De resultaten van de laatste testsessie geven aanleiding om de tests over te doen. De lekke band heeft de betrouwbaarheid van de gegevens teniet gedaan. Het lek in de binnenband bleek zo klein dat ik dit alleen door de opgepompte band in water onder te dompelen, kon vinden. Dat maakt de kans dat dit de resultaten heeft beïnvloed groter.Er is nog een reden om de resultaten van de snelste banden te wantrouwen. Het verschil in uitrol afstand tussen de verschillende drukken in met name de Perfect Moiree 54 is naar mijn mening te groot. Het kan zijn dat aan het eind van het uitroltraject het wegdek iets daalt en daarna weer oploopt. Het gevolg kan zijn dat de lichtst lopende banden relatief te lang doorlopen en daardoor de meetresultaten in negatieve zin beïnvloeden. Neemt niet weg dat ik daarmee wel vaststel welke banden het lichtst lopen, maar ik wil e.e.a. ook meet technisch correct doen.
Om eventuele hoogte verschillen in het wegdek te meten heb ik een laserwaterpas aan een blokje eikenhout bevestigd. Om te kunnen zien of er hoogteverschillen zijn heb ik een smal wit doosje voorzien van een handgeschreven liniaal. Op deze liniaal staat op 16 cm hoogte de waarde 0, dit uiteraard omdat de hoogte van de laserstraal precies 16 cm boven het wegdek staat. Over 10 meter, gemeten in mijn garage, schijnt de laser exact op de 0 op het doosje. Het instrumentarium is dus OK.
Als het een keer wat somber weer is of anders in de late namiddag, zal ik een hoogtereliëf maken van mijn testtraject. Mogelijk moet ik mijn traject verkorten, het eerste stuk is in ieder geval vlak, of, als de laser toch te grote verschillen aantoont, een nieuwe testplek opzoeken. Ik weet er wel één, de uitloop uit de duinen bij Castricum aan Zee, maar dat is een heel eind weg.
