Met enige tegenzin verlaat ik mijn uiterst comfortabele plek onder de parasol met uitzicht op het historische water van het Dampie. Ik geef eerlijk toe, fietsen is ontzettend leuk, maar het kijken naar een dolgelukkig futen echtpaar dat deze week 4 jonkies uit het ei hebben zien kruipen, is ook heel leuk. De jonge futen willen maar één ding, meevaren op de rug van pa en ma.Ik kleed me om en ga de warmte in. Het is 27 graden C. en er is vrijwel geen wind. Het is vochtig warm, maar de rijwind brengt heerlijke verkoeling. De rit gaat naar Volendam, ik beloof mezelf een ijsje op de dijk.
Bij Midden-Beemster zijn de traditionele trekker-trek wedstrijden aan de gang. Dit gebeurt altijd tijdens de kermis, dus de dorpskern moet omzeild worden.
Bij Kwadijk ga ik meestal linksaf de Durkweg op om het enorm slechte wegdek in de dorpskern te vermijden. Langs de landelijke route staan vele koeien in linie opgesteld in de schaduw van de bomen. Ik weet dan nog niet dat ik diezelfde koeien straks weer zal tegenkomen.
Net buiten Kwadijk zie ik een lepelaar in het weiland staan. Gelukkig is de vogel minder zeldzaam aan het worden, maar het blijft een bijzondere ontmoeting.
Op de dijk in Volendam is het vanzelfsprekend afgeladen met toeristen. Een aangeschoten Volendammer kroegtijger duwt de Quest een stukje vooruit. Ik ben daar niet van gediend en snauw de dwaas toe dat ie op moet rotten. Gelukkig is de tunnel door Velomobiel.nl versterkt en schade blijft uit.
Oh ja... het beloofde ijsje is heerlijk.
Op de terugweg neem ik dezelfde route. Net op het moment dat ik dezelfde koeien bereik, gaat het hek open en de beesten nemen bezit van de weg. Ze zijn op weg naar de plek waar ze gemolken gaan worden. En het zijn er niet een paar, maar zeker meer dan 100. Ik kan er niet langs en zet de Quest in het gras. Eerst durven de koeien er niet langs en de voorsten houden halt. Dan overwinnen ze hun schroom en willen nu alles van dat bijzondere gele geval weten. Ze komen er allemaal langs en snuffelen uitgebreid aan de fiets. Enkele koeien steken hun grote kop helemaal in de Quest, kennelijk beoordelen ze het als een voerbak. Het is heel vermakelijk allemaal.
Als na een minuut of tien alle runderen zijn gepasseerd zie ik wat ze me hebben aangedaan. Het zitkussen en de neksteun zijn kletsnat van de koeienkwijl, brrr.
Ik maak een paar foto's en denk daarbij aan Kees van Malssen, dit zijn wel heel toepasselijke foto's :).
Op de plek van de trekker-trek wedstrijden ramt een Peugeot zonder op of op te kijken over het fietspad. Vol in de remmen weet ik brokken te voorkomen. Ik roep tegen de verkeersregelaar 'wakker worden'. Hij droomt evenwel voort en let alleen op het vertrekkende verkeer op de hoofdrijbaan. 'Fietsers zijn toch volmaakt niet van belang'.
Ik snel naar huis en laaf me aan een heerlijk koud pilsje.
59 km.
