Vandaag plan ik een wat sneller rondje Noord-Holland. Mijn vrouw vindt het late eten, na een inspannende dag wil ik de eerste anderhalf uur na thuiskomst niet eten, niet prettig. Vroeger thuiskomen is dus het parool. Om 9.00 uur zit ik in de Quest. Het is heiig, bewolkt en het voelt heel vochtig aan. De hygrometer buiten staat op 80% en dat is heel hoog. Gelukkig blijft de zon nog even achter de wolken.
In Limmen ga ik direct op de rijbaan rijden om er tot Koedijker vlotbrug niet meer af te komen. Van Limmen tot in Alkmaar krijg ik geen enkele auto achter me, heel bijzonder. Ik rij weliswaar iets boven de 40 km/u maar de weg voor mij alleen is wel heel speciaal. Het is zo stil op de weg dat ik me een enkele keer 'vergis' in de kleur van de verkeerslichten. In Alkmaar bij de kruising met de ring om de stad ben ik mijn selectieve kleurenblindheid kwijt, teveel verkeer daar. Er stopt een auto naast me en drie jochies roepen in koor 'rijdt ie op zonnecellen?'
Het waait bijna niet, wel komt de zon er nu bij en ik zweet behoorlijk. Ik merk dat de zweetdruppels zelfs van mijn onderarmen afvallen, nooit eerder meegemaakt. Het fietsen gaat minder makkelijk met deze extreme luchtvochtigheid. Ik rij tot aan Den Helder rond de 41 km/u en daarvoor heb ik een hartslag van 125 nodig, pfff, dat is wel eens makkelijker gegaan. Bij De Kooij, het is nu 10.30 uur, stop ik even voor een banaan en wat drinken. Het zweet gutst nu van mijn gelaat, gauw maar weer rijwind maken.
Het is opvallend hoeveel vlinders er zijn, soms lijken het wel witte wolken. Het is een schitterend gezicht om de honderden koolwitjes, zo heten ze, boven de bermen te zien dansen. De route naar Den Oever is leuk omdat het zo druk is op de weg dat de automobilisten mij maar langzaam inhalen. Tientallen duimen gaan omhoog, heel leuk.
In Den Oever is de havenmeester bezig met het schoonmaken van de toiletten. Hij heeft ook nog een washok waar ik de lege Camelbag weer voorzie van 2 liter fris drinkwater. Een tweetal Duitse varensgasten vragen honderduit over de Quest. Altijd leuk, ik spreek vloeiend Duits en dat vinden de mannen natuurlijk prettig.
Om half twaalf verlaat ik de jachthaven van Den Oever weer en zet koers naar Medemblik. Onderweg zie ik twee ligroeiers en we zwaaien uiteraard naar elkaar. De wind is nu zuidwestelijk en heb ik dus vrijwel tegen. De snelheid lijdt daar onder, ik hou continu 38 km/u aan en de hartslag staat rocksolid op 125. Zoals eerder gezegd, de warmte en de hoge luchtvochtigheid eisen hun tol.
In Medemblik, het is 12.00 uur als ik het watersportstadje binnenrij, is het immens druk bij restaurant Kwikkel. Ik kan er zelfs de Quest nergens parkeren. Daarom maar maar even door naar de ligfietswinkel van Ted de Lange. Ted is klanten aan het helpen met verschillende ligfietsen en hij wil wel even op de Quest passen. Het is zo druk bij Kwikkel dat ik de traditionele likeur met slagroom niet bij mijn espresso krijg geserveerd. Volgende keer beter. Ik vul mijn Camelbag bij met vers water, ik drink bijna continu en nu zonder water komen te zitten is heel schadelijk.
Ga ik nu wel of niet boven op de dijk fietsen? Het is er nu loeidruk en ik zou een snel rondje maken. Toch neem ik weer mijn favoriete fietspad op de dijk. De claxon doet weer wonderen en de meeste mensen gaan vlot aan de kant. Dit lukt alleen niet als fietsers elkaar passeren, ik moet dan de snelheid reduceren tot de voor normale fietsers gebruikelijke 15 km/u.
Ik passeer Enkhuizen en rij de slingerende dijk naar Hoorn op. Halverwege is de weg geblokkeerd t.b.v. de wielerwedstrijd van Venhuizen. Ik pauzeer maar even niet, misschien kan ik er nog langs. Vorig jaar moest ik een heel eind omrijden en dat doe ik vandaag liever niet. Gelukkig ben ik de verkeersregelaar even verder te snel af. Hij doet een poging me te stoppen, maar ik slalom om hem heen en kan verder. Ik hoop dat ik niet in het tegemoet komende peloton verzeil, maar het valt mee.
Ik stop niet in het bloedhete Hoorn en spreid even buiten Hoorn een handdoek uit op de dijk en eet wat krentenmik en AA drank. De AA drank, wel zoete troep, vult snel het opkomende caloriëntekort aan. Even overweeg ik om de route te bekorten via Alkmaar, maar dat watjesgedrag permitteer ik me toch maar niet.
Dankzij de krentenbolletjes kan het gas er redelijk opblijven. Ook nu weer, met de kans dat het jullie verveelt, rij ik 38 km/u met hartslag 125. Het is inmiddels pittig gaan waaien uit het westen, wel een warme vochtige wind. Even later krijg ik de wind iets achterlijker en kan ik de hartslag een 10 slagen verlagen.
Door de Beemster rij ik normaliter heel snel, nu niet. Eerst stuit ik op de kermis die het hele dorpshart blokkeert. Dan maar linksaf en via de voor fietsers verboden rondweg kom ik weer op mijn route. Een enorm lawaai en veel mensen duiden op weer een evenement, nu trekkertrek wedstrijden. Veel mensen wandelen in alle rust fietspadbreed naar en van het spektakel. Toeteren helpt nu weinig, de trekkers maken nog meer herrie.
Tot aan de pont in Akersloot gebeurt weinig bijzonders, of het moet de constatering zijn dat het fietsen nu toch wel moeilijker wordt. Tegen de stevige wind moet ik goed mijn best doen om 35 km/u te halen. Ik heb geen zin om nog te eten en de laatste kilometers na de pont gaat het toch weer lekker. Voor de pont verzamelen zich veel fietsers die ik eerder inhaalde. Aardige gesprekken en bewondering van racefietsers die een stuk minder hard kunnen.
Om 15.50 uur, 6 uur en 50 minuten na vertrek ben ik weer thuis. Netto fietstijd 5 uur 30 minuten, een mooi gemiddelde van 33,8 km/u tijdens deze broeierige omstandigheden. Het vele zweten heeft de werking van mijn zonnebrandcréme flink beperkt. Mijn hals is onaardig rood.
186 km.
