VeloTilt toertop 1e versie

Vanmiddag fiets ik naar Enkhuizen. De harde wind maakt het op de hoge dijken van de Schermer nogal spannend. Als ik 36 km/u rij, voel en zie ik de Quest, ik hou op dat moment de benen stil, versnellen tot 40 km/u. Dat is wat veel van het goede en ik rem maar wat af.

Jan heeft weer mooie dingen gemaakt. De carbon verstijving van het voorframe voor Quest, Strada en Mango is bijna klaar en deze ziet er heel goed uit. Ik ben vooral benieuwd naar de eerste versie van de toertop. Jan heeft met schuimstrippen de pas gelamineerde top dicht gemaakt. We zetten de VeloTilt buiten en ik neem plaats in de fiets. Het zicht rondom is perfect. In de Quest zit ik zelfs nog dieper.

Voor een maximaal goede aërodynamische vorm is het zaak dat de wind langs de romp laminair blijft. Zoals de top nu is vlakt ie wat te snel af. Jan zal bovenop de top richting het vizier wat verhogen waardoor de luchtstroom, net als overal langs de romp, tot aan de schouders laminair blijft. Dit zal geen nadelig effect voor het zicht hebben.

Op bovenstaande foto is goed te zien dat er uitstekend over de neus van de VeloTilt kan worden gekeken. Een bijkomend voordeel is dat deze toertop lichter is dan de top met de grote kunststof ruit. Mooi is ook te zien dat het hoofd goed beschermd wordt door de hoge opbouw aan de achterzijde van de fiets. Als laatste zal er een dakje met vizier, een racekap dus, worden gemaakt. Dit dakje zal zo worden vormgegeven dat het altijd in de VeloTilt kan worden meegenomen.

Bandentest Schwalbe ONE 23 mm tire review

Op verzoek van het Arion1 team van de Britse Universiteit van Liverpool test ik de Schwalbe One 23 mm band. De Schwalbe One is er ook in 25 en 28 mm maar niet voor 406 en 559 wielen. Deze Ones heb ik getest met de Schwalbe SV6a binnenband. De One is ook leverbaar als tubeless band maar ook niet passend voor 406 en 559 maten. Voor de ontwikkeling van de Arion1 is goed gekeken naar de Velox 4 van het Human Power Team van de TU Delft.

De One is een heel smal bandje, zeker als je deze vergelijkt met de 50 mm Shredda die op deze foto naast de pendel staat. De band is bij 7 bar effectief 25,2 mm breed op de 19 mm velg en steekt 22,5 mm boven de velg uit. Volgens de Schwalbe site is de maximum druk 10 bar. Op de zijkant van de band is de maximum druk 11 bar.

De Schwalbe 23-406 is een vouwband met een gewicht van rond 145 gram. Het bandje legt makkelijk om en er zijn geen hulpmiddelen voor nodig om de band te monteren en weer te verwijderen.

Ik test de One op zowel de gladde tegelvloer als op de asfaltgoten. De test op de gladde tegelvloer levert resultaten op die haalbaar zullen zijn op de gladde houten banen van de velodromes. Zoals altijd doe ik 6 pendelproeven met dezelfde druk. Ditzelfde herhaal ik bij steeds 1 bar hogere druk.

De hele set proeven doe ik zowel op de gladde tegelvloer als op de asfaltgoten. Totaal zijn het dus 60 pendeltests. Van de 6 proeven per druk schrap ik de langste en de kortste pendeltijd en neem het gemiddelde van de 4 resterende proeven. De tijd in seconden wordt tot 1 cijfer achter de komma berekend.

De resultaten

Eerlijk gezegd stelt de Schwalbe One me wat teleur. Je zou verwachten dat de One sneller is dan de Ultremo ZX. Dat blijkt niet het geval. Op de tegelvloer is de Ultremo ZX duidelijk sneller. Op de asfaltgoten is de snelheid precies gelijk.

Wederom blijkt dat het keihard oppompen van banden geen snelheidswinst oplevert. Op 11 bar, de maximum druk volgens Schwalbe, loopt de One trager dan op 10 bar. Op de asfaltgoten is de snelheid  bij 10 bar precies gelijk aan de Ultremo ZX. De nieuwe One is wel de betere band waar het gaat om levensduur en lekbestendigheid. De Ultremo ZX is heel lekgevoelig bij natte omstandigheden. Eén keer stevig remmen in de bocht en de Ultremo ZX is doorgesleten. De One doet dat veel beter.

Mijn advies

De Schwalbe One 23 mm is een snelle band met een lange levensduur en een goede lekbestendigheid. Voor het (406) voorwiel en (559) achterwiel van de DF en DF XL is dit een goede band. De versies van 25 en 28 mm zullen zeker lichter lopen maar zijn niet, Bastiaan Welmers  merkt dit terecht op, verkrijgbaar in 406 en 559 maat. Deze bredere versies zullen zeker sneller en in elk geval iets comfortabeler zijn dan de 23 mm versie. 

Voor de Quest is de nog een fractie snellere Schwalbe Shredda 50 mm de betere band. Het iets grotere frontale oppervlak speelt in de Quest, zeker met wielstroomlijnkappen, geen rol. Voor toeren is dit, naast de F-lite, een heel snelle en super comfortabele band. Vind je dat de stuuruitslag teveel wordt beperkt, dan is er de iets tragere 40 mm brede variant. Het is best bijzonder dat een brede en relatief zware toerband als de Shredda nog iets lichter loopt dan een smalle gespecialiseerde raceband.

Smalle banden lopen vooral in het winterseizoen trager, bredere banden hebben daar veel minder last van. Zo is een Quest XS met F-lites en Super Moto in de winter sneller dan een DF met 3 Schwalbe One banden. Zelf rij ik uitsluitend met F-lites en Super Moto, een heerlijk comfortabele en ook heel snelle combinatie.

Alternatief

Er is een snellere versie van de Continental GP4000S II in de maak. Deze band wordt in april leverbaar en zal ik via Hans van Vugt van Elan voor een test beschikbaar krijgen. De resultaten zullen hier worden gepubliceerd.

Double Glider tandem van Piet Kunis

 

Piet Kunis, lid van het VeloTilt team, fietst niet alleen graag met zijn SuperMango, maar ook samen met zijn vrouw op de Gazelle Easy-glider. Piet's vrouw durft al even niet meer zelfstandig te fietsen.

Een tandem leek de oplossing, maar na een proefritje met reguliere uitvoeringen, bleken daar nogal wat bezwaren aan te zitten. O.a. het balanceren op de tenen bij een stoplicht, i.v.m. de lengte niet te vervoeren achterop de auto ... en het verplicht meetrappen van de stoker.

En je bent “fietsenmaker” of je bent het niet, dus heeft Piet van 2 Gazelle Easy-glider zitfietsen zelf een tandem gemaakt, zonder voornoemde bezwaren.

Op de eerste foto het volkomen unieke resultaat,  op de tweede foto één van de donorfietsen, op de derde foto de tussenas met freewheel voor de stoker, en als laatste de transportstand.

VeloTilt op Gearjunkie.com en open VeloTilt

De grote Amerikaanse lifestyle en techniek site gearjunkie.com heeft een groot artikel gewijd aan de VeloTilt. Het artikel is hier te vinden. De kop van het artikel 'Future of human powered transport is a trike' is veelzeggend. De Amerikanen zien de VeloTilt helemaal zitten. Hoewel er nog geen definitieve beslissing voor commerciële productie is genomen, worden er nu al aantallen VeloTilts door grote Amerikaanse dealers besteld. Prijs? ... 'does not matter'.

Opvallend is dat meerdere Amerikanen ook graag een VeloTilt willen zonder stroomlijn. Duidelijk is nu al dat als de VeloTilt in aantallen gemaakt gaat worden er ook een versie komt zonder stroomlijn. Die zou er dan uit kunnen zien als een Raptobike met een VeloTilt achterkant. De nu al rondrijdende Raptotrike is een kopie van de deelbare lage racer van Fast Forward van ons teamlid Bram Smit.
Het is nu al heel leuk om met de naakte VeloTilt rond te scheuren zonder het risico dat je onderuit glijdt.

Elan.cc neemt RaptoBike over

Met ingang van 1 april neemt Elan.cc alle activiteiten en de merknaam
RaptoBike over van Arnold Ligtvoet. Elan.cc en Arnold Ligtvoet bekend daartoe een overeenkomst te hebben

gesloten.

Arnold Ligtvoet : “Na een aantal mooie jaren met de start van RaptoBike wilde

ik graag dat RaptoBike een goed thuis zou vinden, waar het merk een

steviger basis krijgt en letterlijk ruimte krijgt om te groeien.”

Met ingang van april 2015 zal het merk RaptoBike bij Elan.cc onderdak

vinden op de nieuwe locatie in het ‘Dutch Bicycle Center’. Alle activiteiten

zullen worden gecontinueerd door Elan.cc. “Uiteraard zijn alle nieuwe klanten

welkom voor een proefrit op onze locatie, maar ook bestaande klanten

kunnen bij ons terecht voor onderhoud, service en eventuele garantiegevallen.

Met deze overname krijgt Elan een mooie uitbreiding van ons brede portfolio

en bieden we onze klanten nog meer keuze.”, aldus Hans van Vugt.

In het Dutch Bicycle Center ontstaat op deze manier een samenballing van

activiteiten op het gebied van ligfietsen met de merken Challenge en

RaptoBike. Uiteraard zijn ook alle andere merken (o.a. Nazca, FlevoBike, HP

Velotechnik, Hase, Intercity Bike en Velomobiel) gewoon te vinden en te

proberen bij Elan.

Om de overgang van RaptoBike naar Elan.cc te faciliteren zal de winkel van RaptoBike nog open zijn op 21 maart. Op 21 maart is er een aantrekkelijke korting op speciale modellen, enkele stuks en licht gebruikte onderdelen. Er zullen fietscomputers, GPS apparaten maar geen complete fietsen of framekits worden aangeboden.

Bestaande orders zullen gewoon door RaptoBike worden afgehandeld.

Vanaf 18 april zal de volledige ondersteuning door Elan.cc zijn overgenomen.

Om dit heugelijke feit te vieren zal de zesde RaptoRide op 19 april

plaatsvinden vanuit het Dutch Bicycle Center, zodat alle RaptoBikers kennis

kunnen maken met deze mooie locatie en Elan.cc.

De winkel van Elan is te vinden in het Dutch Bicycle Center op de

Waalbanddijk 8B in Nijmegen.

Meer informatie via Hans van Vugt (info@elan.cc) of Arnold Ligtvoet

(info@raptobike.nl)

VeloTilt passen toertop

Het is vandaag heerlijk fietsweer en de keuze om de Tesla te laten staan en te gaan fietsen is snel gemaakt. Ik maak zelfs een ommetje over de buitendijk van het IJsselmeer, schitterend uitzicht en een  perfecte weg. De extra  zes kilometer zoeven met een mooie snelheid onder de Quest door.

Jan en Jeroen hebben de onderzijde van de toertop gelamineerd. Nu moet de bovenkant worden gemaakt waarna later de racekap erop kan worden gemaakt. Jan heeft al strooklatjes aangebracht. Die blijken flink te hoog te zijn. We zetten de VeloTilt op zijn bok zodat ik met de voeten de pedalen kan ronddraaien. Jan bepaalt de hoogte van mijn knieën binnen de kap en legt dat vast. Het ziet er naar uit dat het uitzicht vanuit de fiets prima zal zijn.

Jan laat een proef zien met deelbare mallen. Deze mallen worden gebruikt om lastige vormen te maken. De mal wordt gemaakt door een ronde of anderszins moeilijke vorm in schuim te frezen. Daarna wordt de schuimkern voorzien van glasvezel en epoxy en ontstaan twee malhelften. Dan volgt een bijzondere werkwijze.

Nadat de carbon en epoxy in de mallen is gelegd wordt er een fietsband gewikkeld in plastic ingelegd. Dan worden de maldelen op elkaar gelegd, vastgeschroefd en de fietsband opgepompt. De band zet uit en drukt het carbon met de epoxy tegen de mal aan. Hier is bijvoorbeeld een zuiver ronde buis te maken maar ook een compleet voorframe voor een VeloTilt. En precies dat is de volgende klus. David ontwerpt een prachtig voorframe, Jeroen doet de sterkteberekeningen en Jan maakt de mallen en doet de lamineerklus.

In een volgende posting

Verschillende teams werken wereldwijd aan recordfietsen om te proberen het wereldrecord in Battle Mountain te verbreken. Dit record is nu in handen van Sebastiaan Bowier van het HPT team van de TU Delft. 

Het Britse Arion team van de Universiteit van Liverpool doet dit jaar voor het eerst mee en heeft een fraaie fiets ontworpen. Zij hebben mijn medewerking gevraagd om Schwalbe One banden te testen met de pendel. Dat ga ik komende week doen en de resultaten zullen hier gepubliceerd worden.

Jaarvergadering Ligfietsvereniging in Hoevelaken

Vandaag is de jaarlijkse vergadering van de Ligfietsvereniging, ook wel NVHPV genoemd. De bijeenkomst is gepland in een scoutinggebouw in Hoevelaken. De routeplanner van de Fietsersbond rekent uit dat de afstand enkele reis net onder 90 km bedraagt. Dat is een mooie afstand om te fietsen. De vergadering begint pas om half drie en dat betekent dat de terugreis geheel in het donker plaatsvindt. Ik zet de route als GPX bestand in de Garmin Montana en ga om half elf onderweg.

De heenreis gaat via Purmerend, Amsterdam, Almere en Nijkerk. De wind is Bft 5 met uitschieters tot Bft 8. Deze stevige wind komt precies van rechts en dat levert op de dijk langs het Randmeer wat meer snelheid op. Ik hou altijd rekening met een gemiddelde snelheid van 30 km/u. Daarvoor moet je op de rechte stukken continue 36 tot 38 km/u rijden. Vooral op de eindeloos lange dijk langs het nieuwe land gaat het met 43 km/u vlot.

In Nijkerk rij ik Belle Prinssen en Dave achterop. Even later staan we samen voor een hek waar met een Quest niet langs te komen is. Ik rij de rijbaan op en geef even wat gas om het achterop komende verkeer niet op te houden.

Bij de Scouting in Hoevelaken staan al enkele ligfietsers voor het gesloten hek. Na een kwartier gaat dat open en kunnen we naar binnen. Het is er koud en sfeervol is het ook al niet. De - harde - houten bankjes worden neergezet en de vergadering kan beginnen. Die verloopt verder geanimeerd al is het jammer dat de financiële stukken niet klaar zijn. De belangstelling voor de vergadering is tanend. Meer dan 30 van de 1500 leden, het bestuur ingegrepen, komen niet opdagen. Mogelijk moet het bestuur het vergaderen in dit soort spartaanse onderkomens eens heroverwegen. Een zaaltje met goede verwarming en normale stoelen kost echt de kop niet.

Leuk is de introductie van een estafette door Michel van Tongeren. 'Het stokje' is een aardig knutselwerk dat vrijwel het hele rand rondgereden zal worden tijdens verschillende groepsritten. Ook tijdens het rondje Texel op Goede Vrijdag zal het 'ding' bij één van ons aan boord zijn. 

Na de vergadering rij ik om kwart voor zeven weer naar het noorden. De zon is al bloedrood ondergegaan als ik nu over het vasteland naar huis rij. Ik kies hiervoor om bij pech of ander probleem niet in de 'middle of nowhere' te stranden. Het is heel knus en comfortabel onder de kap. Vlak voor mij op het stuurtje wijst de Garmin Montana mij via een paarse lijn de weg. De rode LED lampjes op de elektrische voetverwarming draaien continue rondjes in het donkere vooronder. Op de langere stukken is de snelheid steeds 37 km/u. De rit op het vasteland betekent wel meer bochten en vooral meer verkeerslichten. Voor ik de smalle Diemerzeedijk oprij zet ik ook het Fenix lampje voor de spiegel aan. Dit levert heel veel extra licht in de berm op en hiermee is heel veilig in het donker te rijden. Op de Diemerzeedijk word ik door honderden glinsterende oogjes aangestaard. Dichterbij komend blijken dit konijnen te zien die met honderden in de berm aan het foerageren zijn. 

Bij het oprijden van de dijk noordelijk van Naarden stuit ik op een groot aantal schapen. Die zijn er altijd, maar nu vertikken ze het om aan de kant te gaan. Ik duw ze letterlijk met de Quest aan de kant waarna ze besluiten op het fietspad voor mij uit te rennen. Heel vermakelijk maar niet ongevaarlijk omdat er ook een flink aantal zwarte schapen rondloopt. Dat dwingt me om de snelheid tot rond 30 km/u te beperken.

Ondanks dat de rit 3 km korter is dan de heenreis door de polder, doe ik er een kwartier langer over dan de heenreis.

In Purmerend zie ik, optrekkend na een verkeerslicht, twee scooters met daarop ieder twee jongens van achteren naderen. Direct heb ik een onbestemd voorgevoel. De jongelui toeteren continue en schreeuwen als gekken. Ze passeren me rakelings en ik ben al blij dat er niet geschopt en getrapt wordt. Als ik thuis, de dagteller staat op 169 km, de Quest de verlichte garage inrij, blijkt de fiets op meerdere plekken ondergespuugd te zijn. Al met al een heel mooie rit met een onfris einde.

VeloTilt krijgt toertop

Nu de lock uitstekend werkt is het tijd om kilometers met de VeloTilt te gaan maken. Met de nu aanwezige racetop is het zicht tijdens ritten op de openbare weg niet optimaal. Vooral bij regen en duisternis is het zicht door de ruit onvoldoende. Dat was al ingeschat en vandaag maken Jan en Jeroen een begin met het lamineren van de toertop. Deze kap wordt lager dan de racekap en zal aanvullend een losse racekap krijgen met een vizier. Hiermee is te allen tijde een goed zicht gegarandeerd. Uiteraard kan de racekap achterin meegenomen worden om geheel open te rijden.

Er is vrij harde wind voorspeld maar toch fiets ik de 93 kilometer op en neer naar Enkhuizen. Als ik om half een in de werkplaats arriveer hebben Jan en Jeroen het lamineren al achter de rug. Dat betekent dat de mal goed is voorbewerkt met een lossende was. Daarna is er een laag glasvezel ingelegd en met epoxy aangerold. Achtereenvolgens komt er een laag 200-grams carbon, een laag 3 mm schuim en weer een laag 200-grams carbon in de mal. Iedere laag wordt met epoxy ingesmeerd en goed aangerold om luchtinsluitingen te vermijden.

Nu wordt een laag geperforeerd plastic aangebracht en daarover een absorptiedoek. Als laatste laag komt er een soepel maar stevig vel plastic overheen. Dit vel plastic, ik moet dit eigenlijk een vacuumzak noemen, wordt minutieus op de rand van de mal vastgeplakt met tape.  Tenslotte wordt de slang van de vacuumpomp aangebracht. De vacuumpomp wordt aangezet en direct daarna zien we de overtollige epoxy door het geperforeerde plastic in de absorptiedoek trekken. Het werk voor vandaag is klaar. Na het weekend zal Jan een versterkingsrand aanbrengen en kan de kap in de oven worden afgebakken.

Jan heeft een carbon stuur gemaakt ter vervanging van het aluminium stuur. Weegt het aluminium stuur 175 gram, het carbon stuur weegt maar 43 gram. Jan laat een fraai resultaat van een andere opdracht zien. Het is een model van de zeppelin Graf Hindenburg geheel met de hand door Jan vormgegeven. Deze zal door de eigenaar worden voorzien van 4 elektromotoren die ook op drones gebruikt worden. Een heel fraai resultaat.

Ook maak ik een foto van de twee schakelaars die de lock bedienen. Zowel Piet als Bram hebben er een gemaakt. De uitvoering intern verschilt iets maar de werking is gelijk. Het is prachtig om zoveel kwaliteit in ons VeloTilt team samengebald te zien.

De wind wakkert steeds verder aan als ik om half drie terug naar De Woude fiets. Het is nu Bft 6 met uitschieters tot Bft 7. Ik voel de wind hard aan de Quest trekken en op de hoge dijken van de Schermer rij ik 38 km/u ... zonder te trappen. Dat betekent dat de grens van rijden of van de dijk worden geblazen dicht bij elkaar liggen. Dankzij de stormstrips voorop, achterop en op de racekap blijft de Quest rechtop en voel ik alleen aan de opstuurhoek dat het heel hard waait.

Voor de liefhebbers van grote wielen, heeft Piet Kunis een schets gemaakt van de VeloTilt met twee 28" wielen. Deze versie heeft ook de lagere toertop en de eerder genoemde racekap met vizier. Voor de slimmeriken onder ons, Piet heeft een gewone racefiets vork getekend en dus niet een enkelzijdige ophanging. Ziet er al met al niet gek uit toch?