Vanmiddag rijden Kees en ik naar Hoorn om bij Jan Reus wat spullen af te leveren voor het maken van de racekap. In de Schermer worden wij ingehaald door een Volvo 740. Ondanks dat er meer dan voldoende ruimte is raakt de bestuurder met de linker wielen in de zachte berm. Een seconde later, de automobilist stuurt kennelijk sterk naar rechts, vliegt de auto met een enorme slinger weer de weg op. Na nog een paar kleinere slingeringen heeft de auto de rechte koers weer te pakken. Ik weet direct weer waarom ik een auto met aandrijving op de vier wielen heb. Niet dat ik de auto nog vaak gebruik, ik rij nu precies twee maal meer kilometers met de fiets dan met de auto. Heeft wel tot gevolg dat de remklauwen vastrotten en de rubbers van de wielophanging verdrogen en scheuren. Kees heeft er zin in en met rond 36 km/u zijn we snel in Hoorn.
De afzonderlijke mallen voor kap en afdekking mangat zijn klaar. Hoewel het al spiegelglad oogt moeten de laatste ongerechtigheden nog met waterproof schuurpapier worden verwijderd. Dan gaan de mallen meerdere keren in het lossingsmiddel en kan de eerste kap worden geproduceerd. Deze zal geheel in carbon worden gemaakt en geen aero-dynamische verstoringen meer opleveren. Zelfs de klittenbanden worden uitsluitend aan de binnenkant bevestigd.
Op de terugweg nemen Kees en ik afscheid bij Avenhorn. De Mijzenpolder is het domein van vele duizenden kieviten, tureluurs en meeuwen. Vooral kieviten vliegen er in immense aantallen. Ik probeer een paar foto's te maken, maar zie dat de kleine vogels vrij ver weg zijn. Een man op een mountainbike staat de vogels ook te fotograferen. We praten even over de vogels en over de Quest. Hij is al jaren aan het nadenken om er een aan te schaffen. Ik adviseer hem geen proefrit te maken, dan is ie verkocht :).
Een kleine aanpassing aan de huidige racekap pakt bijzonder goed uit. Besloeg de racekap bij zware inspanning nogal eens, een simpel stukje Lexan, in hoogte verstelbaar bevestigd aan de binnenkant van de racekap, lost dit probleem geheel en al op. Er is een luchtspleet van ongeveer 1 cm breed. Bijkomend voordeel is dat de lichaamsswarmte die je zelf produceert nu ook niet meer neerslaat op de binnen voorzijde van het vizier. Ook je eigen adem slaat niet meer neer op het belangrijkste deel van je vizier. Wel beslaat het stukje Lexan zelf natuurlijk en komen er een paar druppels vanaf, een bewijs dat het werkt.
