De ontwikkeling van de VeloTilt is het laatste jaar op een laag pitje komen te staan. Wat is daarvan de oorzaak? Er zijn helaas meerdere redenen, ik zal deze de revue laten passeren.
Na de eerste serieuze test op de RDW baan in juni 2015 bleek dat de VeloTilt niet aan de hooggespannen verwachtingen voldeed. Er bleek meer vermogen nodig dan verwacht om bepaalde snelheden te halen. Geen nood, we hebben geen haast en we gaan stap voor stap uitzoeken waar het aan ligt.
Na de test geeft David Wielemaker, de ontwerper van de VeloTilt, aan dat ie het team gaat verlaten, hij heeft er onvoldoende vertrouwen in dat dit team een succesvolle commerciële versie kan ontwikkelen. Jammer, want het hele team heeft heel veel goed werk verzet om te komen waar we nu zijn. Uiteraard is het heel vervelend geweest, vooral voor David, dat tijdens de ontwikkeling van de VeloTilt David aan een hersentumor is geopereerd en lang geen bijdrage heeft kunnen leveren aan de ontwikkeling van de fiets.
We gaan zonder David verder en bedenken een plan om de oorzaak van de teleurstellende prestaties boven water te krijgen. Er zijn drie mogelijke hoofdoorzaken:
- te hoge rolweerstand
- problemen in de aandrijving
- aerodynamische problemen.
Eerst maar eens de rolweerstand. We gebruiken aanvankelijk per wiel één groot lager met een dubbele rij kogels onder een hoek. Hoewel de wielen vrij draaiend niet zwaar lopen zou dit onder belasting mogelijk wel kunnen. Bram Smit en Piet Kunis maken een doorlopende as met twee Quest wielen. De rolweerstand vermindert een heel stuk en is nog maar 10% hoger dan bij de - lichtere -Quest. De VeloTilt naven in de Flevobike wielen worden ook van een systeem voorzien met twee lagers. De rolweerstand loopt nu toch weer op. We zien dat de wielen licht slingeren, een gevolg van de montage van het wiel met één bout en verschuiningen om het wiel op vast te trekken. Ook blijkt de schijfrem heel licht aan te lopen.
Bram bedenkt een oplossing in de vorm van nieuwe 5-poots naven, zie bovenstaande foto. Een razendsnelle wielwisseling kan nu niet meer, maar slingeren doen de wielen nu niet meer. Nu is het wachten op een windstille dag om opnieuw uit te rollen.
Als de rolweerstand OK is gaan we de VeloTilt en de Quest samen slepen achter een auto en tegelijkertijd loslaten en uitrijden tot stilstand. Dan kunnen we de aerodynamische weerstand uitrekenen.
Tenslotte de aandrijving. Piet en Bram hebben een fraaie derailleur met schuivende cassette ontworpen met een extreem lage weerstand. Op dit moment wordt er door Piet aan gewerkt om dit systeem te optimaliseren.
Helaas zijn niet alleen de techniek en het vertrek van David een factor, ook het thuisfront van zowel Piet als ik hebben voor zorgen aanleiding gegeven. Mijn vrouw brak een bestaande heupprothese uit haar dijbeenbot, Piet's vrouw viel ernstig en brak een rugwervel en een arm uit de kom. In beide gevallen verloopt de revalidatie heel erg langzaam.
Al met al gaan we zeker door met de VeloTilt.
Een laatste weetje. De vestiging in Enkhuizen waar Jan Reus werkt, is overgenomen door Stefan Franzen van carbon-reparatie.nl. Jan werkte al vrijwel dagelijks voor de reparatie van carbon racefietsen en MTB's voor Stefan en is op hetzelfde adres in Enkhuizen nu in dienst van Stefan. Velomobielen blijven er gewoon gerepareerd worden. Heb je schade die professioneel hersteld moet worden, achter deze link vind je alle contactgegevens.
De VeloTilt blijft in de werkplaats in Enkhuizen en er kan ook aan gewerkt worden door het team.
