De pijnlijke rechterpink laat zich weer gebruiken. Met een Quest vol pakjes rij ik langs het PostNL agentschap in Akersloot. Dan maak ik een ontspannen tochtje langs de dijken van de Schermer en de Beemster. Geen hartslagmeter, geen SRM meter, geen dwang om te trainen, dat komt volgend voorjaar wel weer.
Na de westdijk van de Schermer langs het Noord-Hollands kanaal sla ik rechtsaf om langs de Noordervaart naar de Beemster te rijden. Er staan nog koeien in de wei, met 17 gr. C en dus nog prima groeiend gras, een juiste beslissing van de boeren.
Het slechte wegdek langs de Noordervaart is grotendeels opnieuw geasfalteerd. Uiteraard moet ik de weg delen met vele trekkers en andere landbouwvoertuigen. Gelukkig hebben de bestuurders vanuit hun hoge cabines een uitstekend zicht. Ze wijken altijd keurig uit.
In de Beemster worden damwanden geslagen en de Oosthuizerweg is formeel afgesloten. Ik waag het erop en kan met enig geduld overal langs. Langs de weg is een racefietser bezig een band te verwisselen. Ik stop even en vraag of hij zich kan redden. Dat blijkt het geval. Hij is over een steentje gereden en heeft een snakebite.
Vlak voor Oosthuizen klim ik omhoog naar de Oostdijk. De herfst is overal. Na Purmerend volgen de laatste heerlijke kilometers naar De Woude. Gewoon een heerlijk ritje van 52 km.