Vizieren en racekap

Vandaag staat in het teken van vizieren. Majoor Kees heeft nog geen vizier en ik knip een middelhoge versie voor op de rand van het instapgat. Ook het helmvizier van Kees is aan vervanging toe. Dat ziet er allemaal heel fraai uit.
Voor een aantal bestellers snij ik steeds een halve meter van de rol af. Hoewel het met de hand knippen goed gaat, is het handmatig knippen van vele meters Lexan vermoeiend. Sinds deze week heb ik de hulp ingeroepen van een Bosch Xeo snijmachientje. Dat gaat inderdaad een stuk makkelijker.
De eerste 5 meter is al op, morgen komt er weer 10 meter en kunnen alle bestellingen de deur uit. Ook neem ik een tiental kokers mee naar Cycle Vision voor verschillende bestellers.
De zoektocht naar optisch perfect Lexan heb ik eigenlijk ondernomen om een nieuw vizier te maken voor mijn racekap. Een nieuw vizier is snel geknipt en ook dit ziet er heel mooi uit.

Een klusje dat nog moet gebeuren is het oranje spuiten van het draagoog. Na afplakken spuit ik het oog eerst wit en daarna oranje. Wel zijn er veel laagjes nodig, maar het resultaat is netjes.
De oude 1.75 inch brede Primo Comets hebben me goed de winter doorgeholpen. Voor meer snelheid tijdens de uurs-race monteer ik snellere banden om de voorwielen.
Vanavond na 20.00 uur maak ik nog een trainingsrondje van ruim 30 km. Met de racekap en de snelle banden rijdt het merkbaar makkelijker. Met een gemiddelde van 40 km/u ben ik heel tevreden. Wel is het gebruik van de racekap bij hoge temperaturen discutabel. Als er onvoldoende koeling is, lopen de prestaties hard terug.

GoCycle banden geplaatst bij km stand 2500.

Molentocht 2

Majoor Kees heeft vanmorgen 11 deelnemers geronseld voor de Molentocht. Een rit door de kop van Noord-Holland met een pittige wind uit het zuiden. De zon is er aanvankelijk even, verdwijnt dan weer achter de wolken om tegen het middaguur weer volop te schijnen. Eerst gaat het naar Burgerbrug waar Yvonne, na haar crash gehavend, ons ontvangt met koffie, thee, vers fruit en nog veel meer lekkers.
Een fraai rit langs de Groote Sloot voert ons naar Oudesluis. We stoppen even bij een particulier die een complete windmolen op zijn huis heeft gebouwd, schitterend. De molen 'maalt voor de prins', d.w.z. hij draait loos rond. Er zijn veel auto's onderweg die aan een of andere 'challenge' meedoen.
We kruisen de Wieringerwaard. Het kan niemand ontgaan dat de polder dit jaar 400 jaar bestaat. Letterlijk ieder huis is gepavoiseerd. Dan pikken we de West-Friese zeedijk op, een nooit te versmaden rit over een schitterend stuk erfgoed.
We gaan even langs de camping van Juffrouw Katje, zij fietst vandaag een goed stuk mee, en drinken fris of bier.
Via Petten en Groet rijden we een stuk langs het Noord-Hollands kanaal. Via Alkmaar koersen we tenslotte langs een mooi fietspad naar Heerhugowaard. Mooie rit met alleen een enkel spatje regen als ik vlakbij huis ben.
141 km

Nieuwe Geax Tattoos gehaald bij Beukers in Petten

Vanmorgen heeft Kees van Hattem huisarrest, de timmerman komt en vrouwlief speelt middeleeuwen in IJsselstein. Vandaag kunnen er nieuwe Geax Tattoos worden gehaald bij Beukers Bike in Petten. Na de recente test waren alle banden verdeeld en de mijne is daarna ontploft. Kees meldt dat ie vanmiddag wel even mee kan.
Langs de Westdijk komt ie me al tegemoet rijden en keert om om de achtervolging in te zetten. Als we na enkele minuten bij Ranzijn in Alkmaar zijn blijkt de timmerman alsnog onderweg te zijn en Kees moet alweer terug naar huis.
Het waait windkracht 5 tot 6 Bft. Zonder al te veel moeite fiets ik er tegenin met 32 km/u. Het 4 cm hoge viziertje draagt bij aan de snelheid.
Langs het Noord-Hollands kanaal wordt aan een nieuw wegtalud gewerkt. Bij het beladen van een zandwagen rolt er het nodige zand overheen en ik krijg wat zand over me heen. Even later mag ik weer zandhappen, de vrachtwagens werpen veel stof op als ze over de droge zandbedden rijden.
Na een goed uur heb ik de 32,5 km naar Petten achter de rug en meld me bij Marcel Beukers. De 6 Tattoos, waarvan 3 gratis als sponsoring, liggen al klaar. Helaas zijn de binnenbanden niet de SV13F, maar de SV13. Dit euvel maak ik bij alle fietshandelaren mee. De groothandel doet maar wat en levert rustig een band die er op lijkt :(.
Ik stop de 6 stuks 26 inch banden achterin, er ligt ook nog een reserve 20" Primo Comet, en ga voor de wind weer naar De Woude. Continue gaat het tussen de 40 en 48 km/u. Tot mijn ergernis krijg ik, voor het eerst dit jaar, weer kramp in mijn rechterkuit. Als ik de snelheid op 43 km/u hou zakt het weer weg. Ik hoop dat het me tijdens de uurs-race op Cycle-Vision niet zal opbreken.
In Alkmaar wordt er achter me gescholden dat ik aan de kant moet. Er komt een scooter met blauw plaatje voorbij met 45 km/u, maar liefst 20 km/u harder dan toegestaan. Voor de stoplichten spreek ik de ongehelmde man aan vertel hem dat als ik al 40 km/u rij ik niet verwacht dat ie er met zijn snorfiets nog voorbij wil. Hij is niet voor reden vatbaar, zoals zoveel jongelui op scooters.
Na precies 2 uur en 5 minuten heb ik de 65 km afgelegd.

Lexaan gehard of toch niet?

Standaard polycarbonaat of Lexan is een redelijk taaie kunststof. Zo taai zelfs dat het in kogelwerende vesten en voertuigen wordt gebruikt. Voor ligfietsers is dat minder belangrijk. Ligfietsers die dit materiaal gebruiken voor vizieren willen dat het materiaal glashelder is en optisch niet vervormt. Ook moet het zo min mogelijk krassen. Krassen hinderen het doorzicht en zijn vooral 's avonds bij het tegenlicht van auto verlichting zeer hinderlijk.

Er is naast standaard Lexan ook gehard Lexan. Dit materiaal is voorzien van een harde coating en daardoor - veel - minder gevoelig voor krassen. Da's mooi, maar het kost wel 3x zoveel als normaal Lexan. Dan wil ik eerst wel eens zien of de claims waargemaakt worden. De fabrikant GE is bereid mij een proefmonster op A4 formaat te sturen zodat er getest kan worden.

Eerst eens kijken of de folies even helder zijn. Dat is OK, er is geen verschil en sowieso is het lichtverlies met 8% uitermate gering. De foto toont dat ook aan. Dan maar eens testen op krasbestendigheid. Op een dikke glasplaat plak ik een vel schuurpapier met korrel 320.
Van de drie te testen samples, t.w. Bayer Makrolon, GE Lexan standaard en GE Lexan HP, snij ik 5 cm brede en 20 cm lange stroken. Dan kleef ik een plakbandje aan één zijde waaraan ik kan trekken zonder de Lexan op te tillen. Totaal 20 x beweeg ik de met een Hotronic accuutje verzwaarde Lexan 10 cm over het schuurpapier. Bayer Makrolon lijkt wat zachter en krasgevoeliger. Tot mijn verbazing is er nauwelijks verschil tussen de geharde en standaard Lexan van GE. De fabrikant vraagt of ik wel de gecoate kant heb beproefd. Oooh... ik dacht dat beide kanten waren gecoat. Nadat GE heeft uitgelegd dat de geharde kant de zijde is waar de coating moeilijk van af gaat, doe ik nogmaals een proef. Ook nu weer is er nauwelijks of geen verschil tussen de ongeharde en geharde versie. GE is heel verbaasd, maar wil de al klaarstaande order voor 6 m2 gehard Lexan wel annuleren en omzetten naar 10 m2 standaard Lexan.

Vandaag zijn de vierkante verzenddozen binnen gekomen. Vierkant omdat Lexan op de rol in een ronde koker muurvast gaat zitten tegen de binnenkant. Totale kosten van 50x92 cm Lexan, doos en verzending per TNT pakketdienst zijn € 21,40. Daar kunnen 7 tot 10 vizieren van geknipt worden.
De eerste zendingen gaan begin volgende week op de post. Afhalen op De Woude of eventueel door mij mee te nemen naar Cycle Vision kost € 14,65 (incl. stevige vierkante doos).

Verwerking
Knippen met een scherpe huishoudschaar, ik doe het met een Fiskars, gaat uitstekend. Enkele lezers stelden voor om de vizieren te snijden met laser. Guus van Schoot heeft dit geprobeerd, maar dit is niet goed gelukt. Knippen gaat evenwel heel makkelijk en er ontstaan geen scherpe randen. Standaard vizieren zullen niet voor iedereen goed blijken. De één zit wat dieper in de fiets en kan een lager vizier gebruiken, anderen zitten wat hoger en zullen een hoger vizier op prijs stellen. Bij iedere levering zal ik enkele modellen en een handleiding meesturen.

Allerlei en vooral veel vizier activiteit

Vanmorgen zijn Kees en Rob op tijd voor de koffie. Ik maak even een nieuw vizier voor Rob en plak dat op zijn fiets. Hij is er later erg enthousiast over en zal, hij neemt een rolletje lexaan mee, zelf nog een iets hogere knippen.
Elly en Jules Boetekees liggen met de boot in de Woudhaven. Elly komt op de step en neemt ook een halve m2 lexaan mee. Die step is trouwens een heerlijk speeltje.
Na de koffie rijden we gezamenlijk naar Oosthuizen. Kees moet bij de fam. Kastelein een 52 tands voorblad afleveren. Ook Paula en Arie gaan de bergen in, zij fietsen naar Oostenrijk, en dan is een 57-tands voorblad een brug te ver. Niet omdat je dat grote tandwiel niet af en toe kan gebruiken, maar omdat je nu het 30-tands blad niet of heel moeilijk kan schakelen.
Voor de wind gaat het heerlijk licht langs het Noord-Hollands kanaal. Bij wijze van training doe ik wat interval sprints en haak aan bij een bromfietser die 47 km/u rijdt. De man voelt dat ik achter hem zit, maar hij ziet me niet. Te dik en te dik in de kleren kan de man niet goed omkijken. Hij slaat af en ik zet nog een tandje bij. Bij 52 km/u loop ik wat uit op Rob, althans ik verdenk hem ervan in mijn wiel te willen komen :).
Via de Beemster rijden we weer westwaarts. In De Rijp marcheert een grote colonne ruiters en open wagens de historische dorpskern in. Da's voor ons niet pluis en we rijden tot aan Spijkerboor.
Als we binnen twee uur weer op De Woude arriveren voor een kop thee is Marian verbaasd dat we al weer terug zijn.
45 km.

Alle bestellers van lexaan aub nog even geduld. Ik moet nog goede verzendkokers organiseren. Ook is de 5 m2 die ik voor liefhebbers beschikbaar heb, al op. Nieuwe zal ik morgen bestellen. Ook zal ik morgen speciaal gecoat lexaan bestellen. Deze versie is wel 3x zo duur, maar is zeer krasbestendig. Brillen en dure motorvizieren bijv. worden hiervan gemaakt.

Twee escortes

Vanmorgen rijden Bart van Crasbeek, mister Ventisit, Kees van Hattem en ik naar Enkhuizen. Bart gaat zijn nieuwe Strada in Dronten halen. Wim Rutten uit Zutphen vraagt deze week of ik een mooie route weet in Noord-Holland. Nou, dat moet wel lukken. Een kilometer of acht op de dijk van Enkhuizen naar Lelystad worden we een hemelsblauwe Quest gewaar. Bart rijdt door, Kees en ik draaien om en gaan weer richting Enhuizen. Dan over de dijk naar Medemblik. Het is bewolkt en het waait pittig uit het noordwesten. Dankzij de goede aero-dynamische vorm van de Quest en de hoge vegetatie hebben we er weinig last. We rijden zonder probleem steeds 32 km/u. Ik ervaar nog een extra voordeel van het lage vizier, de miljoenen muggen worden omhoog gestuwd en waaien allemaal over mijn hoofd.
Net buiten Enkhuizen krijgt een kortharige grijze Weimaraner (met dank aan Rob Kaag) de schrik van zijn leven, 3 Questen. Het doodsbenauwde beest rent voor Kees uit en is niet te bewegen zijn bazin, die inmiddels achter ons staat, te volgen. Als Kees lang aan de kant stil staat komt het dier met de staart tussen de poten langs rennen.
Direct na kasteel Radbout rijden we langs de winkel van Ted de Lange. Ted komt enthousiast vertellen dat ie ook velomobilist is geworden. Hij heeft een Mango Sport gekocht. Volgende week heeft ie 10 Whikes en iedereen is welkom om er mee te komen rijden en zeilen.
In Medemblik serveert restaurant De Kwikkel ons heerlijke koffie en een Franse soes. Dit is een wafel, slagroom en aardbeien, een traktatie. Kees stelt aan Wim voor om een rondje te rijden via de Afsluitdijk. Wim is een kilometervreter en ziet het wel zitten. We rijden samen naar Den Oever en nemen daar afscheid. Voor Wim wordt de rit totaal wel 340 kilometer.
Dan is het nog een 60 kilometer naar De Woude. Voor de verandering laat ik de Oregon de koers bepalen. Steeds wil het apparaat dat ik linksaf sla. Dat weiger ik een paar keer, maar Kees meent dat de kortste afstand naar De Woude echt via de Langereis, Spanbroek, Opmeer en Ursem loopt. We nemen afscheid en ik gooi flink kolen op het vuur. Ik wil voor vijf uur nog even bij Gamma langs. Vandaag is het 15% korting dag en ik heb nog een paar tuinspullen nodig. Om kwart over twee rijden we weg van de haven van Den Oever. Om precies vijf over vier rij ik de pont naar ons eiland op. Mooi snelle tocht.
165 km, totaal nu 2210 km in 7 weken.

Mini vizier verfijnd, Lexaan te koop

Na het eerste mini vizier met lexaan steuntjes heeft Eduard Botter een variant bedacht met aluminium steuntjes. Heel sterk, maar ze staan wel in je gezichtsveld en zijn mogelijk niet ongevaarlijk bij een frontale botsing.
Bij mijn tweede uitvoering van het vizier, zijn de steuntjes helemaal niet meer nodig. Ik heb deze week een hele rol 0.75 mm van bijna één meter breed GE polycarbonaat gekocht, dus ik kan naar hartelust experimenteren. Op de beschermfolie teken ik het nieuwe vizier, met 4 cm hoog nog iets lager dan de eerste, af. Dan knip ik het model helemaal uit met een scherpe huishoudschaar. De uitstekende lippen buig ik koud om waardoor het schermpje in een hoek van ongeveer 45 graden komt te staan. Dan plak ik op de ontstane lippen een wit klittenband rondje, jaja die van de Action :). Het klittenbandje dat op de kuiprand moet komen plak ik op het rondje dat al op de lip zit. Dan even positioneren en het geheel op de kuiprand vastdrukken. Als alles naar wens is mag de beschermfolie aan weerszijden eraf en resulteert een wel heel fraai geheel.
Het schermpje is nauwelijks te zien en zelfs heel moeilijk goed in beeld te brengen.

Polycarbonaat te koop
Als particulier kleine hoeveelheden Polycarbonaat in een wat grotere breedte kopen is onmogelijk. Daarom heb ik bij GE een rol gekocht met een groot aantal vierkante meters Polycarbonaat. Veel te veel voor mij alleen, ik kan nu wel 1000 vizieren maken. Reden waarom ik voor de liefhebbers een stuk beschikbaar heb. Reken op ongeveer € 12,50 voor een stuk van 50 x 92 cm. Afhalen kan, toesturen ook, maar dan komen de netto verzendkosten er nog wel bij. De kwaliteit is echt onberispelijk.

Rondje Noord-Holland en Garmin tip

Vanmorgen is het met 12 gr. C. nog wat fris. Zeker als je weet dat ik met korte mouwen en korte fietsbroek aan een rondje Noord-Holland begin. Die beperkte kleding kan ik dragen omdat het mini vizier heel effectief blijkt. Over dat vizier en enkele fraaie verbeteringen morgen meer.
Het weer is verder prachtig, glashelder en zonovergoten, maar met een dikke Bft 4 uit het noordwesten heb ik de wind op de route naar Den Helder vrijwel steeds op de kop. Ik laat me vandaag door de GPS naar Den Helder, Den Oever, Medemblik en weer naar De Woude leiden. De route die ik normaal rij wordt door de GPS grotendeels gevolgd al zijn er soms kleine, maar wonderlijke afwijkingen.
Als ik nog maar een kilometer onderweg ben zie ik de opvallende roze Quest van Yvonne (de Muis) op het viaduct stil staan. Ze zit ergens op te turen en ziet me niet aankomen. Als ik letterlijk naast haar sta schrikt ze op. Ze is bezig om een route te maken met behulp van knooppunten. Ik adviseer haar de brug over te rijden en langs de andere kant van het water naar Purmerend te rijden.
In noordelijk Noord-Holland bloeien de late tulpen nog steeds volop, een plaatje waard. Met tussen 30 en 32 km/u rij ik vrij rustig tegen wind naar vliegveld De Kooi. Het is weer het ouderwetse ritje dat ik al een tijdje niet meer gereden heb. Na een korte pauze bij het Texaco station fiets ik met de wind schuin achter met 40 km/u naar Den Oever. Ik stop daar niet en pauzeer bij restaurant De Kwikkel in Medemblik. Heerlijk in het zonnetje geniet ik van mijn dubbele Espresso. Nu de dijk tussen Enkhuizen en Hoorn nog steeds niet begaanbaar is, rij ik rechtstreeks naar huis terug. Ik laat de Oregon nu geheel de routering verzorgen. Vrijwel geheel tussen de weilanden en bollenvelden rijdt het bijzonder prettig. Zonder op te letten kom ik door Oostwoud en langs het huis van Jan en Annie Geel. Daar rij je niet zomaar aan voorbij. Jan is ook thuis en we eten lekker ijs en drinken koffie. We kletsen wat af over allerlei technische zaken rond de Quest.
Via allerlei kleine plaatsjes belandt ik in Spierdijk. Daar staat een grote Action winkel. Ik was nog nooit in zo'n winkel geweest, maar moet nu toch vaststellen dat er voor klussers leuke spullen zijn voor prijzen waarvoor Gamma en Praxis het niet zullen inkopen. Met tiewraps, klittenband, enkele spuitbussen acryl lak en nog wat kleine rommeltjes, vervolg ik mijn weg.
Via Ursem en Driehuizen ben ik na 135 fijne kilometers weer thuis.

Garmin tip
Meestal maak ik een route in de planner van de Fietsersbond. Die track gaat in de Oregon in 'automotive mode' en met Topo NL rij ik de route. Topo NL kan helaas niet routeren, dat wil zeggen geen route uitstippelen van/naar een andere plaats. De nieuwe Topo Benelux kan dit overigens wel. Routeren gaat prima met de OSM (Open Source) kaarten en dus ook met de OSM Fietsmap.
Bij de weergave in 'automotive mode', dat is een vogelvlucht perspectief waar de wegen voor in beeld breed worden weergegeven en achterin beeld smaller, worden in de OSM kaarten de wegen niet meegeschaald. Dat ziet er dus heel matig uit.
Daar is echter een 'workaround' voor. Je start de Oregon, met alleen de OSM Fietsmap actief, op. Daarna schakel je aanvullend Topo NL in. Het prettige beeld dat je dan ziet is uitsluitend van Topo NL, met daarin de navigatie aanwijzingen en routering pijlen van OSM Fietsmap op de juiste schaal en vogelvlucht modus.

Goed voorbeeld doet goed volgen

Regelmatig publiceer ik op mijn blog nieuwe ideeën om de uitrusting van de Quest te verbeteren. Veel lezers nemen die ideeën over, vaak onder dankzegging voor het onderzoek. Dat is prima en daar doe ik het ook voor. Soms vindt iemand één of twee dagen later precies hetzelfde uit. Wel pas nadat dit op mijn blog uitgebreid beschreven is. Als er een verwijzing wordt gemaakt naar mijn blog vind ik dat prima. Als dit niet gebeurt en mijn idee wordt door een ander als een eigen idee gepresenteerd, vind ik dat minder leuk.
Ik noem geen namen, maar voor de regelmatige lezers van Questblogs is het glashelder :).

Carbon Quest

Velomobiel.nl leest mijn blog regelmatig. Al was het maar om te zien waarnaar nu weer vraag ontstaat :).
Ymte vertelt mij vanmorgen dat een lichte Quest nu wel degelijk in de pijplijn zit. Mijn wishful thinking is dus niet helemaal uit de lucht gegrepen.
Bij één van de eerstkomende reizen naar Tsjechië gaat er een harde plug van een Quest mee. De fabrikant in Tsjechië maakt daar dan mallen van en kan de productie een aanvang nemen. Dat betekent niet dat dat allemaal snel gebeurt. De Strada light kon ook pas gemaakt worden nadat de eerste set mallen afgekeurd moest worden.
De Strada van Monique Renssen is niet duur afgemonteerd en dus kan het nog lichter.

Een Quest kan ook 28 kg worden, bij een - kostbare - afmontage zelfs nog iets lichter. Van de gewichtsreductie neemt de body 4 tot 5 kg voor zijn rekening. Wordt de verstelbaarheid van het crankstel opgegeven en wordt ook de voor- en achterbrug van koolstof gemaakt, dan is een Quest van 25 tot 26 kg haalbaar.
De lichte Strada van Monique kost zo'n 1200 euro meer dan een standaard Strada. Een vergelijkbaar uitgevoerde lichte Quest zal dezelfde of een iets hogere meerprijs kennen.
Wordt het onderste uit de kan gehaald, met carbon voorbrug, geen crankstel verstelling en een carbon achterbrug, dan zal de meerprijs wel verdubbelen.
Wij moeten alleen nog wel een klein jaartje geduld hebben.
Ik wacht voor mijn volgende Quest in elk geval op een carbon versie.

Bij de foto's:
Carbon panelen in mijn Audi S6.

Mini vizier op rand instapgat

Langzamerhand komt de tijd er weer aan om lekker met je snuit in de rijwind te zitten. Tot nu toe zijn we dit jaar met prettige temperaturen nog niet erg verwend. Het glasheldere 0.75 mm Polycarbonaat vizier is heel prettig, maar dan zit je ook wel onder de kap. Bij rond 8 graden C., liever nog eerder, wil ik graag open rijden. Gevolg is natuurlijk dat het winderig en koud is. Iedere Quest, Mango of Strada rijder zal wel eens gemerkt hebben dat als je je hand dwars op de voorrand van het instapgat legt, de wind al gauw over je hoofd scheert.
Eerder al had ik geëxperimenteerd met het Flevobike ruitje op de voorkant van het instapgat. Dat ruitje is wel voldoende hoog, maar te smal. Een laag ruitje is al snel effectief om de wind uit je gezicht te houden. Na het knippen van twee vizieren voor op de kap, kan ik uit hetzelfde stuk Polycarbonaat ook nog twee 50 cm brede vizieren maken voor op de voorrand van het instapgat. De foto's spreken voor zich.
Gisteren daarmee gereden en dat gaat heel goed. Ik denk dat ie zelfs nog lager kan. Bij vrijwel alle koersen is de wind vrijwel uit je gezicht en oren verdwenen. Dat is prettig om naar muziek te luisteren. Comfortabel is het ook, het scheelt een trui. De technische uitvoering met klittenband en losse steuntjes is nog wat onbeholpen, maar ik stel me voor dat als dit goed blijft bevallen, ik een oplossing bedenk met metalen houdertjes. Dat kunnen eenvoudige 4 mm draadeindjes zijn die worden vastgezet in gaatjes in de kuiprand. Het draadeind moet in een hoek van 45 graden worden gebogen en er moet een 0.75 mm sleufje in komen. Dan is het mogelijk om elke willekeurige hoogte vizier er simpelweg in te steken.

Rit naar Hoorn en Oostwoud

Vanmorgen rij ik voor het eerst met mijn nieuwe mini windscherm voor op de kuiprand naar Driehuizen. Na de koffie bij Sebastiaan Talsma rijden Jan Geel, Rob Kaag, Sebastiaan en ik een rondje door laag Noord-Holland. Als we de IJsselmeerdijk naderen blijkt er een marathon te worden gelopen en is er geen door komen aan. Via een omweg rijden we Hoorn in. We mogen het marathon parcours kruisen om een meer dan royaal en werkelijk super lekker ijsje te eten. Jan bedankt voor deze traktatie. Kom je een keer in Hoorn, vraag dan naar Vivaldi, meervoudig Nederlands kampioen ijs maken.
We zitten eerste rang naast het parcours en er komen loopvogels van allerlei pluimage langs.
Jan rijdt ons nu voor naar Oostwoud waar Annie de koffie klaar heeft. Jan heeft er al meer dan 100 km opzitten, maar rijdt nog maar een eindje met ons mee. Sebastiaan rijdt voorop en maakt een royale omweg die zelfs langs Heerhugowaard voert. Ik voer het tempo op tot 37 km/u met de wind schuin rechts voor inkomend. De mannen geven geen krimp en volgen prima. Bij Rustenburg gaat Jan linksaf, Rob rechtsaf naar Alkmaar. Sebastiaan heeft er nog geen genoeg van en ramt met 40 km/u tegen de wind in. Da's wel serieus trapwerk zo.
In Driehuizen is Sebastiaan thuis en ik maak de laatste 8 kilometer vol naar De Woude.
Morgen plaats ik een paar foto's van mijn nieuwste schermexperiment.
94 km

Lichte Strada en .... Quest?

Monique Renssen laat me gisteren weten dat zij haar nieuwe lichte Strada heeft ontvangen. Haar eerste ervaringen zijn dat de fiets heel strak en stijf aanvoelt en uiterst soepel rijdt. Met een gewicht van 28 kg heeft Velomobiel.nl 7 kg gewicht bespaard. Normale Strada's zijn even zwaar als de huidige Questen. Als ook de verstelbare lamp wordt weggelaten, een lichtere accu wordt geplaatst en nog enkele kleinigheden worden aangepakt, is de gewichtsreductie zelfs 9 kg. Het heel fraaie carbon stoeltje bespaart ook al bijna een kilo gewicht. Al met al een formidabele prestatie die het rijden in de Strada zeer ten goede komt. Sowieso rijdt een fiets die 9 kg lichter is 1.1 km/u sneller, alleen al door de lagere rolweerstand van de banden. Dit vermindert het snelheidsverschil tussen de Quest en Strada, een kleine 8% bij snelheden van 40 km/u, met zeker 30%.
Vandaag stuurt Monique een paar prachtige foto's toe die de Strada wel heel fraai laten zien.

De vraag is natuurlijk wanneer de eerste lichte carbon Quest komt. De huidige mallen van de Quest zijn versleten, daar zijn nu al honderden bodies in gemaakt. Ik heb nu 5 achtereen volgende Questen gehad. Elke nieuwe is minder fraai dan degene die een jaar eerder uit de mal is gekomen. Ik realiseer me dat een set nieuwe mallen 10.000 euro kost, maar ik ben toch van mening dat de mallen eerder moeten worden vervangen om een mooi strak polyester product te krijgen. De Strada's zijn bijv. prachtig strak, de huidige nieuwe Questen zijn dof en zitten onder de krassen. Als de mallen elke 150 bodies worden vervangen, zal dit de kostprijs met 65 euro per Quest verhogen. Nog liever elke 100 bodies de mallen vervangen, de 100 euro die dat meer kost zal iedere Quest eigenaar graag betalen.

Nu er toch nieuwe mallen moeten worden gemaakt, zou ik zeggen, maak er twee. Dan kan er één set naar Tsjechië om daar lichte Questen in te maken. Ik weet dat ze dat in Tsjechië dolgraag gaan doen. Ook weet ik dat er veel vraag naar is. Is het maken van twee sets mallen teveel van het goede, dan is het misschien een goed idee nieuwe mallen in/voor Duitsland te maken en de huidige Duitse mallen op te knappen en richting Tsjechië te sturen. Ik realiseer me dat dit alles wishful thinking is, maar die lichte Quest mag er nu echt wel een keer komen.

Kettingbuis verlies

Op een ligfiets forum wordt momenteel oeverloos gebazeld over kettingbuis verliezen. Tientallen berichten verder weet men nog steeds niets. En dat terwijl het allemaal al getest en uitgerekend is. Natuurlijk maakt Wim geen reclame meer voor zijn blog, maar de lezers hier weten vast wel dat de informatie over de kettingbuis verliezen hier al sinds augustus 2009, inclusief berekeningen van Hans Wessels, staat. Voor de nieuwe lezers, zoek op de blog naar kettingbuis en je vindt alles.
De berekening staat nog een keer hiernaast. Resumé: per meter lengte kettingbuis raak je ongeveer 1 Watt kwijt. In de praktijk van het ligfietsen is dit enkele tienden van een kilometer per uur. Geen enkele reden dus om kettingbuizen te verwijderen voor het dagelijkse ligfiets gebruik.

GPS weer op stuur

Bij mijn vorige Quest had ik een speciaal beugeltje laten maken om mijn GPS vlak voor het stuur te monteren. Dat beviel zeer goed. Helaas paste het beugeltje door de nieuwe shifters niet meer op de stuurstang. De GPS verhuisde tijdelijk weer naar de wielkast maar moet zeker weer op het stuur.
Vanmorgen de stoute schoenen aangetrokken en de boor in een nogal cruciaal onderdeel van de Quest gezet, het stuur.
Ik schuif het schuim om het stuurtje naar rechts en boor met steeds groter wordende boren een gat van 9,5 mm. Uiteindelijk moet ie 10 mm worden, maar voor een goede klempassing wordt de rest met de vijl gedaan. 10 mm lijkt een heel gat en zou het stuurtje kunnen verzwakken. Dat valt wel mee, veel kracht komt er niet op. De linkerkant van het stuur waar wel meer kracht op komt tijdens het remmen, blijft onaangeroerd.
Het gat moet niet teveel naar rechts komen, daar rust mijn rechterduim altijd net naast de shifter.
Het boren is zo gepiept, het vijlen neemt flink meer tijd in beslag. Te klein betekent dat de 10 mm RVS staf er niet in gaat, te ruim levert hinderlijke speling op. Helaas scheurt het schuim rond het stuur, geen nood, Bisontix is altijd in de buurt.
Na een uurtje knutselen is het resultaat volledig naar mijn zin. De Oregon zit heel stevig op zijn plaats en het oogt prima. Als de GPS niet in gebruik is kan ie er snel afgehaald worden en blijft alleen een kleine opening in het schuim zichtbaar.

Ultieme vizier

Eergisteren meldde ik hier dat ik er eindelijk in ben geslaagd om 0.75 mm optisch perfect polycarbonaat te kopen. Nu nog een vizier maken.
Het motorvizier dat ik eerder gratis kreeg is mij qua model uitstekend bevallen. Ik druk dit vizier, met veel geweld, plat op een dunne kartonnen ondergrond en teken de buitenomtrek af op het karton. Vervolgens knip ik het model uit en teken dit vervolgens weer af op de beschermfolie van de Makrolon. Dan knip ik het model met een scherpe huishoudschaar uit de Makrolon plaat.
Het resultaat is boven verwachting. Het model is volledig vergelijkbaar met het motorvizier. Met maar weinig druk neemt de lange reep polycarbonaat een heel fraai vizierprofiel aan.
De voordelen zijn evident. Er kan uit de 40 x 50 cm plaat nog een tweede vizier worden gemaakt. Dit beperkt de kosten tot € 3,- per vizier. De optische kwaliteit is prachtig en het gewicht is verwaarloosbaar. Tenslotte is het vizier volkomen plat op te bergen als het niet in gebruik is.

Zijn er verder nog wensen?
Jazeker. Ik wil een extra vizier maken dat langer naast het hoofd doorloopt. Prettig vooral in de winter als de wind schuin voor of dwars inkomt.
Ook wil ik de mogelijkheden bekijken van een vizier op de voorrand van de kuip. Dit om de voordelen van het vizier ook bij het rijden zonder kap te kunnen benutten. Eén van de zeer belangrijke voordelen is het vrijwel elimineren van het windgeruis. Ook het rijden zonder - fiets - bril is zonder meer mogelijk. Een laatste voordeel is dat insecten niet meer in je gezicht landen. Eerder probeerde ik voor dat doel het Flevobike ruitje. Dat ruitje is veel te smal en werkt alleen als de wind recht van voren inkomt. Voor beide extra vizieren is een plaatbreedte van 50 cm niet voldoende.
Hoe kom je aan Makrolon van grotere afmetingen. Gewoon Bayer Duitsland bellen. Die verwijst me naar de Benelux vertegenwoordiger in België. Die verwijst me naar een vertegenwoordiger van Bayer in Nederland. En die ... heeft het materiaal niet in voorraad en wil het ook niet bestellen. Dit vereist nog wat zoekwerk, maar dat komt zeker goed.

Rijden met het vizier
Vanmiddag ga ik voor een paar boodschappen naar Castricum. Het is met 11 gr. C vrij fris en hoewel ik normaal gesproken de kap er dan niet op heb moet dat nu natuurlijk wel. Het eerste dat opvalt is dat het zicht rondom volkomen ongestoord is. Geen spiegelingen, geen enkele optische fout, gewoon fantastisch. Ik heb op een gegeven moment niet eens meer in de gaten dat ik door een vizier zit te kijken. De muziek klinkt prima zonder windgeruis. Doordat ik het vizier wat langer heb gemaakt dan het motorvizier komt er nu van de zijkant geen hinderlijke luchtstroom meer binnen. Wel staat het scherm op maar 3 klittenbandjes door de winddruk wat te wiebelen. Voor het zicht is het geen probleem, maar mogelijk is een 1 mm plaat wat stabieler. Wel ontwasemt de 0.75 mm uitstekend, een groot verschil met het 2 mm dikke motorvizier.

Bij de foto met de sjablonen. Boven in beeld het motorvizier, daaronder het uitgeknipte sjabloon naar het model van het motorvizier, voor in beeld het iets groter gemaakte vizier, hier nog met de beschermende folie.

Polycarbonaat vizier

Polycarbonaat of Lexan is zonder speciale behandeling nogal krasgevoelig. Dit wordt deels veroorzaakt door het schoonmaken met een droge doek. Dit kan absoluut niet, het moet altijd met water en een zachte fleece doek gebeuren.

Afgelopen winter is het rijcomfort sterk verbeterd door het Botter vizier. Omdat ik als één-ogige snel accomodatie problemen krijg als zich - optische - ongerechtigheden in mijn gezichtsveld voordoen, ben ik overgeschakeld naar een standaard motorvizier. Deze vizieren zijn iets lager dan het Botter vizier en kun je er eventueel over heen kijken. De optische kwaliteit is voortreffelijk.
Motorvizieren hebben uiteraard aan beide uiteinden bevestigingsogen en dat strookt weer niet met mijn wens tot het vermijden van optische ongerechtigheden.
Dat levert een zoektocht op het internet op die eindigt bij .... Conrad. Conrad is nou niet de eerste leverancier waarvan je verwacht dat die dit soort producten in voorraad heeft. Ze hebben kleine afmetingen van 40 x 50 cm in dikten van 0,75 tot 2 mm in huis. Prijzen van 5,99 tot 14,99 euro per plaat.
Vraag niet aan Conrad of de platen optisch zuiver zijn. Vraag ook niet of ze aan weerszijden van folie zijn voorzien. Ze weten het niet. Wel lossen ze e.e.a. soepel op. 'Zeg wat u wil en wij sturen het u op proef toe'. 'Is het niet wat u zoekt, dan halen wij het kosteloos weer bij u op'. Kijk, dat geeft de burger moed.
Ik bestel een plaat van 0.75 en één van 2.00 mm dik. De platen arriveren in een ruime doos, koud buigen van een 2 mm plaat lukt echt niet. Het blijken platen te zijn van Bayer, merknaam Makrolon. Aan weerszijden zit een flexibele folie die de platen goed beschermt. De platen blijken een fantastische optische kwaliteit te hebben. Ze zijn werkelijk spiegelglad en zijn optisch volkomen vrij van fouten.
Uit een plaat van 400 x 500 x 0,75 mm (€ 5,99) kunnen twee vizieren gemaakt worden. De 0,75 mm plaat laat zich makkelijk buigen en hoeft niet met warmte in een vaste vorm te worden gebogen. Als je het vizier van de kap haalt is het een lange vlakke strip die je makkelijk, wel met een beschermlaag, tegen de binnenkant van de romp van de fiets legt.
Ik maak een tweetal foto's die de optische kwaliteit mooi demonstreren. Zelfs de 2 mm versie geeft een nauwelijks zichtbaar kwaliteitsverlies. De bovenste foto is door de 2 mm Makrolon genomen, de onderste foto is zonder ruit gemaakt. Wat de foto niet laat zien is dat er een gering lichtverlies is. De foto met Makrolon neemt 10% licht weg.