Garmin Montana 600, na regen komt zonneschijn

Zoals eerder beschreven werd mijn Garmin Montana tijdens de reis naar de Bronnen van de Maas onbruikbaar. Het zogenaamde 'dead screen syndrom' overviel mijn Montana. Foutje van Garmin dat had kunnen worden voorkomen. Zij wisten welke serienummers dit probleem tijdens de fabricage ingebakken hadden gekregen.

Ik stuurde de defecte Montana op naar Garmin Nederland in Eemnes en kreeg enkele weken later een nieuw exemplaar.
En dan volgt er een diep tranendal. De netjes gekochte en gedownloade City Navigator Europa kaart 2011 wil niet op de nieuwe Montana ontgrendelen en zo sta ik met lege handen.
Dan maar even de support afdeling van Garmin bellen. Dat 'even' moet je snel vergeten. Je krijgt een vriendelijk bandje aan de lijn en precies een uur later heb je iemand van vlees en bloed aan de telefoon. Garmin blijkt de vervangen Montana niet in mijn account te hebben gewijzigd. Ik krijg een nieuwe code en download de nieuwste versie van de kaart. Als de kaart is gedownload en op de Montana is geïnstalleerd is alles .... nog steeds vergrendeld. Wel ...!
Mijn vrouw zegt 'koop gewoon een nieuwe kaart dan ben je van dit gedoe af'. Dat is mijn eer te na, ik heb er eerlijk voor betaald en nu moet Garmin maar zorgen dat het ook gaat werken.

Zin om weer een uur aan de lijn te worden gehouden heb ik niet. Ik kies nu voor de Engels sprekende helpdesk. Als ik binnen 10 minuten een Engels sprekende mijnheer aan de lijn heb, is mijn Engels plotseling niet best. De vriendelijke meneer, wij begrijpen elkaar echt niet :), stelt voor mij door te verbinden met ... de Nederlands sprekende helpdesk. Mooi, dat scheelt drie kwartier wachten aan de telefoon.
Een heel efficiënte mevrouw, ze heeft een Windows en een Apple computer op haar bureau, stelt vast dat het beter is dat ik met weer een geheel nieuwe product- en unlock code beter geholpen ben. Ze geeft me die code en nadat ik de zojuist geplaatste versie van de kaart er weer af kieper, zet ik de nieuwe kaart met de nieuwe unlock code via Basecamp er weer op.

Als we het gesprek beëindigen vraag ik of ik haar rechtstreeks mag bellen als het onverhoopt weer fout gaat. Helaas gaat/mag dat niet. Wel krijg ik een emailtje van haar met de toezegging dat als het nog niet werkt zij mij direct na een email van mij zal bellen.
Jullie raden het al, het werkt nog steeds niet. Nu wil de Montana helemaal niet meer opstarten, van de regen in de drup dus. Het apparaat blijft hangen bij 'making profiles'.
Mijn mailtje wordt, eerlijk is eerlijk, snel gevolgd door een telefoontje van Garmin. Het goede advies is de micro SD kaart te verwijderen. Die blijkt door alle gedoe corrupt geraakt te zijn. Na het herstel van dit 4 Gb kaartje in Schijfbeheer doet alles het weer. De zon begint weer te schijnen.
Er zit nu nog maar één kaart in mijn GPS, de routeerbare Garmin City Navigator Europa NT 2012.

Tip: Koop liever geen downloadable kaarten van Garmin als er ook een DVD versie is. In het laatste geval kun je alles van je computer en je GPS verwijderen en met een schone lei beginnen.

3AX pedalen

Wat is dat nou weer? Nou, misschien wel een heel goed idee.

3AX pedalen zijn nog niet op de markt. Daarom papegaai ik de beperkte informatie op de site maar na.

'In een ideale wereld sluit je racefiets naadloos aan op je lichaam, en zet je spierkracht om in snelheid.

In de echte wereld wringt het. De voeten van veruit de meeste mensen zijn van nature zo dat de voorvoet niet precies een hoek van 90 graden maakt met het lichaam. Meestal staat de binnenkant van de voorvoet iets hoger dan de buitenkant, soms is het juist andersom. Daarnaast verandert deze hoek ook nog eens wanneer we bewegen, zoals bij het afrollen van de voet wanneer we lopen. Normale racefietspedalen forceren je voeten en benen in een onnatuurlijke positie, waardoor je spierkracht niet optimaal kunt overbrengen.

Een onnatuurlijke positie resulteert ook in een onevenwichtige belasting van je gewrichten. Dit kan leiden tot pijn of ongemak tijdens het fietsen of op termijn tot blessures.

Het gepatenteerde 3ax pedaal past zich wél aan je voetstand aan, zelfs tijdens de pedaalslag. Het pedaal zet zich naar je voet door enkele graden naar binnen of buiten te kantelen. Het pedaal schommelt om een draaipunt dat zich ter hoogte van je enkel bevindt. Hierdoor wordt de benodigde hoek in het pedaal gerealiseerd terwijl dit niet ten koste gaat van de stabiliteit van het pedaal.

We zijn de pedalen op dit moment aan het optimaliseren voor we de productie starten. Dit doen we samen met een testteam van vijftig geselecteerde wielrenners.

Ik ben uitgenodigd om mee te doen met het testwerk. Dat hoort wel zo'n beetje bij me. Wil je ook testrijder worden, kijk dan eens op http://3ax-cycling.com/ en meld je aan om mee te testen.

Mango toch met F-lite banden

Mango rijders zijn gelukkige rijders. Een goed uitziende fiets met een uitstekende stabiliteit in bochten door zijn grote spoorbreedte. Past in een klein schuurtje en heeft terecht veel trouwe eigenaren.
Maar één geluk moeten deze rijders ontberen, de snelle en comfortabele F-lite banden.
Piet Kunis, een gelukkige Mango rijder uit Hoorn wil nog gelukkiger worden met zijn Mango en heeft uitgevlooid waarom F-lite banden niet op een Mango passen. Hieronder zijn relaas.

Bij mijn onderzoek om te kijken of een F-lite band, in de voorwielkast van een Mango past, heb ik het volgende geconstateerd.

* Ik heb de F-lite gemonteerd op een 19 mm velg en deze daarna op de as geschoven.
wat blijkt, de F-lite past in de wielkast en draait vrij.
* echter ik kan nauwelijks sturen, want als ik dat doe beweegt het wiel zich ook een stukje voor- of achterwaarts en loopt dan aan.

Daarna heb ik de Kojak weer gemonteerd en het stuur maximaal gedraaid.

* de kleinste ruimte in de wielkast, aan voor- en achterkant van het wiel is dan 8 mm.
* de grootste diameter van Kojak 35 mm band, gemonteerd op een 19 mm velg is ...485 mm.
* de diameter van een F-lite band op een 19 mm velg is 512 mm.
* dus is de straal van de band 13,5 mm hoger.
* er is dus voor en achter... 13,5 -8 mm = 5,5 mm ruimte te kort.

Dat is waarschijnlijk net iets meer dan de materiaal dikte van de wielkast en dat zowel voor als achter, over een rechthoekje van 15 x 8 cm.
Ik denk dat het mogelijk is om eerst aan de buitenzijde van de wielkast extra materiaal aan te brengen en daarna materiaal aan de binnenzijde van de wielkast te schuren en dit daarna af te werken, met een matje.
Op deze manier moet het volgens mij mogelijk zijn om ook Mango rijders te laten genieten van de befaamde F-lite's.
Ik heb nu andere drukte, maar na de zomer wil ik dit in overleg met Jan wel eens proberen.

Als meerdere Mango eigenaren zouden willen rijden met de onvolprezen F-lite banden, dan wil Jan Reus er mogelijk wel iets voor bedenken dat dat mogelijk wordt. Laat het weten.

Bij de foto:
De door Jan Reus prachtig herstelde Mango van Piet Kunis. Piet crashte 6 december vlak bij ons huis.

Rondje Noord-Holland

Het is al 12.00 uur geweest als ik de Quest uit de warme garage duw. Zit een rondje Noord-Holland er nog wel in? Tuurlijk.
De beloofde 16 gr. C zijn nog maar een magere 9 graden. De zon schijnt overvloedig en de rit begint tegen wind naar Den Helder.
Als ik nog niet eens vertrokken ben blijk ik op de drinkslang te gaan zitten. Met een natte kont ga ik toch maar onderweg. Achteraf niet comfortabel.
Zo vroeg in het seizoen is mijn conditie al redelijk goed. Tegen wind kan ik continue in de 40 km/u blijven rijden. Mijn hartslag weet ik niet, de borstband heeft een leeg batterijtje.
De vele testritten om verschillende schokdempers te testen zijn een enorm genoegen. Het vertrouwen in de Quest is enorm gegroeid nu de fiets onder alle omstandigheden stabiel reageert.

De prille narcisjes van vorige week hebben inmiddels hun mooie kleuren in de aanbieding. Ik stop even voor een plaatje.
Dan door naar het Texaco station bij vliegveld de Kooy. Naar Den Oever komt de frisse wind direct over de Waddenzee aanwaaien. Aan de binnenkant van de dijk is het meerdere graden warmer.

Voorbij Den Oever, met de wind achter, ben ik heel vlot in Medemblik. Niet zo gek met snelheden tussen 45 en 53 km/u. Na de heerlijke Espresso bij Kwikkel duik ik de Wieringermeer in. Gelukkig zijn een aantal stukken weg opnieuw geasfalteerd, dat is nou weer niet goed voor het testen van de schokdemper :).

Via de Langereis passeer ik oostelijk van Heerhugowaard en rij naar Stompetoren. Daar zie ik twee Questen staan, Klaas en Irma Huisman zijn, zoals vaak, samen onderweg. Ik rij een eindje met ze op naar Driehuizen en geef het laatste stukje naar ons eiland nog even gas.

Om kwart over vier komt er een eind aan een heerlijke tocht van 145 km.

Risse schokdempers nu te koop

Na 2000 km met de German:a demper te hebben gereden is er nu rond 1000 km ervaring met de Risse dempers. Ik rij met de Genesis, Jan Reus rijdt met de Astro 5 demper.
De ervaringen zijn bijzonder positief.
Als je veiliger, comfortabeler en sneller wil rijden met je velomobiel, dan is een Risse schokdemper de belangrijkste upgrade sinds de begintijd van velomobielen.
De Risse dempers Genesis en Astro 5, volledig ontwikkeld voor de Quest, Strada, Mango en vele andere velomobielen met een veerpoot langer dan 35 cm, zijn nu te bestellen in de De uitstekende Risse Genesis demper kost 198 euro, de Astro 5 kost 298 euro. De Astro 5 heeft in vijf stappen instelbare demping.
Ook de Risse Acu-fill adapter van 12 euro kan worden besteld. Deze adapter zorgt ervoor dat er geen drukverlies optreedt als het pompje van de demper wordt afgeschroefd.
De eerste zending dempers is nu besteld. De levertijd zal ongeveer 6 weken bedragen. De laatste foto links is de ingebouwde Risse Astro 5 in de Quest van Jan Reus. Jan heeft zijn blog een andere naam gegeven en een stukje over het rijden met de Risse demper geschreven. Ook Jan merkt dat ie met een heel andere fiets onderweg is. Je vindt Jan's blog hier.
Sinds gistermiddag zijn er al tientallen Risse dempers besteld. Ook meerdere vragen om er mee proef te rijden, begrijpelijk.
Proef rijden kan nog maar beperkt. Ik haal de Risse demper niet meer uit mijn Quest, dat staat vast. Ik denk dat ik hem ook bij Jan uit zijn fiets moet stelen.
Mocht je twijfels hebben of een Risse demper wat voor jou is, bestel hem gewoon. Mocht de demper je niet bevallen, kun je hem gewoon terugsturen.

Schokdemper of geen schokdemper

Video van Metro2002

Vandaag rij ik naar Oostwoud om even bij Jan Geel te kijken. Na de brand is Jan voortvarend te werk gegaan. Hij heeft een compleet nieuwe dakspant constructie gemaakt. Daarop dakplaten gemonteerd waardoor alles weer waterdicht is. Hij is nu bezig om alle gereedschap schoon te maken. Bij de brand zijn PVC schrootjes in vlammen opgegaan. Bij deze verbranding is zoutzuur vrijgekomen. Dit zoutzuur heeft een verwoestende werking op het deels historische handgereedschap.
In grote tonnen met sodawater wordt alles afgewassen, zoveel als mogelijk gepolijst en dan in de lijnolie gezet. Helaas zijn belangrijke onderdelen als originele RVS lampen van de A-Ford ook aangetast.
Jan houdt goede moed en geeft niet op voordat alles weer in orde is.

Dan rij ik naar Hoorn waar ik een bestelling van een klant bij Jan Reus aflever. Jan heeft een doos met duizenden kleurstalen om de goede kleur voor de reparatie van mijn meerkoeten crash te bepalen.

Nu de één jaar jonge witte Quest van Jan naast de mijne staat kunnen we mooi even het verschil in schokdemper werking tussen de originele veerpoot en de nieuwe Risse Genesis demper vastleggen.
Jan's fiets is uitgerust met een 60 mm dikke Super Moto, mijn fiets met de 50 mm Furious Fred. Jan's fiets zou door de grotere Super Moto beter gedempt moeten worden.
Bekijk het filmpje maar eens goed.
Het tweede filmpje is van de Mango van Metro 2002. Zijn blog vind je hier.
Jan's fiets springt bij iedere duw van de grond en verplaatst zich naar links. De gele Quest met de Risse demper reageert veel stiller en blijft gewoon staan.

Wil je dit bij je eigen Quest, Strada, Mango of welke velomobiel ook proberen? Ga naast je fiets staan en druk met je linkerhand op het begin van de tunnel, met je rechterhand op de rand van het instapgat. Druk niet met twee handen op de tunnel van een Quest of Strada. Je drukt de sterren in de gelcoat en dat is niet de bedoeling.
Duw hard omlaag en laat direct los. Springt je fiets los van de grond, dan weet je of jouw fiets voldoende demping heeft, of... niet.Jan zet de Risse Astro 5 in zijn fiets en zal er deze week mee test rijden.

Risse Genesis ingebouwd

Vanavond heb ik de Risse Genesis schokdemper ingebouwd. Daarvoor moet ik de achterste stangkop vervangen die we voor inbouw van de gemodificeerde German:A demper hebben afgezaagd. Bram Smit, hij is een klein mannetje :), kan met beide armen tot achterin de Quest komen. Mij lukt dat minder makkelijk. Met een verlengde 13 mm sleutel die ik met ducktape op de swingarm vastplak, kan ik de moer met één hand makkelijk losdraaien.
Nu de originele stangkop weer is gemonteerd, kan de schokdemper er zo opgedraaid worden. Kettingafscherming er weer overheen en met een M8 moer of vleugelmoer wordt de demper op de bovenste bout vastgezet. Per saldo is het vervangen van een oude veerpoot door iedereen in een paar minuten zonder gereedschap uit te voeren.

Ik pomp 4 bar druk in de demper. De pompnippel op de demper zit mooi boven de kettingafscherming en er is dus geen aanpassing nodig. Als ik de eerste keer op de tunnel van de Quest druk valt me een mooi soepel veergedrag op. Bij belasting van de Quest is de sag, de inzakking onder belasting, iets te groot. Bij 6 bar is de sag OK en de demping heel mooi, mooier dan ik tot nu eerder heb gezien.

Morgen de eerste rit met de nieuwe demper. Dan ook hier de eerste resultaten van de Kunis demper die in de USA op de gevreesde 'rumble strips' is getest.

Risse schokdempers klaar voor test

Gisteren ontving ik de Risse schokdempers uit de VS. Totaal 14 dagen onderweg geweest waarvan 8 dagen bij de Nederlandse douane. De Risse Genesis en Astro 5 schokdempers zien er prachtig uit. Schitterend verwerkt aluminium, ware kunststukjes zijn het. Als ik Bram Smit laat weten dat de dempers er zijn wil ie ze onmiddellijk zien. Dat kan natuurlijk. Bram heeft nog een paar stangkoppen, zo heten de kunststof gewrichtjes aan de uiteinden van de dempers. Ook moeten er vier stukjes 8 mm draadeind worden gemaakt om de dempers op precies 40 cm lengte hart op hart te maken.

Eerst neem ik vanmorgen de schade op aan het achterwiel van de Quest. De hieldraad van de Furious Fred is gebroken en de dunne binnenband is over een lengte van 30 cm gescheurd. De glasvezel hoepel van het wieldoekje is gebroken. De velg slingert fors.
Ik leg er een 50 mm Furious Fred om en pomp hem op tot 3,5 bar. Voorzichtigheid is de moeder van de porceleinkast.
Dan op weg naar Naarden. Hoewel het nog maar 7,5 gr. C. is, beloven de weerberichten een prachtige dag. De racekap blijft op de stelling en ik zet een nieuw mini vizier op de fiets.
Dat rijdt heerlijk zo. Via Purmerend, de Schellingwouder brug en de Diemer Zeedijk rij ik met rond de 40 km/u in goed anderhalf uur naar Naarden.

Bram vindt de dempers schitterend en gaat direct aan de gang met de 8 mm draadeindjes. Dat is snel voor elkaar en we bestuderen even hoe de Risse Acu-fill adapter werkt. Deze adapter, één deel op de demper, het andere deel op de pompnippel, is zo geconstrueerd dat er geen lucht weglekt als de pomp van de demper wordt verwijderd. Er is relatief weinig luchtdruk nodig in de demper. Daarnaast is het luchtvolume ook klein. Geen enkele pomp, ik heb er vier geprobeerd, kan de demper op precies de gewenste druk krijgen en houden. Deze Acu-fill adapter doet dit voortreffelijk, ongeacht met welke pomp dit gebeurt.

Er moet de komende week nogal wat aan de Quest gebeuren. De schade aan de neus wordt bij Van den Berg gerepareerd. Er moeten linksvoor nieuwe wiellagers in en ik wil wieldoekjes aan de binnenkant van de voorwielen. Dan moet er een nieuw achterwiel worden gemonteerd in Dronten. Tussendoor even tijd vinden om de eerste van de Risse dempers voor een test in te bouwen.

Het gewicht van de dempers is heel laag. De Genesis weegt compleet met draadeinden en stangkoppen 298 gram. De instelbare Astro 5 weegt in dezelfde configuratie 341 gram. De originele veerpoot weegt 298 gram, precies even zwaar als de lucht geveerde en olie gedempte Risse Genesis demper.
Dat kan nog 16 gram lichter als de 8 mm RVS draadeinden worden vervangen door titanium. Dat laatste voor de echte freaks dan maar. Al met al een uitstekend resultaat.

Ik krijg nu al veel bestellingen voor de dempers, maar dat moet nog even wachten. Ook veel vragen naar de prijzen. Als ik helemaal overtuigd ben, veel twijfel heb ik overigens niet, komen ze vanzelf in de webwinkel. De prijzen zijn, onder enig voorbehoud, wel bekend. De Risse Genesis zal voor 198 euro incl. btw worden geleverd. De Astro 5, met in vijf stappen instelbare demping, zal 298 euro gaan kosten. Dit inclusief 8 mm draadeinden. De stangkoppen van de oude veerpoot kunnen op de Risse demper worden geschroefd.

Giant Halfway en opnieuw exploderende achterband

Eén van onze twee auto's, de Toyota Yaris, is verkocht. Dit op zich prima autootje heeft afgelopen jaar maar 200 km gereden. De remmen roesten steeds vast, tijd voor een andere baas. Eigenlijk gebruikten we de Yaris nog uitsluitend voor een boodschap en als de Audi eens naar de garage moest. Die 7 kilometer enkele reis kan beter met een - vouw - fiets worden afgelegd.

De Brompton is waarschijnlijk de beste vouwfiets die te koop is, maar ook één van de duurste. Voor incidenteel gebruik overkill.
Er is een heel ruime keus uit allerlei merken. Tests wijzen uit dat de Giant Halfway qua rijden altijd als een van de beste uit de bus komt. Hij vouwt minder klein en makkelijk op als de Brompton, maar zo vaak hoeft dat ook niet.
De Giant is geheel van aluminium en beide 20" wielen zijn enkelzijdig opgehangen. Een derailleur met 8 versnellingen maakt er een vlot fietsje van.

Als ik bij Kroone Liefting in Limmen kom staat er geen Halfway, maar bestellen willen de mannen 'm wel. '749 euro meneer' zegt de vlotte jonge verkoper en schrijft inmiddels het orderboek vol. Als ik zeg dat ie maar 599,- euro hoeft te kosten, zegt de jonge verkoper dat zij geen internet winkel zijn. 'Hoeft ook niet hoor' reageer ik. 'Bel maar eens met Giant'. En dan blijkt dat de aanbieding van Giant niet is doorgedrongen tot Limmen. De € 749,- wordt doorgehaald en € 599,- wordt er voor in de plaats gezet.

Vannacht klinkt er - weer - een explosie in huis. Ik schrik me rot en ren naar buiten om de oorzaak te achterhalen. Niks te zien en ik ga naar bed. Vanmorgen wordt de oorzaak van de explosie duidelijk. De achterband van de Quest hangt geheel verfomfaaid naast het achterwiel. Ondanks dat er maar 4 bar druk in de Furious Fred zat, is ie toch kapot gegaan. Dat moet aan de velg liggen, het is nu al een keer of vier gebeurd. Allert, de ontwerper van de Quest weet niet direct een oplossing. De velg die op mijn fiets is gemonteerd wordt nog steeds gebruikt. Mogelijk is ie eerder wat uitgebogen. Allert denkt dat een hoge velg sterker is. Maar eens informeren bij Rigida.

Groene Quest

Hoveniers zijn groen adepten. Als je als hovenier dan ook nog ligfietsen als hobby hebt, zijn er fraaie combinaties mogelijk.
Marcel Riswick, hovenier in St Odiliënberg, heeft zo'n fraaie combinatie gecreëerd. Een groene Quest, mooie beschildering en een mooie toerkap maken het plaatje compleet.

Spelen met SRM tijdens rondje Noord-Holland

Vanmorgen vertrek ik met een stralende zon voor een rondje Noord-Holland. Dat duurt niet lang, als ik onze stolp nog in beeld heb komt er een ratelend geluid uit de buik van de Quest. Ik heb geleerd niet door te trappen, het wordt alleen maar erger en vaak gaat de ketting muurvast zitten.

De ketting ligt er voor netjes op, achter ... ook. Wel staat de derailleurpoot naar voren. Met de ketting voor op het middelste blad hoort de poot achteruit te staan.

Als ik aan de derailleur rommel schiet ie plotseling naar achter. Tegelijkertijd rolt er een grote RVS ring uit de derailleur. Oops, die zijn we tijdens het experimenteren met de schokdempers kwijt geraakt.

Ik kan weer verder en reset de SRM. Via Alkmaar en Koedijk bereik ik het fietspad aan de westzijde van het Noord-Hollands kanaal. Ik heb tegenwind en zie op de SRM dat ik met 40 km/u ongeveer 160 Watt vermogen nodig heb. Mijn hartslag staat dan op 120 slagen per minuut.

Behalve de tijd, wordt ook de cadans vastgelegd.

De natuur komt weer op gang. De vroege krokussen bloeien al. De eerste narcissen komen boven de grond en blijken geleden te hebben van de felle vorst.

Via Den Helder rij ik richting Den Oever. Op het betonnen fietspad voer ik de snelheid op tot rond 55 km/u. Dat gaat, met de lichte wind in de rug, vrij gemakkelijk. De SRM legt alles vast, straks daarover meer.

Na Den Oever gaat het op Medemblik aan. Er wordt volop gewerkt aan de nieuwe maxi windmolen en er is veel belangstelling van het publiek.

Het is druk op het terras bij restaurant Kwikkel. Ik mag aanschuiven bij een fietsend echtpaar dat al geïnteresseerd vragen stelt als ik nog naast de Quest sta.

Na de koffie rij ik via Heerhugowaard weer naar De Woude.

Op de MacBook Pro heb ik SRM software voor de Mac geïnstalleerd. Het schijnt dat de SRM software voor Windows fraaier is, maar ik vind Windows niet fraai. De SRM PowerMeter 7 wordt via USB aangesloten en de gegevens van vandaag staan er snel op. Dan 'grafiek' aanklikken en het toerritje wordt grafisch in beeld gebracht. Een hele dag ziet er rommelig uit. Er zijn evenwel met zogenaamde 'markers' stukjes uit de rit te selecteren. Die stukjes worden vergroot weergegeven en de computer rekent van dit stukje razendsnel alles tot gemiddelden uit.

De opname van de hele dag lijkt chaotisch maar toont toch alle informatie. De detailfoto geeft een stukje weer op de Amstelmeer dijk. Linksboven staan alle gemiddelden over dit kleine stukje van 15 seconden. In die tijd leg ik 230 meter af. Het vermogen is 238,8 Watt, de snelheid 55,65 km/u, de hartslag 139 slagen per minuut, de cadans 86 omwentelingen per minuut. Ook de heerlijke temperatuur binnen van 17.6 gr. C is te zien.

Al met al heel informatief al zal ik nog veel ervaring moeten opdoen met het systeem om ook kleine verschillen eenduidig aan te tonen. Metingen op een vast traject zoals de RDW baan zijn daarvoor veel geschikter dan een toerritje.

Wielkaststrip op dikke kont Mango

De Mango is een prima compacte velomobiel met een goede stabiliteit. Snelheid komt evenwel niet op de eerste plaats. Aero-dynamisch zijn er door de beperkte lengte minder mogelijkheden om de luchtstroming te beïnvloeden. Inmiddels zijn de inzichten over aero-dynamiek bij velomobielen verder ontwikkeld.

Belangrijk voor een velomobiel is dat op plaatsen waar de luchtstroming los laat, bij open wielkasten, instapgat en staart, de randen een scherpe hoek maken. Dat is constructief heel moeilijk te realiseren. De ronde hoeken kunnen evenwel met Lexan of een ander materiaal wel scherp gemaakt worden.

Bram Smit stuurt me een paar opnamen van de rode wielkaststrippen op de dikke kont van de Mango. De sterke afronding die turbulentie tot gevolg heeft, zijn nu messcherp door het opgeplakte poly-urethaan profiel. Dat moet snelheidswinst opleveren.

Nieuwe Velox geïntroduceerd

Vanmiddag wordt bij de TU in Delft de nieuwe Velox geïntroduceerd. Een deels vernieuwd team van de TU en de Vrije Universiteit uit Amsterdam legt uitvoerig uit hoe de nieuwe Velox er uit zal gaan zien.
Er zijn een 150 belangstellenden aanwezig om de vele veranderingen in het ontwerp te aanschouwen.
Belangrijkste verschil is dat de luchtweerstand met 26% is verminderd. Dit kan omdat deze versie wordt aangedreven door een zogenaamde K-drive. Deze K-drive is al in de 19de eeuw uitgevonden en is in de vorige eeuw door de Engelse ontwerper Miles Kingsbury verfijnd. Een K-drive maakt geen ronde maar een ovale beweging van de trappers mogelijk. Daardoor kan de neus van de fiets veel lager worden en dat is nodig om het frontaal oppervlak te verkleinen.
De K-drive, tijdelijk omgedoopt tot stuD-drive t.b.v. een sponsor, heeft een 6% lager rendement. Met 26% procent minder luchtweerstand, een sterkere zelfdragende romp en een dubbel camera systeem, is een klein rendementsverlies in de aandrijving snel terugverdiend. Er wordt dus geen, slecht doorzichtige, ruit meer gemonteerd.
De ventilatie wordt geregeld met speciaal ontwikkelde Naca ducts.

Jan Bos, de ex-schaatser, houdt een praatje over zijn motivatie om hier aan mee te doen. Reken er maar op, dat zit meer dan goed.
Jan gaat de wereldrecordsprint samen met teamgenoot Sebastiaan Bowier rijden. De ook op het programma staande aanval op het wereld uurrecord wordt gedaan door Alwin Visker en Wil Baselmans.

Tijdens de presentatie vraag ik naar de banden van de nieuwe Velox. Dat worden speciaal door Schwalbe ontwikkelde banden ....
Na de presentatie, professioneel gedaan, praat ik met Jan Bos over de K-drive. Jan zegt dat het heel snel went, en dat je na enkele minuten al niet meer in de gaten hebt dat je met een bijzondere aandrijving rijdt.

Ik heb begin van de middag kennis gemaakt met Miles Kingsbury, inderdaad ja, de man achter de K-drive. Miles is de ontwerper van onder meer de Quatro, een vierwielige velomobiel waar hij ROAM in de VS succesvol mee heeft uitgereden. Miles kent me van verschillende bijdragen op mijn blog, vooral over banden. Aan het eind van dag rijden Miles en ik samen naar Schiphol waar hij mooi op tijd is voor zijn terugvlucht naar Engeland.

Shell Eco Marathon

19 mei wordt in Rotterdam de Shell Eco Marathon gehouden. 227 teams uit 25 Europese landen hebben zich ingeschreven voor deze zuinigheid wedstrijd. Vanuit Nederland hebben zich diverse teams ingeschreven in zowel de urban - een soort gewone autootjes - als de prototype klasse.
Eén van de Nederlandse teams, onder leiding van Paschal Noor van ROC ter AA in Helmond, aangevuld met studenten van ROC Eindhoven, doen in de prototype klasse mee met ... een Quest. Als team opereren ze onder de naam M.A.C.Ecoteam.

De Quest moet zo aero-dynamisch mogelijk worden gemaakt. De zuinigheidsritten worden op de openbare weg gemaakt met een gemiddelde snelheid van 25 km/u. Er moet een speciale racekap worden gemaakt. En daar komen Wim Schermer en Jan Reus in beeld.

Vandaag rijden wij samen naar Helmond om opmetingen te doen en de studenten te adviseren.

De Quest wordt grootscheeps verbouwd. Er komt een 250cc 2,5 KW Hatz dieselmotor aan boord die het naar achteren verplaatste achterwiel zal aandrijven. Deze dieselmotor gaat draaien op GTL, een uit gas vervaardigde dieselolie.
De voetengaten zijn al dichtgemaakt en de achterwielophanging is naar achter verplaatst. De ophanging is gelamineerd met polyester. Oops, dat had epoxy moeten zijn. Wordt alsnog gedaan. Dan de wielophanging en ... schokdemping. De standaard aanwezige veerpoot is al bijna helemaal ingedrukt door de achterlijke plaatsing van het achterwiel en de zware motor. Er kan zo niet worden gereden. Daar moet een luchtgeveerde en oliegedempte schokdemper voor in de plaats komen. Ook daar is een oplossing voor, de eerste Risse dempers liggen al bij de douane op Schiphol.
Nadat Jan en ik onszelf bij de studenten hebben geïntroduceerd, lopen we samen alle mogelijkheden door om de Quest maximaal snel te laten rijden. De wielgaten worden van Lexan afdekstrippen voorzien. Ook worden op enkele plaatsen poly-urethaan strips aangebracht. De standaard lagers worden vervangen door SKF E2 lagers. Dat kan direct omdat ik deze lagers heb meegenomen.

Als laatste wordt de stoel geplaatst en gaat één van de twee rijders met verplichte integraal helm in de Quest zitten. Wij meten de hoogte van de helm boven de tunnel. Daarboven moet nog een 5 cm hogere rolbeugel komen.
Er zal door Jan een speciale racekap worden gemaakt. Deze zal tot achteraan worden doorgetrokken.
Al met al een buitengewoon leuk project waar Jan en ik graag aan meewerken.

Geen helmverplichting meer bij wedstrijden

Vanmorgen rij ik om half 8 de pont op. De rit gaat naar Woerden voor de jaarlijkse vergadering van de NVHPV, duidelijker, de Ligfietsvereniging. Het is 5 gr. C en nog droog. Binnen een half uur sta ik voor een net wegvarende pont over het Noordzee kanaal.
Met een klein half uur vertraging kan ik via Halfweg, met dankzegging aan Martin Merkelbag voor een efficiëntere route daar, doorrijden naar Schiphol. Dan naar Uithoorn om de pont over de Amstel te vermijden. Mijn god wat een waardeloos fietspad is dat. Kedeng, kedeng, het houdt maar niet op. Allemaal smalle betonplaten die schots en scheef liggen. Dankzij de schokdemper achter kan ik nog 34 km/u rijden.
Een paar minuten na tien uur arriveer ik in Woerden. Het is er gezellig druk en het uitdelen van diverse meegenomen bestellingen kan beginnen.
De vergadering verloopt redelijk vlot. Er wordt een mooi nieuw logo gepresenteerd dat het ligfietsen ook echt representeert. Heel wat beter dan het oude meccanodoos logo dat nu wordt gebruikt.
Een belangrijke beslissing van de vergadering is het niet langer verplichten van een helm bij wedstrijden. Het mag natuurlijk wel, maar eindelijk wordt ingezien dat helmen niet de veiligheid bieden die er aan wordt toegekend. Vooral bij vallende ligfietsers veroorzaken helmen soms meer verwondingen dan als er geen helm zou worden gedragen.
Jan Limburg, die vele jaren actief is geweest als penningmeester, zwaait af. Hij wordt opgevolgd door Maarten Heckman. Ida Sabelis verlaat ook het bestuur. Voor haar wordt nog een opvolger/opvolgster gezocht.

Tussen de middag zijn er diverse belangstellenden voor de stormstrip op mijn fiets. Ook de wegligging van Quest, Strada en Mango komt uitgebreid ter sprake. Ik demonstreer het totale gebrek aan demping met de toevallig in de buurt staande rode Quest van voorzitter Kees van Malssen. Ik duw hard op de tunnel en de achterste rand van het instapgat. Bij het direct loslaten veert de Quest uit, springt letterlijk een aantal centimeters van de grond omhoog en stuitert een aantal centimeters verder weer neer.
Uiteraard doe ik met dezelfde kracht hetzelfde met mijn fiets. Mijn Quest komt vlot, maar volledig gedempt weer omhoog. Het achterwiel blijft op de grond. 'Doe mij er maar één' is hier en daar de reactie.
Tenslotte valt een enkele ligfietser op dat ik mijn richtingaanwijzer Leds met gele tape heb beplakt. Dat ontlokt enthousiaste reacties. In een volgende posting leg ik uit waarom ik dit doe.

Om 17.00 uur rij ik weg uit Woerden. Het regent licht maar met de racekap op is dat geen probleem. Had ik vanmorgen nog wat hinder van hele fijne mistdruppeltjes op de buitenkant van het vizier, nu parelen de grotere regendruppels er dankzij de ProVision Anti-rain heel makkelijk van af. Met 40 tot 45 km/u rij ik noordwaarts om zoveel mogelijk kilometers in daglicht te kunnen afleggen.
De heen- en terugroute heb ik, ietwat aangepast, met de planner van de Fietsersbond gemaakt. De Garmin Montana 600 op het stuur is een genot om mee te rijden. Zonder mis rijden in één keer de bijna 75 km enkele reis afleggen is heel prettig.
De pont over het Noordzee kanaal ligt, bij wijze van uitzondering, nu voor me klaar. Even voor half acht, na 75 km comfortabel in de regen rijden, ben ik weer thuis.
150 km