwijl :). Kees en Marian zijn niet gerust op de haalbaarheid van de fietstocht naar Oirschot en het besluit om niet te gaan fietsen wordt mede ingegeven door een email van Marnix Tielbeek, een Eindhovense Mango rijder. Marnix schrijft me dat de wegen in Brabant tussen Den Bosch en Oirschot bestaan uit platgereden sneeuw dat voelt als rijden door wat mul zand. Dat is niet de biotoop voor Quest rijders waarvan de verste uit Hippolytushoef komt en totaal bijna 200 km moet rijden. De gezamenlijke tocht wordt afgeblazen. Vanavond wordt het verstandige daarvan bevestigd, het sneeuwt een uur en er ligt weer 3 tot 4 cm verse sneeuw.
Wel ga ik zelf mogelijk met de Quest op de aanhanger naar Tilburg.
