Er wordt hard gewerkt om de VeloTilt te kunnen presenteren op CycleVision. De voorover kantelbare kap is nu gemonteerd en werkt perfect. De carbon luchttoevoerpijp draagt de kap en scharniert dus mee. Het instappen wordt in het geheel niet gehinderd. Piet Kunis, de bedenker van deze vernuftige constructie laat dat in de eerste drie foto's zien. Over de fiets heenstappen, gaan zitten, de beide voeten over de rand tillen en de kap sluiten. Dat gaat in één vloeiende beweging en kost geen enkele inspanning.
De tilting constructie is nu voorzien van een hydraulische schijfrem. Piet maakt op de handgreep een lock waardoor de fiets nu stilstaand goed rechtop blijft staan. Het stuurtje is geheel herzien en is nu volledig verstelbaar en precies op maat in te stellen. Ik kleed me om en ga een stukje rijden.
Piet rijdt in de Mango achter mij aan. Achter op het industrieterrein is een vierkant goed geasfalteerd traject waar weinig verkeer komt.
Het rijden voelt al veel beter aan dan de eerste keer. Vooral het goed passende en nu stevige stuurtje is heel prettig. Reed ik de eerste keer alleen rechtop en ging ik de bochten gelocked door, nu neem ik de bochten ongeblokkeerd steeds wat sneller en kan ik zelfs blijven trappen in de bochten. Het is heel prettig om na meer dan 100.000 km rechtop rijden met de Quest, nu schuin door de bochten te rijden. De aandrijving is nog lawaaiig, voor dit moment geen issue.
Piet meldt dat het er vanuit de Mango heel stabiel uitziet. De snelheid hou ik beperkt tot 26 km/u, de open VeloTilt is nu natuurlijk een grote windvanger. Na 6 tot 7 kilometer rechtsom mijn rondjes te hebben gereden, draai ik ook een paar bochten linksom. De minimum snelheid die ongeblokkeerd kan worden gereden is nu 5 km/u. Dat is prima en tevreden rijden we samen naar de werkplaats.
De wielpoten hebben belast nog een klein beetje weerstand, waarschijnlijk veroorzaakt door de teflon glijlagers. Het ziet er naar uit dat het oorspronkelijk door David ontworpen systeem met vier grote kogellagers de betere keus is. We denken dat dit systeem, gecombineerd met afneembare wielpoten, zonder merkbare weerstand te realiseren is. Daar gaan we na CycleVision direct mee aan de slag.
Terug in de werkplaats wordt bekeken of de carbon handgrepen voor de kap op de gewenste plaats gemonteerd kunnen worden. Dat gaat uitstekend.
Als laatste plaatst Jan de pas gemaakte wielstroomlijnbakken op de achterwielen. Wow, dat is kippenvel. Wat ziet dit er gaaf uit. In ieder geval kan de VeloTilt op CycleVision worden getoond. Zondagmiddag om kwart voor twee geef ik een lezing over de totstandkoming van de VeloTilt. Daarbij zal de fiets aanwezig zijn.
