Velomobielrijden en hitte

Omstanders vragen me op warme dagen nogal eens 'is dat ding niet bloedheet?'. Ik zeg dan steeds dat dat niet het geval is. Tijdens de voorlaatste rit van het rondje Denemarken in 2012 hadden we de hele dag in Noord-Duitsland 32 gr. C. Tijdens die rit reden we heel lang rond de 40 km/u en dat leverde geen enkel probleem op.

De vraag is waarom dit zo makkelijk gaat. Op hetzelfde moment dat de bewoners van bejaarden- en verzorgingshuizen wordt aangeraden om niet naar buiten te gaan, rijden even oude kerels met velomobielen urenlang 40 km/u. Het antwoord is: training. Als je er aan gewend bent om urenlang met een hartslag van 120 tot 150 slagen per minuut te rijden, is dit ook prima mogelijk als de temperatuur rond de 30 graden of zelfs hoger is. Wel houdt iedereen er zijn eigen strategie op na. Cees Roozendaal rijdt bij voorkeur met de liggende carbon deksel van zijn deelbare racekap. Daarop staat een aangepast minivizier. Door de deksel aan de voorkant van het instapgat iets omhoog te zetten waait de lucht onder de deksel de fiets in. Doordat Cees zo vrijwel geen directe zonnestraling op zijn lijf krijgt raakt ie nooit oververhit. Op onderstaande foto - van Cees' blog - is deze configuratie goed te zien. Belangrijk is wel dat de opening rond de hals voldoende groot is. De lucht die via de voetengaten en langs de opengezette voorkant komt moet natuurlijk wel afgevoerd worden. De standaard schuimkap is veel krapper rond de hals en daardoor wordt het enorm vochtig en benauwd.
Het Flevobike dakje is voor warm weer ook een aanrader. Uit de zon en de wind kan er vrijelijk onderdoor stromen. Bij harde wind evenwel ontstaat er in een grensgeval eerder neiging om om te slaan. Dit geldt ook voor heel zware polyester racekappen.

Ook ík rij met hoge temperaturen zonder bezwaar met een racekap. Het geheel uit de zon zitten en wel de volle rijwind door het geopende vizier en nacaduct naar binnen laten, maakt dat er heel comfortabel gereden kan worden. De extra snelheidswinst van de racekap betekent meer ventilatie zonder dat je hier heel hard voor hoeft te trappen. Stilstaan voor verkeerslichten is een ander verhaal, dat is niet lang prettig.

Naast goede training en voldoende eten is uiteraard voldoende drinken een absolute eis. Gewoon water is het beste. Zoetige dranken geven wel wat extra energie maar daar kun je maar weinig van drinken. Een kleine verpakking halfvolle Chocomel met druivensuiker gaat er bij mij tijdens de lunch wel in.

Tijdens de heetste dag van dit jaar, afgelopen zaterdag, heb ik gewoon mijn trainingsrondje gemaakt.
De thermometer staat op 30 graden C. als ik om half negen 's avonds mijn rit aanvang. De Quest is geheel in toertrim met het minivizier.

Direct is duidelijk dat het heerlijk rijdt, bij deze hoge temperatuur is de luchtdichtheid merkbaar geringer. Je voelt dat banden, ketting en aandrijving maximaal licht lopen. Zelfs met het minivizier is rond 50 km/u op de rechte stukken goed haalbaar met hartslag 136 gemiddeld.  Het eerste bochtige stuk over de dijk van de Schermer van De Woude via Driehuizen naar de molens van Schermerhorn gaat met gemiddeld 45,6 km/u. Het getrapte vermogen is gemiddeld ruim 220 Watt. Over de hele 30 kilometer komt de snelheid uit op 46,2 km/u gemiddeld bij een gemiddeld vermogen van 210,6 Watt.

Enkele dagen geleden had ik al vastgesteld dat mijn uurvermogen rond 8 Watt is gedaald in vergelijking met identieke ritten vlak voor CycleVision. Daarvoor zijn twee oorzaken aan te wijzen. Allereerst mijn val waardoor enkele enkelbanden inscheurden en er anderhalve week niet gefietst kon worden. Ook een geringere trainingsarbeid na CycleVision doet een duit in het zakje.

De moraal van dit verhaal. Adviseer oudere mensen als het warm is niet binnen te blijven maar laat ze lekker buiten fietsen.

VeloTilt op Motherboard.vice.com

Het huidige Human Powerteam van de TU Delft kreeg bezoek van een filmploeg van Motherboard.vice.com. De Velox4 is uitgebreid gefilmd door de vier man sterke 'crew'. Vooraf hadden de filmmakers geïnformeerd naar de maatschappelijke relevantie van dit soort recordfietsen.

Dan valt al snel de naam VeloTilt, net als drie van de vier Veloxen ontworpen door David Wielemaker.

Daarom reed ik gistermiddag op verzoek van het HPT team met de VeloTilt in een busje naar Delft om de VeloTilt voor het voetlicht te brengen.
Dat werd een heel serieuze aangelegenheid. Een lang interview in het Engels en daarna werd de VeloTilt van alle kanten gefilmd en gefotografeerd.

Motherboard.vice.com is een groot lifestyle internet platform met vele landelijke afdelingen. Techniek, cultuur, wetenschap, toekomst, milieu en robots zijn de hoofdthema's van deze sites.
De VeloTilt en de Velox4 werden gefilmd door de Duitse afdeling van Motherboard.vice.com/de
De Nederlandse afdeling vind je hier
Uiteraard hoor ik nog wanneer de resultaten online staan. Vanzelfsprekend vernemen jullie dat hier.

Na afloop kijk ik nog even rond in de werkplaats van het HPT team. Er wordt nog hard gewerkt aan de Velox4. Op dit moment worden de carbon wieldeksels vervaardigd die op de magnesium Flevobike wielen zullen worden aangebracht.

David Wielemaker was bezig met het produceren van de ophangpunten voor de nieuwe afneembare en nu kogelgelagerde wielpoten. En passant krijg ik een stel 155 mm cranks met octalink koppeling in bruikleen om t.z.t. de SRM uit de Quest over te kunnen zetten in de VeloTilt.
De wielpoten zijn oorspronkelijk door David ontworpen met speciale lagerhuizen en totaal vier grote kogellagers. Deze kogellagers kosten bij SKF rond 40 euro per stuk, een dealbreaker.
Na de technisch niet optimale teflon drooglooplagers is toch de oorspronkelijke lagering weer aan de orde. Kunnen die lagers niet goedkoper? Nou, dat kan. Vandaag komt er een klein doosje uit China met daarin 20 lagers. Totale prijs inclusief verzendkosten 32 euro, minder dan de minimum orderkosten en verzendkosten in Nederland.

wimschermer.blogspot.nl voor eeuwig in de Koninklijke Bibliotheek

Gisteren kreeg ik van de Koninklijke Bibliotheek het verzoek om mijn blog voor 'eeuwig' te mogen opslaan. Naast Ligfiets.net en Fietersbond.nl is dit de enige (lig)fietsgerelateerde site die voor de lange termijn wordt bewaard.

Leuk en heel eervol dat mijn persoonlijke blog bij een relevante nationale autoriteit opvalt en de moeite waard wordt gevonden om voor altijd en voor iedereen te bewaren.

Onderstaand een deel van de brief van de Koninklijke Bibliotheek

In het kader van het initiatief van de Koninklijke Bibliotheek (KB) om een selectie van Nederlandse websites te bewaren voor toekomstig onderzoek, willen wij ook uw website archiveren en voor de lange termijn bewaren. Het gaat om de website en eventuele bijbehorende subdomeinen die toegankelijk zijn via de volgende URL(s):

http://wimschermer.blogspot.nl/

Websites bevatten vaak waardevolle informatie die niet analoog verschijnt en die ten gevolge van de grote 'omloopsnelheid' het risico loopt voorgoed verloren te gaan. Dat websites als 'digitaal erfgoed' het behouden waard zijn, is internationaal erkend in het Unesco Charter on the Preservation of the Digital Heritage uit 2003. Het signaleert dat digitaal erfgoed verloren dreigt te gaan en dat het bewaren daarvan voor gebruik door de huidige en toekomstige generatie onderzoekers zeer urgent is.
Als nationale bibliotheek is de KB wettelijk verantwoordelijk voor het verzamelen, beschrijven en bewaren van in Nederland verschenen publicaties, al of niet elektronisch. De KB ziet het als haar taak om ook websites duurzaam te bewaren en raadpleegbaar te houden voor toekomstige generaties en ze te behoeden voor verlies door bijvoorbeeld technologische veroudering.
Om die reden archiveert de KB websites die als verzameling een representatief beeld geven van de Nederlandse cultuur, geschiedenis en samenleving op het internet.
Uw website zal daartoe gearchiveerd en duurzaam opgeslagen worden. Het archiveren zal voor het eerst gebeuren vanaf 7 augustus 2014. Daarna zullen regelmatig opeenvolgende versies opgenomen worden. De archiefversies worden beschikbaar gesteld aan een algemeen publiek via de website van de KB.
Aan gebruikers van het archief zal in een disclaimer duidelijk kenbaar worden gemaakt, dat de auteursrechten berusten bij de oorspronkelijke rechthebbenden en dat zij voor commercieel gebruik van de gearchiveerde websites toestemming van de rechthebbenden nodig hebben. Daarnaast zal duidelijk worden vermeld dat het een door de KB gearchiveerde versie betreft en zal er een verwijzing naar de originele website worden opgenomen.

Kettingtandwiel met stalen tandkrans

Ik werk al vele jaren samen met Leo Visscher van Alligt om betere kettingtandwielen voor onze velomobielen te maken. Tot nu toe waren de kettingtandwielen veelal voorzien van kunststof tandkransjes. Deze lopen fluisterstil maar als de O-ringen versleten zijn, verslijt ook het kunststof van de tanden vrij snel.

Ongeveer een jaar geleden is op mijn verzoek een aluminium tandkrans aangebracht in het kettingtandwiel. Een fractie meer geluid maar veel slijtvaster. Helaas braken van de 100 kettingtandwielen er van drie de aluminium tandkrans. Leo ontdekt dat de uitsparing in het aluminium van de tandkrans die voorkomt dat het kransje in het kunststof gaat ronddraaien, in een zeldzaam geval samenvalt met een uitsparing in het kunststof. Als dit gebeurt kan het aluminium tandkransje breken.

Leo neemt geen halve maatregelen en zaagt de hele partij kettingtandwielen in tweeën. De kostbare SKF E2 lagers worden losgemaakt en de matrijs wordt aangepast. Er wordt 1,5 mm dikte toegevoegd aan het ronde lichaam van het kettingtandwiel. Het standaard aluminium 6082 wordt vervangen door de sterkere versie 7075.  De kettingtandwielen met alu kern wegen nu 52 gram.
Leo kan overigens beter kettingtandwielen maken dan fotograferen :).

Om nog sterkere, liefst onverwoestbare kettingtandwielen te maken, maakt Leo op mijn verzoek ook een kleine serie kettingtandwielen met stalen kransjes en SKF E2 lagers. Dit kettingtandwiel met stalen kransje weegt 63 gram. Deze is nu in de webwinkel verkrijgbaar.