Vanmorgen meldt Kees zich op De Woude om samen mijn nieuwe Quest te 'tunen'.
Ik heb de stoel al uitgebouwd en na een telefoontje met Ymte, hij kijkt even in mijn oude fiets, blijkt de stoel 'een gaatje' te hoog te staan. Dat verklaart dat ik makkelijk met mijn knieën tegen de kap stoot. Met Bisontix lijm ik de Ventisit mat op het stoeltje.
Kees monteert de elleboogsteunen en de ophangbout voor de Camelbak, ik lijm de klittenband in de zijkant. Het monteren van de stoel is niet makkelijk, de korte boutjes gaan makkelijk scheef.
De standaard gemonteerde schouderstukken zijn te dik. Ik zit vrijwel vast in de Quest, zij worden vervangen door Ibiliet van de halve dikte.
Plotseling zien we dat de linker voorband leeg staat. Blijkt een lek in de buurt van het ventiel te zijn vlak bij een eerder geplakt lek. Als de binnenband is vervangen controleer ik de spanning in de achterband. Daar zit maar 3,5 bar druk in. Nu begrijp ik waarom de thuisreis uit Dronten nogal zwaar ging.
De schakelaar voor de clignoteur was op de rit naar huis al kapot en kan ik nog niet vervangen. Ymte zal er twee opsturen.
Nadat ik het stuur op een hogere positie heb vastgezet is het tijd voor een ritje.
Kees moet thuis hout hakken en ik ga met hem mee, niet om te hakken, maar om thee te drinken :). Direct voel ik dat de nieuwe 404 weer aanvoelt als 'mijn' fiets.
Het schakelen gaat perfect, elke versnelling omloog op omlaag gaat met een stevige 'kloink' gepaard. De versnellingen zitten allemaal precies op de index, nogal wat preciezer dan met de Shimano derailleurs. Prettig is ook dat de beide X0 shifters een aantal rubber lippen hebben die het mogelijk maken ook met vochtige handen te schakelen.
Het grootste verschil zit em in de remmen. Voor het eerst kan ik een 'noodstop' maken. Dat is een hele geruststelling.
Na de thee bij de familie Van Hattem rij ik tevreden weer naar huis.
Bij thuiskomst liggen de twee schakelaars voor de clignoteur op de deurmat. Ik soldeer één van de twee schakelaars in de fiets. Dat gaat minder makkelijk omdat ik het stuur nogal hoog heb bevestigd aan het staaldraadje. Ook is het solderen van drie draadjes die op een paar millimeter van elkaar afliggen voor een éénogige extra moeilijk. Uiteindelijk lukt het me en het is een genoegen om te zien dat het allemaal werkt.
Ik heb voor deze werkzaamheden de Quest op zijn kant opgehesen. Dat is in mijn eentje wel wat tricky. De fiets ligt op zijn zij op een wollen deken. De fietslift gaat niet helemaal horizontaal omhoog en dat impliceert dat de Quest op zijn gladde zijkant makkelijk verschuift. Met kleine stapjes lukt het toch prima en kan ik op een comfortabele hoogte zittend solderen.
Morgen zal ik proberen uit te vinden waardoor de fiets wat naar rechts trekt. Eerst moet ik twee aluminium hoeklijnen halen die op het achterwiel zullen worden vastgeklemd.
Vanmorgen haal ik twee stukken aluminium hoeklijn van 30x30x2 mm met een lengte van twee meter. Ik haal de Perfect Moiree 54 eraf en klem de beide hoeklijnen op de velg. Op de plek tussen de beide voorwielen zet ik een rood streepje op het midden van de beide hoeklijnen. Dan richt ik de voorwielen haaks en meet de afstand tussen de beide middelste wielophangingspunten. Dit punt staat vrijwel stil en biedt het meeste houvast. Het achterwiel staat 4 mm uit de haak, gemeten over een arm van 1,40 meter. Dit betekent dat de afwijking op het wiel zelf vrijwel nihil is. En als er al een kleine afwijking zou zijn, zou deze het naar rechts trekken juist tegen werken. Het achterwiel staat met zijn voorzijde fractioneel naar rechts.
