Vandaag verlaten Kees van Hattem en ik de normale gebaande wegen. Moeten we de laatste weken opletten om geen ongelukken door gladheid te krijgen, vandaag weten we dat het alleen maar spiegelglad is. We gaan met de Quest het ijs op. Het toneel is de Westwouder polder waardoor we letterlijk vanuit onze tuin het ijs op kunnen rijden.Kees wordt vergezeld van zijn vrouw Marian en dochter Wanda. Ook zij hebben ijspret voor ogen, want er worden twee sleden uitgeladen. Kees zal die straks gaan voortrekken.
Eerst gaan we de polder met zijn tweeën verkennen. Voordat ik het ijs opga laat ik de banden tot 2,5 bar leeglopen. Dat geeft veel meer grip door een groter contactvlak van de banden met het ijs.
Het is een onwaarschijnlijk mooie ervaring samen langs de rietkragen te rijden met een gangetje van 15 tot 25 km/u. Wel kraakt het ijs soms vervaarlijk, maar krakend ijs breekt toch niet? We rijden onder twee bruggen door en hoewel het ook hier flink kraakt kunnen we onze ijzige route vervolgen tot de zuidelijke dijk van de polder bij de Stierop. Hier is het eindpunt van de tocht en is het uitstappen geblazen om de Quest om te draaien. Dat gaat wel heel simpel en zonder kracht glijdt de Quest in het rond.
Terug rijdt Kees snel van me weg en moet ik flink gas geven om hem in te halen. Onderwijl start ik een video opname met de Canon G10 camera. Snel haal ik Kees in en zie dat hij voor een brug waar we een kwartier eerder zonder probleem onder door gereden zijn, snelheid mindert. Ik loop snel op Kees in en vrees dat ik niet op tijd kan stoppen. Precies op dat moment rijdt Kees langzaam onder de brug door en krakend zakt de Quest door het ijs. Kees roept me benepen toe:'Ik vind dit helemaal niet leuk Wim'. Ik vind het ook niet leuk voor Kees, maar het levert wel een mooi videotje op :). Kees grijpt de stalen constructie van de brug en hijst zich uit de Quest omhoog. Als een aap hangt ie aan de brug en door steeds over te pakken weet ie op een sterker stuk ijs te komen. De Quest loopt onderwijl deels vol water en de nodige spullen op de bodem van de fiets worden drijfnat. Kees kan de Quest aan de achterkant pakken en met veel gekraak, hopelijk alleen van het ijs, slaagt Kees erin om de Quest weer op het droge te trekken. Beiden rijden we de Quest het weiland op om even verder weer het ijs op te gaan.
Terug in de bewoonde wereld staan Marian en Wanda met de sleden op het ijs. Er wordt een touw over de rollbar van de Quest bevestigd en eerst met één slee, later zelfs met twee trekt de Quest ze voort over het ijs. Veel schaatsende buurtbewoners vinden het wel leuk zo. Dan blijkt Kees de sleetjes niet meer te kunnen trekken, geen wonder, zijn linker voorband is lek. Dit is kennelijk bij het door het ijs zakken gebeurd. De band wordt op het ijs vervangen en we gaan thuis koffie en thee drinken.
Het ijs is zo glad dat ik ga proberen of je met een Quest ijsspeedway kan rijden. Nou, dat lukt uitstekend. Met een aanloop van ongeveer 30 km/u is het verrassend hoe lang de Quest blijft sturen. Draai je evenwel het stuur naar links en trapt je even door, dan komt de Quest in een slip, glijdt heel lang dwars over het ijs om ten slotte met zijn neus tegen de rijrichting in tot stilstand te komen. Kees maakt er een leuke video opname van.
Video's
De video op YouTube van het door het ijs zakken staat hier.
Een pirouette draaien met de Quest vind je hier
Een demonstratie ijsspeedway met de Quest kun je hier vinden.
Nog een fraaie slip is hier te zien.
Een Quest is ook een uitstekend hulpmiddel om één, ja zelfs twee sleetjes voort te trekken. Een leuk filmpje met aan het eind een mooie ijsspeedway manoeuvre is het resultaat en vind je hier.
Na de koffie gaan we nog een keer het ijs op. Weer genieten we van de heel bijzondere sfeer van een plek waar je normaal alleen met een bootje komt.
Om half vier gaat de familie Van Hattem weer huiswaarts.
Een prachtige winterse dag met heel bijzondere ervaringen rijker is ten einde.
