T-Mobile vliegt uit de bocht

Tijdens de hele fietstocht naar Giessen had ik een mooie Apple iPhone 3G bij me. Zo gauw ik over de grens was, was T-Mobile niet meer thuis. 'Geen service' prijkte er continue in beeld. Met Richard, ook in Wetzlar met iPhone, hebben we simkaartjes gewisseld en daar bleek dat het niet aan mijn iPhone ligt. Met het kaartje van Richard werkt mijn iPhone 100%.
Het internet is alles en dus aan de meefietsende Lee Wakefield gevraagd of ik even op t-mobile.nl mocht surfen om te proberen dit op te lossen.
Ik moet eerst een account aanvragen, hé, ik ben toch al abonnee?. T-Mobile stuurt me dan een SMS met wachtwoord naar ...... mijn niet werkende iPhone.
T-Mobile weet dat ik in Duitsland ben, mijn iPhone vindt direct 4 operators waaronder T-Mobile D.
De mooie iPhone is dan alleen nog als iPod te gebruiken.
Vanmiddag bel ik maar eens met de klantenservice van T-Mobile. Na 20 minuten meldt zich een alleraardigste Irene.
Ze vertelt dat er bij een beperkt aantal iPhone abonnementen geen 'roaming' is aangezet. Natuurlijk heb ik zo'n abonnement );
Ze verontschuldigt zich en zegt dat ze direct bij mijn account het vakje 'roaming aan' zal aanvinken. Over een half uurtje zal alles werken zoals bedoeld.
Wat een ...firma! Omdat ze mijn weekend op dit gebied verknoeid hebben, zet ik hun logo maar eens op z'n kop.

Wetzlar 2008 Maandag 2

De rit verloopt vrij vlot omdat er lange stukken vals plat naar beneden zijn. Zonder veel moeite zijn er langere tijd snelheden van 35 tot 40 km/u aan te houden. Een enkeling gaat dat wel te hard, maar het parool is om samen aan te komen en dus wordt er dan even gepauzeerd.
Om tien over vier zijn wij op de camping Appelweide terug. De Quest wordt op de Foldycar gebonden en het gaat rustig naar huis. Bij de auto gekomen zit er een briefje onder de ruitenwisser. Eduard Botter is met de snelle groep om 15.00 uur aangekomen. Zij hebben er dus, gezien het feit dat wij om 8.45 uur vertrokken, precies 25 minuten korter over gedaan.

Conclusies:
Mooie tocht met koud maar mooi weer. In het begin verwarring bij vertrek en afdekken afslagen. Geen technische problemen, behalve dat de ketting er even afliep na terugschakelen en veel te hard aanzetten. Al rijdende op te lossen. De weegschaal laat vanmorgen een gewichtsverlies zien van 2,5 kg. Dat is eigenlijk teveel, maar de praktijk leert dat dit binnen een week al weer aardig is bijgespijkerd. Het calorieën verbruik tijdens de twee zwaarste klimdagen ligt tegen de 4000.
Vast staat dat het blind meerijden in de groep, dus zonder kaart en zonder GPS niet verstandig is. Volgend jaar zal me dit zeker niet meer gebeuren.


PS.
Vanavond lees ik op de ligfiets lijst dat Marcel Vriezekolk gewond is geraakt tijdens het inhalen van een trekker. Hij heeft zijn been gebroken en heeft snijwonden in zijn gezicht. Marcel, ook van mijn kant heel veel sterkte met de genezing.

Wetzlar 2008 Maandag 1

De discipline in de groep is zowel vandaag als gisteren sterk verbeterd. De minder sterke fietsers nestelen zich beter achter de voorrijder. Daardoor rijdt de groep als geheel sneller. Als het moment van vertrek is gekomen heeft Lee weer een banden probleem en dat moet natuurlijk eerst worden opgelost. Theo van Goor zit in zijn fiets.... te slapen? Ik maak een foto van zijn brandweer Quest die met de mistige Sorpesee in de achtergrond heel sereen oogt. Na de pittige klim direct na het vertrek, is de route goeddeels dalend. Dat levert prima snelheden op.
We stoppen bij een winkel waar we verse broodjes inslaan en koffie drinken. Een hele groep Duitse jongetjes vindt de roedel Questen prachtig. Ze zijn niet weg te slaan en vragen honderd uit. De rit verloopt onder duidelijk minder mooie weersomstandigheden. De zon laat zich niet zien en in de middag vallen de eerste regendruppels. Gelukkig laveren we tussen de buien door en hoewel de weg vaak kletsnat is, blijven we van regen verschoond.

Wetzlar 2008 Zondag

Zondagmorgen vertrekken we na een goed ontbijt uit Wetzlar. We krijgen een lunchpakket mee en er kunnen voldoende broodjes worden gesmeerd. De dag begint als alle dagen, koud en mistig. Mijn fietsbril blijft maar beslaan en leg ik maar naast me neer. Mijn gewone bril is iets eerder helder, maar zonder bril kan ik veraf goed zien. Alleen bij hoge snelheden wordt het lastig, mijn ene venster op de wereld is dan snel in tranen en dan wordt het dubbel mistig.
Met de kleding is het ook schipperen. Ik begin meestal met een lange fietsbroek en een hemd met lange mouwen. De schuimkap is niet mijn grootste vriend, als het even kan ligt ie achter me. Naarmate de zon mee gaat doen gaat de lange broek snel uit.
Onderweg hebben we veel belangstelling van dorpelingen en andere fietsers. De vragen zijn altijd of er een motor in zit en hoe snel 'das Gerät' kan.
Paulus - elektronica is alles - de Boer experimenteert steeds met zijn remparachutes. Zij draaien nogal eens door elkaar en ik slaag er niet in om een goede foto te maken. Zoals gezegd, Paulus is gek op elektronische spulletjes. Die vreten natuurlijk allemaal stroom en daarom heeft Paulus een mooi zoemend opladertje mee waarin steeds horden 1.5 V celletjes worden opgeladen. Helaas doet zijn remlicht het steeds maar niet. Die elektronica ook :(.
Sommige klimmen zijn zo steil dat niet iedereen fietsend omhoog komt. Lopen gaat niet veel langzamer en kost veel minder energie. Je kunt als fietser ook een sterkere zwager meenemen. Joop vindt zo een enkele keer een handje aan de kuiprand van Peter de Rond. Die kan het kennelijk met zijn zwager goed vinden want hij heeft er hartslag 160 voor over om Joop op te duwen.