Tara Hill en Dublin nog even niet
Het is vroeg dag, er staat een uitgebreid programma op de rol. Eerst naar Tara Hill, ook een neolytische nederzetting. Onze kampeerplaats is maar enkele kilometers daarvan verwijderd. De eerste indruk is overweldigend. De plek is op een gigantische heuvel gesitueerd. Overal zijn heuvels, en verdiepingen in de grond te zien. Hier en daar staan borden die wat uitleg geven. Op de top van de heuvel is een koepel van aarde te zien met daarin een ruimte waarin de gevangenen werden opgeborgen.
Van de grond van de koepel neemt Kees een pot met aarde mee. Dit is een speciale missie van Kees voor schoondochter Natasja.
We spreken een tweetal wetenschappers van de universiteit van Dublin die voor een speciaal onderzoekproject met grondradar aan het zoeken zijn. Ze nemen uitgebreid de tijd om ons alles te vertellen. In hun onderzoek hebben zij onder meer vastgesteld dat de smeden 4000 jaar voor Christus al in staat waren extreem hoge temperaturen te bereiken.
Dan rijden we richting Dublin. We hebben de wind van achter, de zon schijnt en door een continue golvend landschap rijden we naar Sword en vervolgens naar de kust. Kees heeft een paar schermutselingen met ongeduldige vrachtrijders 'fuck off the road', vergezeld van sigarettenpeuken en soms zelf spugen. Dit zijn echter uitzonderingen, de Ieren rijden wel snel maar halen ons ruim in. Alleen taxi-chauffeurs passeren wat minder ruim. Het gaat soms zo ver dat wij ruim worden ingehaald en dat daardoor tegenliggers tot afremmen of zelfs stoppen worden gedwongen.
De vergezichten aan de kust zijn prachtig, het zeewater is helder en het is er allemaal heel rustig.
We volgen de 'coastal road' tot in Dublin. Ook daarna houden we de kustlijn aan. Dat levert plotseling een enorm steile klim op. Niet verschrikkelijk hoog, maar 120 meter, maar een echte kuitenbijter. De afdaling is spectaculair, volgens Kees is het meer een kamikazedaad. We raken Ben kwijt, maar die blijkt een makkelijker route te hebben gevolgd.
In Bray aan de kust staat Marian met de camper voor een Four Star Pizza zaak. Als wij met de vier Questen arriveren wordt de uitbater dol enthousiast en biedt ons een pizza aan. 10 minuten later komt ie een pizza brengen van zeker 50 cm diameter, geheel en al gratis. Het avondeten is hiermee geregeld en smaakt meer dan geweldig. Een Haagen Dasz ijsje maakt het helemaal af.
Langs de hele kust zijn nauwelijks campings te vinden. Vragen aan onze pizzabakker levert een plek op, hij belt zelfs de campinghouder, en we kunnen weer in de fiets. De camping ligt aan de voet van de Wicklowmountains en is voorzien van alle gemakken.
De was is gedaan en hangt te drogen.
Morgen is een rustdag waarin we uitgebreid in Dublin gaan rondkijken.