Mistig...

Vandaag moeten de Kerst calorieën er aan geloven. Een ritje naar Volendam lijkt me wel wat. Buiten blijkt het te motregenen en is het met 2 gr. C. koud. Er is maar weinig wind die uit het Oosten komt. Na de lekke band in De Rijp heb ik de achterband niet verder opgepompt. Er blijkt maar 4.7 bar druk aanwezig. Ik pomp er 1.4 bar bij. Ook de beide voorbanden zitten tegen 6.0 bar en krijgen maar een klein zuchtje erbij.
Het eerste stuk naar de pont in Akersloot is het flink koud. Ik zal de volgende keer de balaclava opzetten. Kan ik nu ook doen, ik heb hem mee, maar laat het toch achterwege.
Bij de pont blijkt deze gestremd, wegens ...... mist!. Amme hoela, mist in het hoofd van de pontbaas die gisteravond waarschijnlijk de maat niet heeft weten te houden. Zwak verhaal, het zicht is 5 tot 8 km.
Dat dwingt me via Alkmaar te rijden. Langs de vaart richting Stompetoren kijk ik met veel belangstelling naar de vele boerderijen. Uiteraard wordt dit veroorzaakt door de boerderij die we nu zelf in De Woude aan het bouwen zijn.
Doorrijden tot Volendam lukt niet meer, ik wil op tijd thuis zijn om met het gezin nog naar Heiloo te gaan. Bij Noord-Beemster sla ik rechtsaf richting Midden-Beemster om vervolgens via De Rijp nog even naar De Woude te rijden. Ik experimenteer wat met panoramafoto's en ik maak een nieuwe serie. Helaas is het al zo donker dat enkele foto's maar met 1/8 sec worden gemaakt. Niet alles is nu scherp.
Via Krommenie en Uitgeest rij ik naar huis. Snelheden tijdens deze rit tussen 30 en 38 km/u.
63 km. Totaal nu de 7000 km gepasseerd.

Conditie ...

Deze week bespeur ik dat mijn conditie een flink stuk slechter is dan ik gewend ben. Na het omhoog lopen van een trap sta ik te hijgen. In het zwembad kan ik mijn trimmaten niet meer bijbenen. Mijn vrouw denkt dat ik een griepje ga krijgen. Ik zoek het eerder in een combinatie van te laat naar bed gaan, een glas wijn meer dan goed is, te hoog lichaamsgewicht en wat veel hooi op mijn vork.
Al die zaken krijgen wat aandacht en dan zal het wel weer goed komen. Uiteraard eist de bouw van onze stolp nogal wat aandacht, maar dat is plezierig.

Vanmiddag rij ik naar De Woude via Uitgeest. Vlak voor het station komen twee meisjes op pony's in mijn richting. Pony's schrikken meestal niet van de Quest maar ik haal de snelheid er toch maar uit, je weet nooit. Vlak bij de voorste pony beoordeelt het lieve dier mij toch als een gevaar. De viervoeter gaat rechtsomkeert maar het meisje dwingt hem direct weer in de goede richting. De pony is nog niet gerust en neemt opnieuw de benen. Met een zwierige manoeuvre springt het meisje van de pony en aan de leidsels wil het kleine paardje wel voorbij dat gele gevaar.

Het fietsen gaat toch wel goed. De snelheid tegen wind, het waait Bft 3 uit het oosten en de temperatuur is 6 gr. C., is met 33 km/u en hartslag 118 niet slecht. Voor de wind wordt dit 38 km/u. Zomers gaat het zeker 5 km harder, maar voor de winter is het niet slecht.

Weer paardenleed

Ik fiets vanochtend naar De Woude. Het is met 7 gr. C. fris. Gelukkig is de vele regen van gisteren verdwenen. De wind is met 4 Bft uit het westen geen probleem. Ik fiets momenteel met een dunne lange broek, een zweethemd en daarover een dun hemd met lange mouwen. Daarover draag ik het Newline hesje. De eerste kilometers heb ik nog een fleece sjaaltje om. De Hotronic voetverwarming maakt de hele verdere winter een vast onderdeel uit van de uitrusting. Standaard heb in nu de schuimkap op de fiets.
Op de provinciale weg van Castricum naar Uitgeest zie ik voor het eerst 4 paarden oversteken naar het fietspad. Twee komen er naar me toe, twee gaan dezelfde richting op als ik. Al van grote afstand, ik minder snelheid tot minder dan 10 km/u, draait één paard zich abrupt om en draaft voor me uit. Het tweede paard vind het niet leuk, maar laat zich met enige moeite in de gewenste richting sturen.
Ik fiets achter het weg dravende dier aan. Dat gaat nog harder lopen en ik hoor de ruiterse in paniek roepen 'niet doen, niet doen'. Ik weet niet of dat voor mij of voor haar paard bedoeld is. Ze schreeuwt me toe dat ze wel vooruit gaat. Ik roep haar toe dat ze beter kan inhouden, Uitgeest is nog ver. Dat lukt haar en de tweede horde is genomen.
Op naar het tweede tweetal. Hier dezelfde taferelen. Zo gauw de omkijkende paarden me zien gaan ze er vandoor. De edele viervoeters worden tot stoppen gedwongen en schichtig naar mij kijkend passeer ik. Het wordt tijd dat die manege een cursus 'vertrouwd worden met de Quest' gaat organiseren. Ik doe wel weer mee.
Nog steeds vliegen vele duizenden kieviten doelloos rond. Ze hebben nog geen benul dat het tijd wordt richting zuid te koersen. Dit loopt niet goed af, als de vorst invalt is het eten snel op of onbereikbaar.
Het fietsen voelt lekker aan al zijn de snelheden die ik in de zomer bereik echt een stuk hoger. Fiets ik zomers met hartslag 120 rond de 40 km/u, nu is met hartslag 120 37 km het maximum. Dat scheelt wel 3 km/u.
Op De Woude maak ik op de bouwplaats een paar foto's en dreig een flinke bui op mijn kop te krijgen. Mijn aanstaande buren bieden me koffie aan, heerlijk. De Quest zet ik met zijn neus in de richting van de wind zodat ie rechtop blijft staan.
Via de pont in Akersloot ben ik snel weer thuis.
33 km

Enthousiaste bezoeker

Vanmorgen komt Henk Kaatee langs. Henk heeft een Taifun en forenst tussen Beverwijk en Heerhugowaard. In de winter is dat meestal geen pretje, reden waarom hij al een tijd kijkt naar een Velomobiel. De lange wachtlijst van Velomobiel.nl, hij staat er al op, fleurt hem niet op. Hij heeft mij daar op enkele plaatsen met meerdere sterretjes gezien. Op zijn zoektocht heeft ie gekeken naar de Sunrider en de WAW. In de WAW krijgt hij claustrofobie. Met 1.92 mtr en een flink postuur is de WAW veel te nauw.
Het regent pijpenstelen en ik haal de Quest uit zijn slaapplaats en zet hem in de benedenkamer. Wij kletsen wat af en de Quest wordt grondig bekeken. Henk klimt erin en hij blijkt iets te krap te zitten. Het verwijderen van de ibiliet blokjes bij de schouders geeft voldoende ruimte. Ik maak een paar foto's, therapeutisch te gebruiken als de wachttijd tot depressies zou leiden :).
Henk ziet de Quest wel zitten.... het kan zomaar zijn dat ie straks één van de bieders is op de 153 die maart komend jaar wordt opgevolgd door de naar alle waarschijnlijkheid 194.

Rondje De Rijp Spijkerboor

Vanmiddag eindelijk weer eens goed fietsweer. Voor het eerst deze winter gaan de Hotronic verwarmingszooltjes weer in mijn schoenen. Op stand 2 geven ze precies genoeg warmte. Eerst fiets ik via de pont in Akersloot naar de bouwplaats op De Woude. De webcam heeft last van condens en dat moet natuurlijk opgelost worden. Een beetje link is het wel, met Sidi fietsschoenen op een aluminium trapje is niet echt veilig. Het gaat prima en de beelden zijn daarna uitstekend.
In De Rijp zijn midwinterfeesten met een levend Dickens straattheater aan de gang. Het is er zo gigantisch druk dat er geen doorkomen aan is. Dan maar een andere route, het is toch een toertochtje. Ik verlaat De Rijp om richting Spijkerboor te gaan. Daar sla ik rechtsaf om naar Oost- en West-Graftdijk te rijden. De wind is al weer aan het oppijpen. Racefietsers rijden niet harder dan 28 km/u. Niet dat ik veel harder ga, rond 33 km/u, maar inhalen gaat zo toch makkelijk. Opnieuw rij ik langs De Woude om even later in Wormerveer rechtsaf te slaan naar Krommenie. Daar is het fietspad bij het station nog steeds opgebroken. Zin om terug te rijden heb ik niet, daarom maar linksaf naar Assendelft. Via de Communicatieweg kan er dan naar Beverwijk en Heemskerk naar Castricum worden gekoerst. Te vroeg sla ik rechtsaf en kom in een enorme nieuwbouwwijk uit, daar wil je toch niet wonen! Terug dan maar en een paar kilometer verder blijkt de vertrouwde Communicatieweg op dezelfde plek te liggen.
Het fietspad is slecht en er zijn forse niveau verschillen tussen de betonplaten. In Heemskerk langs de Alkmaarderstraatweg gaat het gas er even op en met 40 km/u vlieg ik naar Castricum. In de verte ontwaar ik een ouder echtpaar die met twee paarden op het fietspad lopen. Ze zijn zo druk in de weer met de paarden dat ze me totaal niet zien. 20 meter voor ik bij ze ben stop ik en wacht op de dingen die komen gaan. Pas dan zien ze het 'gevaar'. De paarden zijn schichtig en willen met moeite langslopen. De dieren blijven me strak aankijken en uiteindelijk gaat het goed. Man en vrouw bedanken me ik kan de laatste kilometers afleggen.
Halverwege blijkt mijn accu leeg te zijn. Zin om de vervangende accu te plaatsen heb ik niet. Nu merk ik hoe lastig het is om geen claxon te hebben. Achter fietsers moet je nu vrijwel tot stilstand komen alvorens zij de normale bel horen.
55 km

Testen op wielerbaan

Vanmiddag houdt Elan op de wielerbaan in Alkmaar een testmiddag. Het waait hard en de Quest blijft in zijn nachtleger. Met de auto is het maar tien minuten. Er is een tiental fietsers actief, opvallend weinig. Ik zie Hans Wessels en Daniëlle vd W. Guus van Schoot rijdt rond op een Razz-Fazz. Tot mijn verrassing is ook Bart van Craswijk van de partij. Hij is met zijn Mango gekomen en heeft niet veel last van de harde wind gehad.
Er wordt volop getest. Er zijn verschillende fietsen, waaronder een 'normale' carbon baanfiets, uitgerust met SRM meters. Hans van Vught van Elan legt me uit dat deze SRM meters feitelijk krachtopnemers zijn die de trapkracht in Watts, de snelheid, de cadans en de hartslag vastleggen.
Er wordt driftig gesleuteld met verschillende wielen en banden. Dan wordt er weer een aantal ronden gereden. Vervolgens wordt er een staartpunt gemonteerd en begint het testrijden opnieuw. Zelfs het effect van een normale valhelm versus een geavanceerde stroomlijnhelm wordt gemeten. Hans Wessels verbaast zich over het grote verschil zonder en met stroomlijnpunt.
Hans vraagt me wat foto's te maken. Da's best lastig met de compactcamera van Hans, een Sony Cybershot. De foto komt een halve seconde nadat ik de sluiterknop bedien. Hans zet de afstandmeting vast en nu gaat het beter. Ik schiet veel foto's maar zonder zelfs maar een zoeker, je kunt alleen maar op het LCD schermpje kijken, is het nog steeds lastig. Uiteindelijk lukken er wel een aantal opnamen. De rest kan Hans makkelijk weggooien, het is tenslotte digitaal.