Vandaag gaat mijn Quest naar Jan Reus in Hoorn voor reparatie van de wielkast. Als ik de Quest heb afgezet rij ik door naar Dronten. Bij Alligt haal ik een nieuwe voorraad kettingtandwielen met SKF E2 lagers op. Bij Velomobiel.nl is weer veel te bepraten en te zien. Niet alles mag op de foto en dat respecteer ik uiteraard.De nieuwe QuestXS is nu helemaal klaar en ik word uitgenodigd een ritje met de prachtige nieuweling te maken. Ymte zet de bracket maximaal naar voren en verlengt daarvoor de ketting. Ik laat me vrij eenvoudig in het kleinere instapgat zakken. Ik zit er als een sardientje in. Als ik probeer te fietsen kan ik al direct merken dat dat niet goed gaat. Aan alle kanten, knieën en voeten, raak ik de binnenkant van de kleine Quest.
Ik wil weer uitstappen en dat is, net als in de EVO, minder eenvoudig. Met mijn lengte van 1.83 meter en relatief lange benen, kan ik mijn knieën niet voldoende optrekken om mezelf op de dwarsbalk af te zetten. Dat betekent op armkracht omhoog. Allert en Ymte grijpen me onder de armen en tillen me omhoog. Fietsers tot 1.80 meter met een normaal postuur kunnen in de Quest XS. Paste ik er wel in, dan zou ik niet twijfelen en een QuestXS bestellen.
Ook Ymte laat zich in de QuestXS zakken. Hij kan er in, maar fietsen is ook voor hem onmogelijk.
Het hoofddoel van mijn bezoek is het afhalen van een complete body en top. Jan Reus zal van de rompdelen een contra mal maken om later te kunnen experimenten met aanpassingen van de stroomlijn. Allert helpt me met het op de Foldy car laden van de body. Het vervoer verloopt, dankzij het speciale aluminium transportframe, zonder problemen.
In Hoorn heeft Jan de top van mijn Quest er al afgehaald. De schade aan de wielkast is fors. Bovenop zit een grote breuk, onderin is de wielkast bij de bevestiging op de bodem, over zeker 25 cm gescheurd. De wielkast is heel licht maar begrijpelijkerwijs ook heel dun. Niet meer dan één lichte carbon mat en epoxy. Het is nog een wonder dat dit zo lang goed is gegaan. Ik heb voor de vermindering van het geluid om de wielkast een spanband getrokken met daartussen schuimrubber.
Jan gaat dat nu oplossen. Twee strippen hardschuim zullen rondom van een laagje carbon worden voorzien. Deze strippen worden met dubbelzijdige foamtape diagonaalsgewijs op de wielkast geplakt. Hiermee krijgt de vrijwel vlakke wielkast een zekere voorspanning waardoor de eigen frequentie verandert. Het blikkerige geluid zal hiermee hopelijk zonder aanvullende maatregelen verdwenen zijn.
