Doorrijden in de winter

In de winter rij ik gewoon door. Niet elke dag maar zo'n 3 tot 4 keer per week. Alleen als het harder waait dan Bft 6 of als het regent, dan blijft de Quest in zijn warme garage. Buienalarm is een prachtige App om dit in de gaten te houden. Stormt het dagen achtereen dan klim ik, met flinke tegenzin, op de Life Fittness ligfiets hometrainer om wat beweging te hebben. Het trainen op een hometrainer vind ik oervervelend.

Nu de bomen niet in het blad staan heeft de Rottweiler van de boer voorbij Driehuizen mij meestal snel in de gaten. Het kreng vliegt van het erf af, rent de dijk op en valt de Quest aan. Een enkele keer raak in de hond licht, soms krijgt de Quest een flinke klap. Afgelopen week kreeg de fiets zo'n harde klap dat ik vreesde voor schade aan het laminaat. Dat kon ik evenwel niet zo snel ontdekken. Ik heb gelijk maar even mijn hart gelucht en de boerin, in ieder geval een mevrouw die achter de boerderij met kinderen op paarden bezig was, duidelijk gemaakt dat ik dit een waardeloze vertoning vind.

Ik hoor haar roepen dat de honden alleen mijn fiets aanvallen, verder niemand. Zal zo zijn, maar shit is het.

In de winter krijg je soms mooie luchten te zien, zo ook gisteren. Even gestopt om een panorama te maken van een mooie wolkenpartij. Mijn ritje is vrijwel altijd een rondje om de Schermer polder van 30 km lengte. Een enkele keer maak ik een rondje om de Beemster, het ritje is dan 45 km. Dat gaat dan langs het Noord-Hollands Kanaal naar Purmerend, vervolgens over de prachtige Oostdijk naar Oosthuizen en vandaar naar de molens van Schermerhorn. Het laatste stuk door de Schermer langs Driehuizen brengt me weer op De Woude.

De hele winter, eigenlijk altijd, rij ik vóór met F-lites, achter met Super Moto. De Super Moto is niet lek geweest sinds de Noordelijke Velomobieltocht 14 maanden geleden. Ook de F-lites houden zich uitstekend. Afgelopen jaar 1 lekke band. Gisteren reed ik door een kapot gegooide fles. Te laat gezien door tegenlicht op nat wegdek. Eigenlijk was ik me er pas van bewust dat het glas was toen de banden door de stukken glas knerpten. Hoewel de F-lites een Kevlar anti-lek laag hebben merkte ik dat de rechter band langzaam leeg liep. Vanmorgen staat de band inderdaad helemaal leeg.

Richtingaanwijzers Quest, maar dan goed

Jan Geel, de innovatieve Quest rijder uit Oostwoud, heeft de mooie verlengde rug van zijn Quest al weer verschroot. Waarom? Jan rijdt vaak over de lange winderige polderwegen in Noord-Holland en heeft steeds het idee dat achterop komend verkeer de minuscule LED lampjes laag op de staart van de Quest niet of heel laat ziet. Twee belangrijke onderdelen, veel duidelijker richtingaanwijzers en een stormstrip ontbraken nog.

Jan maakt korte metten met de nieuwe rug en profileert in een nieuwe rug uitstekend zichtbare en aërodynamisch vormgegeven richtingaanwijzers. De nieuwe clignoteurs zijn buitengewoon goed zichtbaar van achter, maar zijn aangevuld met een kleinere LED om ook vanaf de zijkant goed zichtbaar te zijn. Door de hoge positie op de rug van Quest zitten de lampen tevens op een hoogte die door achterop komend verkeer van grote afstand makkelijker kan worden gezien en geïnterpreteerd. De veel grotere LEDs, het zijn kleine fietskoplampen uit China, zijn aangevuld met een oranje glaasje.

Als je toch bezig bent is het natuurlijk mooi om een stormstrip bovenop de rug te integreren. 

Komende berichten

Het VeloTilt team werkt aan een fiets met zijspan waarbij een ernstig gehandicapte jongen, hij kan zijn benen niet bewegen, toch meetrapt.

Een nieuwe innovatie van Jan Geel bestaat uit een eenvoudig systeem om met een gewone derailleur terug te schakelen bij stilstand. Het bestaat uit een draaischijf met een pen erop. Deze draaischijf zit vlak bij de achterderailleur en tilt de ketting bij het achteruittrappen naar de grotere tandwielen. Bediening is met een shifter.

Wintertraining Alkmaar en stormstrips op DF

Zondag 14 februari vindt de jaarlijkse wintertraining in Alkmaar plaats. Het regent de hele dag en ik besluit dat het rijden naar Alkmaar met de Quest nu niet leuk is. De Tesla is verkocht en in afwachting van een versie met Autopilot rij ik in een Ford Focus. Gelukkig komt de nieuwe Tesla volgende week en is het leed geleden :)

Het eerste dat opvalt als ik in de sporthal binnenkom is dat het aantal deelnemers beperkt is tot maar 16 fietsers. Vier daarvan zijn kinderen en weer drie daarvan zijn de kinderen Ymte en Swanette. Ymte is er niet  omdat hij de Elfstedentocht rijdt. Die is door het slechte weer afgelast, jammer voor de velomobielrijders die vergeefs een lange tocht hebben gereden in slecht weer.

Er is nu maar één velomobiel, de DF van Daniel Fenn. Het eerste dat opvalt zijn drie profielen op de DF. Zowel links als rechts op de rondingen van de neus en achterop. Daniel geeft aan dat deze stormstrips rechtuit rijdend geen nadeel hebben, maar de zijwindgevoeligheid een stuk verminderen.

Dat de stormstrips op de DF in rechte lijn geen nadeel opleveren is goed te zien in de resultaten. Met maar 135 Watt vermogen rijdt Daniel met de DF al 51 km/u. Als ie flink aanzet kan ie ook een aantal ronden met 65 tot 69 km/u rijden.

De jeugd doet fanatiek mee, dat zit wel goed. Verder is er van een echte competitie nauwelijks sprake. De deelnemers zijn te verschillend in kracht en materiaal. Hoe dan ook, het is voor iedereen een prima training. Voor mij is het leuk om weer een aantal fietsvrienden te spreken.