Naar de bronnen van de Maas 27-8 dag 10

Laifour is het gehucht dat wij, weer in de regen, verlaten. Angelique, zo heet de volupteuze beheerster van de jeugdherberg, zwaait ons enthousiast uit. We rijden weer over het prachtige fietspad langs de Maas. Wel goed opletten, een stuurfout betekent een duik in de koude Maas.
Kees heeft last van een krakende achterbrug. Hij is er al drie uit geweest om het te onderzoeken, maar kan het niet vinden.
We hebben al vastgesteld dat het geen lagers zijn, de band loopt niet aan en het geluid blijft als ie stopt met trappen. Hij wordt er niet vrolijker op, maar kunnen het niet verhelpen zo lang de camper met het grotere gereedschap en de reservedelen niet bij ons is.
Marian belt, 'ik sta in Givet'. De ANWB heeft de camper naar een garage in de Markville gesleept en daar blijkt dat er alleen enkele zekeringen kapot zijn. Kees' Quest gaat op zijn kant er en wordt deskundig naar gekeken. Dan blijkt dat er speling op het wiel aanwezig is veroorzaakt doordat de moer op de as is losgelopen. Na de moer met nagellak van Esmee weer is vastgezet is de fiets van Kees weer helemaal in orde. Kees humeur ook :).

Via Dinant bereiken we Namen. We besluiten om niet helemaal dezelfde weg terug te nemen, maar wat af snijden. Betekent wel dat er uit het Maasdal moet worden geklommen. Inderdaad een heel pittige klus met helling percentages van minimaal 12%. De weg heet dan ook heel toepasselijk Rue de la Montagne. Boven gekomen is het landschap verder glooiend en kan de snelheid worden opgevoerd. De vele regenbuien eisen hun tol aan de banden. Regelmatig is er oponthoud door lekke banden, soms wel bij twee fietsen tegelijk. We worden soms door automobilisten gesneden omdat we niet op de ernstig vervuilde vluchtstrook willen rijden.

We krijgen diverse buien over ons heen. De laatste is de spectaculairste. Het hoost letterlijk en meer dan 50 meter zicht is er niet. Te laat om mijn kap op zetten dus moet ik genoegen nemen met alleen de liggende carbon deksel.
We kamperen net ten noorden van Tienen. Helaas moet vastgesteld worden dat de gemeente Tienen een hekel aan fietsers heeft. Om de plaats te bereiken moeten we een soort mountainbike parcours volgen. Kantinka vindt het prachtig, ik wat minder. Op veel meer plaatsen is de weg rampzalig slecht of houdt gewoon geheel zonder waarschuwing op.
De wolken zijn prachtig om te zien. Net als ik een mooi plaatje wil schieten met een karakteristiek huis in de voorgrond passeert de politie. Dat plaatje is dus niet gemaakt.

We eindigen de dag op een luxe camping. De laatste bui zorgt voor ongemak en kou. Hoort er allemaal bij.
168 km

Naar de bronnen van de Maas 26-8 dag 9

Het regent vanmorgen weer hard. Meestal verdwijnen de buien tegen 11.00 uur. Vandaag evenwel niet. We verlaten de camping in Villiers sur Meuse en houden de westelijke oever van de Maas aan. Er moet soms toch nog behoorlijk worden geklommen. Dat is met de natte vochtige lucht en de wind in de rug een zweterige affaire. De afdalingen zijn heel snel, maar ook gevaarlijk. Ik rij een keer 86 km/u maar dat is daar heel hard. De weg is meestal een lappendeken van reparaties. Ook kan het gebeuren dat boeren zo van het veld de weg oprijden. De rotzooi die dan meekomt zijn voor een velomobiel gevaarlijk. De vele buien doen mij besluiten de gedeelde race/toerkap op te zetten. Een goed idee blijkt later. Vrachtwagens gooien soms hele zeeën aan regenwater water op. Als ik dat zie aankomen sluit ik het vizier volledig en als het water door de vrachtwagen wielen wordt rond gesproeid blijf ik lekker droog.
Rond het middaguur bereiken we Sedan. Het is dan droog en met de GPS van Pé en Cees volgen we de backtrack van de heen route. Wat we op de heen route één-richtingsverkeer hadden, hebben we nu natuurlijk een inrij verbod. Met gematigd tempo rijden we toch maar tegen het verkeer in en niemand heeft daar moeite mee.

Bij Charleville-Mézieres bereiken we het mooie 80 km lange fietspad langs de Maas weer. Als we 20 kilometer langs de Maas gemeanderd hebben bereikt ons een onheilspellend bericht. De camper heeft de geest gegeven. Alle lampjes branden rood die normaal uit zijn. Marian is maar een kilometer verwijderd van een Renault garage. Daar kunnen ze zelfs de zekeringen niet vinden. Tot overmaat van ramp lekt er groene vloeistof langs de wielen naar beneden. Marian belt de ANWB die pas morgen actie kan ondernemen.

Wij rijden door maar moeten vanavond een slaapplaats zien te vinden zonder ook maar één voorziening. Alles zit in de camper.
Simpele dagelijkse dingen als het in- en uitdoen van lenzen zijn nu een groot probleem.
We vinden een jeugdherberg naast de Maas. Mevrouw de bazin met vijf kinderen schakelt snel. We kunnen slapen, warm eten en wijn drinken. De kinderen helpen met het beddengoed en na een uurtje wachten is er een heel redelijke warme maaltijd.
Douchen kunnen we in ieder geval, tanden poetsen niet. De vuile fietskleren worden overal te drogen gehangen en moeten morgen weer aan.
Na twee flessen wijn willen we nog een laatste fles als afzakkertje. Ik heb een deal gemaakt met wat extra fooi en krijg als dank een carton met 3 liter rode wijn. Die is echter zo slecht, dun, wrang en scherp, dat ik goed begrijp waarom Australië, Zuid-Afrika en Chili de Franse hegemonie hebben doorbroken.
In ieder geval is de jeugdherberg een bezoek waard. Als je de route een keer fietst, het is in Laifour. Cite "Au Bord de Meuse " Angelique et John. La Petite Commune 08800 Laifour Fr.
149 km