Noordelijke Velomobieltocht 2017

Zondagochtend 29 januari sta ik vroeg op. Vandaag rij ik de Noordelijke Velomobieltocht voor de tweede keer mee. Jan Geel en Cees Roozendaal zijn gisteren al fietsend naar Groningen vertrokken. Ik ga met de Quest op het dak van de Tesla naar het noorden en maak er zo een dagtrip van.

Na een ontspannen rit, 99% van de afstand vind de Tesla met de Autopilot zelf zijn weg, arriveer ik om kwart over tien bij Xander Niezing. Xander organiseert de tocht met hulp van o.m. Piet. Cees, Jan en Ymte hebben bij Xander overnacht en samen met een aantal al gearriveerde fietsers is het gezellig druk. Uiteindelijk doen er 20 velomobielen mee, een mooi aantal.

Om 11.00 uur vertrekken we voor een rit van 75 km naar onder meer Noordpolderzijl aan de Waddenzee. Het tempo ligt zoals gebruikelijk laag en met 4 graden C. en een pittige wind is het koud. Ik heb twee keer zoveel kleding aan als bij mijn gebruikelijke soloritten. Voor het eerst heb ik mijn winterschoenen aan, uiteraard met verwarming erin. Zelfs een muts verhoogt het comfort.

Meteen slaat het lekkebandenspook toe en wachten we enkele keren op de fietsers die hun binnenbandje moeten verwisselen. De weg is vochtig en een enkel buitje houdt dit ook zo. Bij een half natte weg neemt het aantal lekke banden altijd toe. We rijden door het prachtige open landbouwgebied ten noorden van Groningen. Aan het grote formaat van de boerderijen en dito schuren is goed te zien dat de oogst hier royaal moet zijn.

Na 32 kilometer arriveren we in Noordpolderzijl. Het enige gebouw is een restaurant waar de groep Denemarkengangers een paar jaar geleden ook geweest is. Toen was er weinig te krijgen, nu was er op ons gerekend en was het goed toeven.

Na een kort maar pittig klimmetje staan we bovenop de dijk bij het haventje van Noordpolderzijl. Veel meer dan een brede sloot en wat afmeerpalen is het niet. Het is hier uiterst desolaat.

Na een minuut of tien heeft iedereen het wel gezien en zoekt zijn of haar velomobiel op.

Wij rijden de dijk weer af en gaan op weg naar Eenum. We koersen door het aardbevingsgebied en passeren onder meer het getroffen Loppersum. Het tempo is nu duidelijk hoger. De grote compacte groep is door lekke banden uit elkaar geraakt en kleinere groepen volgen de mooie GPS track terug naar Groningen. Het zonnetje begint zelfs te schijnen en dat levert soms een fel tegenlicht op. Ik rij voorop en kijk uit naar het plaatsje Anjum. Hier woont Anne Heidinga waar we een stop zullen houden. Het plaatsje is evenwel niet Anjum maar Eenum. We rijden pardoes aan het huis van Anne voorbij en moeten rechtsomkeert maken.

Het weerzien met Anne en zijn gezin is bijzonder hartelijk. Er is heerlijke Groninger koek met koffie en thee. Ook de voortreffelijke snert ontbreekt niet. Anne, hartelijk dank voor deze fantastische ontvangst. Bij het wegrijden blijkt Jan Geel's Furious Fred achterband lek te zijn. Binnen vijf minuten heeft Jan dat geregeld, toch maar eens aan een Almotion Jan, en gaat de nu weer complete groep op weg naar de uitvalsbasis.

Anne zwaait ons uit als Jan zijn achterband verwisselt.

Om kwart over vier is de stoet velomobielen weer terug bij Xander thuis. Xander heeft broodjes en koffie klaar staan en we praten na over de fraaie rit en al het andere dat velomobilisten beroert.

Xander, ook jij hartelijk voor de uitstekende verzorging en organisatie. Dit smaakt naar meer.

Op de terugweg ga ik in Drachten, bij aankomst heb ik nog 5 km resterende lading over, een half uurtje laden bij de Tesla SuperCharger op het terrein van Van der Valk. Daarmee heb ik weer 280 km bereik erbij. In principe is 200 km laden, dat zit in 20 minuten in de accu, ook genoeg, maar met het naderende regengebied met sterk toenemende wind uit het zuidwesten, de winterse kou en de Quest op het dak speel ik graag op zeker. Ook nu weer rijdt de Tesla heerlijk comfortabel, steeds met 100 km/u, op de Autopilot naar De Woude. Thuis heb ik nog 80 km bereik over.

Normaal gesproken  zou je niet in één dag 400 km rijden om 75 km te kunnen fietsen. Met een comfortabele auto als de Tesla, windgeruis is bijna onhoorbaar, is dat evenwel een peulenschil.

Training De Meent Alkmaar

De jaarlijkse terugkerende wintertraining op de baan in Alkmaar vond dit jaar plaats op zondag 22 januari. Het is buiten net onder nul en ik rij met de Quest er naar toe.

Er blijkt helaas maar weinig belangstelling te zijn voor deze training, een man of tien. Niet alleen mannen, ook Ellen van Vugt is er.

De jeugd maakt een groot deel uit van de deelnemers. Da's natuurlijk wel weer mooi. Hier helpt de zoon van Jan Marcel met het in elkaar zetten van de deelbare tandem.

Opvallend in deze foto is het grote verschil in frontaal oppervlak tussen de Quest en de DF XL.

Zoals altijd weet Ymte de snelste tijden neer te zetten. Cees werkt hard maar krijgt klop van Ymte.

Zelf vizier racekap maken

Het polycarbonaat (Lexan) vizier van de toer/racekappen is maar beperkt krasbestendig. Zand, modder, zout en ander straatvuil komt er hoe dan ook op. Voorzichtig afspoelen met schoon water en met een zacht fleecedoekje droogmaken is de goede manier om krassen zoveel mogelijk te vermijden. Toch komen er uiteindelijk krasjes  en krassen op.

Dan komt er een moment dat de doorzichtigheid afneemt en het vizier beter vernieuwd kan worden. Tot nu toe moest een compleet vizier besteld worden. Dat kost tijd en meestal is het oude vizier nodig om de juiste maat over te nemen. Het is met 75 euro ook geen koopje.

Dit moet toch makkelijker kunnen. Daarom gaan wij het zelf maken van een nieuw vizier mogelijk maken.

Daarvoor is allereerst een vel 1 mm Lexan nodig. Uit deze plaat Lexan kunnen 2 complete vizieren worden geknipt. Met een goed scherpe schaar lukt dit prima. Als je het goed doet, zie het voorbeeld op de foto, kun je er zelfs nog een minivizier uithalen. Wil je geen minivizier maken, dan kunnen Quest en Strada rijders zelfs 3 vizieren uit deze plaat van 62,5 x 102,5 cm halen. XS rijders lukt dat helaas niet, de randen van dit vizier zijn net te lang.

Voor de stabiliteit van het vizier zitten er aan de onderkant 2 carbon staafjes gelijmd. Deze staafjes zijn superlicht maar uiterst stijf. Ze worden in de lengte ingezaagd waardoor de Lexan erin past. Deze stokjes zijn nu ook los leverbaar.

De werkwijze is als volgt.

Demonteer het bestaande vizier van de kap. Verwijder de bedieningsstripjes voor gebruik op het nieuwe vizier. Leg het oude vizier op de plaat Lexan en teken de omtrek af. Geef met een viltstift de plek aan voor de boorgaten voor de bedieningspootjes en het bevestigingsgat. Knip het vizier uit en boor de gaten in dezelfde maat. Laat de beschermingsfolie zitten. Breng voldoende secondenlijm, liefst de gelvormige, in het sleufje van het carbon staafje. Haal een stukje beschermingsfolie los en schuif één kant van het vizier in het gleufje van het carbon staafje. Plak een paar stukjes plakband om het staafje van de ene kant naar de andere kant. De lijm kan nu goed uitharden. Doe hetzelfde aan de andere kant.

Als de carbon staafjes goed vastzitten kunnen de beide bedieningspootjes worden gemonteerd. Daarvoor wordt een tweetal nagels meegeleverd. In het geval er zwarte kunststof nagels worden meegeleverd is het simpel een kwestie van in elkaar drukken. Er kunnen ook metalen nagels worden geleverd die in elkaar moeten worden geschroefd. Doe wel een druppel Locktite op de schroefdraad. Kan ook met secondenlijm maar dan gaat het moeilijk weer los.

Heb je een deelbare kap, dan moet je de drukkers vervangen. Daarvoor heb je nodig:

Prym drukknoppen 15 mm. Je kunt zo'n Prym setje bestellen bij Bol.com of bij Karwei halen.

https://www.bol.com/nl/p/prym-drukknopen-o-15-mm-10-stuks-390-201/9200000016497344/?bltg=itm_event%3Dclick%26mmt_id%3DMMTUNKNOWN%26slt_type%3Drecommendations%26pg_nm%3Dpdp%26slt_id%3Dprd_reco%26slt_nm%3Dproduct_recommendations%26slt_pos%3DC1%26slt_owner%3Dccs%26itm_type%3Dproduct%26itm_lp%3D1%26itm_id%3D9200000016497344&bltgh=pkvZRZgIq1zGTdLSC3JIqw.1_6_7.8.ProductImage

Voor minder dan de helft van de oorspronkelijke kosten heb je nu een twee prachtig heldere nieuwe vizieren en een minivizier.

Bestellinks:

http://www.velomobielonderdelen.nl/product/1886082/carbon-verstijvingsstaafjes-vizier-set-van-2

http://www.velomobielonderdelen.nl/product/8541/lexan-1-00-mm

Voor degenen die het zelf maken niet zien zitten kunnen wij het vizier natuurlijk blijven maken. Stuur ons dan een tekening van de omtrek van het vizier. Geef ook de boorgaten goed aan met een viltstift. Dit is nodig omdat in de loop van de jaren de kappen zijn veranderd en ook de vizieren niet meer precies gelijk zijn.

Laser en meer

Al een aantal jaren gebruik ik de pendel om de rolweerstand van onze fietsbanden te meten. Om het juiste moment van stilstaan te bepalen staat bovenop een plateau op een aluminium as een kleine Mannesmann laser. De helderheid van een laser neemt af naarmate deze ouder wordt. Dat is bij mijn exemplaar het geval. Daarnaast is de lichtstraal minder goed begrensd en dat bemoeilijkt de waarneming.

Kleine lasers van een goede kwaliteit zijn toch al gauw 30 tot 60 euro. Precies diezelfde lasers kosten in China rond een kwart van dat bedrag. Ze worden zonder verzendkosten bij me thuis afgeleverd. Omdat ik weet dat de spreiding in kwaliteit van deze kleine rode 5 mW lasers nogal groot is bestel ik van iedere soort 2 tot 3 stuks.

Nadat ik de lasers na 6 weken heb ontvangen voel ik ze aan de tand. Een grote teleurstelling is mijn deel, ze zijn onscherper dan de Mannesmann laser die ik graag wil vervangen. Net op het moment dat ik ze allemaal op Marktplaats zou plaatsen ontdek ik waarom ze onscherp zijn. Ze zijn gefocusseerd op afstanden van rond 250 cm terwijl ik ze beoordeeld heb vanaf mijn werkbank tot aan de garagedeur. Die afstand is 9 meter en dan zijn ze voor bouwtoepassingen prima te gebruiken, maar een zo vurig gewenste scherpe en dunne lijn leveren ze vanaf 9 meter niet op.

Ik doe de test nog een keer vanaf de pendelpositie en dan blijkt met name de gele laser het prima te doen. Op de bovenste foto is de gele laser de onderste streep, de Mannesmann de bovenste. 

Dat is al met al een grote verbetering. Uiteraard moet het totale gewicht dat op het plateau van de pendel staat exact gelijk zijn aan dat van de aluminium en zwaardere Mannesmann laser. Met wat blokjes metaal die ik met klittenband op de het plateau bevestig kom ik tot op de gram nauwkeurig tot de gewenste waarde.

Inmiddels ben ik nog een stap verder gegaan, optimaliseren is een beetje mijn grootste liefhebberij, en heb twee focusseerbare lasers besteld. Deze ook 5 mW rode lasers zijn met echte glazen lensjes op iedere afstand instelbaar. Ze werken op 5 Volt dus een klein USB Powerbankje voor de voeding is al voldoende. Wel weer 6 weken wachten, de Chinezen hebben geen haast en dan wordt het misschien nog mooier.

En ja wat doe ik met al die lasers? Niks natuurlijk. Heeft een van jullie interesse, de kleine rode kost 7 euro, de gele 9 euro en de zwarte 13 euro. De rode en gele hebben één verticale laserbundel, de zwarte een heel fraai instelbare verticale, liggende en een kruisbundel. De gele en zwarte hebben ook nog een meetlint van 2,5 meter aan boord. Stuur me maar een mailtje als je er een wil hebben.

Bandentest Schwalbe One 28 mm 2016/17

Ymte van InterCityBike stuurde me recentelijk een tweetal nieuwe Schwalbe One 28 mm banden toe om te testen. De eerder geteste Schwalbe Pro One 28 mm stelde behoorlijk teleur. De One is een mooi gemaakt bandje dat rond 174 gram weegt. Daarmee is ie 20 gram lichter dan de Pro One.

Bij de eerste slinger van de pendel, ik begin steeds met de hoogste geadviseerde druk, zie ik direct dat de One duidelijk beter loopt dan de Pro One. Het is best raar dat een zich Pro noemende band met precies dezelfde breedte langzamer is dan een 'standaard' band. Opvallend is dat de One bij 7.0 bar vrijwel even snel is als de Pro One. Nog opvallender is dat de Pro One, met de groene tekst in de sheet, op 6.0 bar juist weer lichter loopt dan de One.

Er worden altijd per druk 6 metingen gedaan. Hoewel het statistisch mogelijk beter is de hoogste en laagste waarden niet af te trekken, doe ik dit toch om de resultaten uit het verleden vergelijkbaar te houden. De pendeltijden zijn meestal binnen de seconde gelijk. Zijn er uitschieters naar boven en naar beneden, dan vallen die meestal af. Die deviatie ontstaat vooral soms bij wat smallere banden omdat de pendel vlak voor ie echt stilstaat wat wiebelt. Dit komt omdat het asfalt niet 100% vlak is. Voor het gemiddelde maakt het niet uit.

De conclusie is dat  de One op hogere druk lichter loopt dan de Pro One. Vergeleken met de eerder geteste 23 mm One is deze 28 mm versie bij 8.0 bar ongeveer even snel als 23 mm op 10 bar. Dat levert meer comfort op zonder in te leveren op snelheid. Bijzonder is wel dat de One 23 mm die ik in 2015 testte duidelijk sneller is dan de nu geteste 28 mm One. Die 23 mm One uit 2015 was met 145 gram wel erg licht.

De snelheid op hogere temperatuur, ik test nu in mijn garage bij 19,4 graden C, is behoorlijk goed. Gaat de temperatuur omlaag, dan leveren deze smalle bandjes snel op snelheid in. Bredere banden hebben daar minder last van. De F-lite is en blijft de snelste in de winter. 

Vandaag kreeg ik een mailtje van een gebruiker die recent met F-lites is gaan rijden.

Heb nu al wat gefietst met de nieuwe F-Lites.

Ik was ronduit verbluft over de soepelheid waarmee ik nu de Quest vooruit trapte, dit had ik veel eerder moeten doen.

Het genot waarmee je nu over slecht wegdek heen fietst is ook geweldig.