Giessen 2010 4e en 5e dag

Enigszins geradbraakt word ik wakker. Hoewel we gevraagd hebben of we eerder dan half negen zouden kunnen ontbijten, is dit niet mogelijk. Als ik om kwart voor acht beneden ben is vrijwel iedereen .... aan het ontbijten. Eetlust heb ik niet, maar zonder eten kom je geen berg van 750 meter op. Ik weet twee witte bolletjes weg te werken.
Het fietsen gaat uiterst moeizaam. Bij iedere pauzeplaats moet ik uit de broek en de kramp en aandrang is soms hevig. Gelukkig krijg ik van Johan van Benthem diarree remmers die het een beetje draaglijk houden.
Een uiterst vervelend bijverschijnsel is dat ik niet goed mee kan klimmen. Mijn hartslag wil niet boven 120 tot 123 slagen per minuut komen. De groep rijdt bij mij weg en wacht boven op me. Ik eet onderweg wel wat, maar met diarree is duidelijk dat dat eten niet in de bloedbaan komt. Ik voel me onprettig, en dat is een understatement, als ik in mijn eentje de hele klim naar 742 meter hoogte naar Winterberg moet zien te volbrengen. Uiteindelijk kom ik boven en de groep begrijpt dat ik even moet bijkomen.
Jan van Steeg blijkt een soort acrobaat te zijn. Als een kikker duikt ie in zijn fiets om een ketting opnieuw om te leggen of iets aan zijn derailleur bij te stellen.
De diarree remmers werken in de middag wat beter en ik kan weer goed meefietsen.
Hoewel de grootste afdalingen achter de rug zijn, zitten er toch nog een paar hele snelle tussen.
Dan slaat mijn hart bijna over. Ik zie dat Beekie met een veel te hoge snelheid op een haakse kruising en voorrangsweg afdendert. Beekie kan de bocht niet nemen en rijdt rechtdoor de voorrangsweg over. Een automobilist kan een ramp voorkomen door stevig te remmen. Beekie heeft voor de tweede keer alle geluk van zijn leven. Hij racet de kruising over en kan uitrijden op een toevallig aanwezige inrit van een fabriek. Beekie zal even later geschrokken zeggen dat zijn remmen niet goed werkten.
Het rijden langs het spoortracé is heerlijk. Zonder meetrappen kom ik tot 57 km/u.
In Sorpesee zijn we anderhalf uur eerder dan de tweede groep. We zitten bij elkaar op een terras in de laatste warme zonnestralen. Wel moet ik meerdere keren naar het toilet. Het avondeten in een 'Imbiss' op de belendende camping bestaat uit zes gerechten waar zonder uitzondering het woord 'Speck' niet ontbreekt. Ik hou het op een half bordje frites en wat salade.
136 km

5e dag
Ik overweeg de nacht in het toiletgebouw door te brengen, maar zie er toch vanaf. Ik hoef er gelukkig maar één keer uit.
In de ochtend wordt alle resterende brood en beleg bijeen gelegd zodat iedereen kan ontbijten. Het regent als we vertrekken en dat blijft het de hele dag doen. Het tempo is hoog en de beklimmingen zijn overzichtelijk. Ik zie niet veel van de omgeving en wil maar één ding, naar huis. Al om half vier zijn we in Winterswijk waar we niet uitstappen maar direct door rijden naar Varsseveld.
Frank geeft gas en met 40 km/u wordt de kleinere groep in tweeën gesplitst. Even later komen ze toch weer bij en zijn we blij als we bij de fam. Cornelese zijn. Een droog onderkomen, droge kleren en warme koffie zijn heerlijk. Frank haalt Chinees en ik kan me niet beheersen en eet mee. Ik laad de Quest op de Foldycar en rij naar het westen. Niet lang daarna moet ik stoppen en daal neer achter de vangrail.

Alles overziende, weer een mooie rit die jammer genoeg twee compleet verregende dagen telde. Jammer is ook dat de diarree het plezier in het fietsen gedurende de terugreis heeft vertroebeld. Hebben de meeste deelnemers aan de tocht naar Giessen rond 2 kg gewicht verloren, ik noteer een gewichtsafname van 3 kg. Dat is nog meer dan na de 2300 km naar Ierland.
168 km

Giessen 2010 3e dag

Vandaag rijdt een groep naar Herborn, 25 km verder. Ik moet mijn beide voorbanden opnieuw monteren omdat ze na de lekke band niet helemaal rond lopen. Ook moet er nog een binnenband geplakt worden. Ik ga niet mee en wandel een stuk met Jan van Steeg en Peter de Rond. Ik heb een kam vergeten en kom langs een kapsalon. Op mijn nederige verhaal dat ik in de jeugdherberg verblijf en mijn kam ben vergeten, besluit de kapster mij er een cadeau te doen. Peter de rond mompelt iets wat ik hier niet herhalen kan, maar de kam is binnen.
Weer in de burcht kunnen we een rondleiding volgen. De mevrouw die ons rondleidt is grenzeloos lang van stof en is het voor iedereen een opluchting dat het afgelopen is. Opvallend is dat alle middeleeuwse sloten nog op de deuren aanwezig zijn. Jammer dat er heel modern beslag direct boven zit.
In de middag wordt er door verschillende fietsers gewerkt aan banden en wielen. Er blijken nogal wat spaken gebroken te zijn die voor een veilige afdaling echt vervangen moeten worden.
Ik maak de banden weer rond, een kwestie van wat Shimano montage vloeistof dat ik altijd bij me heb. Ik heb om gewicht te besparen een lichtere en compactere pomp mee. Echter zonder manometer en dat is knap lastig. 5 bar druk is met de hand domweg niet te bepalen. Thuis blijkt er maar gemiddeld ruim 3 bar in te zitten. Nadat ik de binnenband heb geplakt kijk ik wat rond bij onder meer de Milan. Dit is een racer pur sang die zo laag op de weg ligt dat elke drempel een crash kan veroorzaken. Ook is een fiets met dubbelzijdige ophanging van het achterwiel voor alledaags gebruik duidelijk minder geschikt.
Er staat, van een Duitse fietser een Leiba met 5 cm brede velgen en heel dikke banden. Dat zal wel comfortabel rijden.
We genieten van het prachtige landschap, de burcht staat niet voor niets op de top van een heuvel.
Het avondeten is weer vette koude pasta en een gordon blue. Ook de salade drijft in het vet. Toch smaakt het redelijk goed.
's Avonds krijg ik last van kramp in mijn maag en darmen. 's Nachts moet ik er zes keer uit en de diagnose is simpel: diarree.

Giessen 2010 2e dag

Aan de Sorpesee begint de dag somber, het weerbericht voorspelt 18 mm regen. Na het ontbijt gaan de beide groepen op weg naar Burg Hohensolm, 1260 meter klimmen en rond 136 km rijden. Het weerbericht klopt en het begint al snel te regenen. Na 40 kilometer komen we bij het bekende spoorwegtracé dat nu prachtig is geasfalteerd. Wilfred met de vlammen Mango krijgt een lekke band. Als hij rapporteert dat ie enkele nietjes in zijn band aantreft, gaan we allemaal onze banden inspecteren. Dat levert een ontluisterend beeld op. Nog vier fietsers hebben nieten in één van hun banden zitten, soms een enkel nietje, soms zelfs een kammetje van vier nieten. Als de nieten worden verwijderd zijn al die banden lek en moeten worden vervangen. Ik denk dat dit een actie is van een idioot die het fietsen hier niet welgevallig is.
Beekie ontsnapt tijdens de afdaling bij Winterberg aan de dood. Hij schat tijdens de afdaling een bocht verkeerd in en belandt op de weghelft voor het tegemoetkomende verkeer. Op een haar na kan hij de vangrail aan de andere wegzijde vermijden.
Onderweg stoppen we even en vinden onder een appelboom veel afgevallen vruchten. Enkele fietsers vinden ze heerlijk, ik vind het maar zure krengen.
De klim naar Winterberg is 742 meter hoog en dus lang. Nergens stijgt het meer dan 10% en dus is het goed te doen. Ik klim steeds met hartslag 138 tot 145 en dat is lang vol te houden. Peter de Rond klaagt dat zijn hartslagmeter op 185 slagen per minuut staat en vindt dat ie wel erg hard moet werken.
De regen komt soms met bakken uit de hemel. Jan Geel heeft vrijwel geen droge spullen meer aan boord. Jaren geleden heb ik speciale versterkte plastic zakken gekocht die lucht- en waterdicht afsluiten. Je kunt via waterdichte ventielen alle overtollige lucht eruit persen en zo een heel klein pakformaat bereiken. Ik heb twee van die zakken mee, één voor een reserve set fietskleding en één voor normale kleding. Verder zijn er twee velomobieltassen aan boord, één voor bestek en eten en drinken, en één met persoonlijke spullen als camera, paspoort, bril enz. enz.
De slaapzak en slaapmat liggen bovenop de plastic zakken en blijven ook goed droog.
In een groene plastic buidel zit alles voor bandenreparatie onder handbereik. De totaal drie lekke banden die ik had tijdens deze reis hebben totaal 20 minuten vertraging opgeleverd.
Eten, vooral snelle snacks, zijn onder handbereik. Jan Geel weet nu dat ie dat ook moet doen. Tijdens het klimmen raakte hij door de voorraad calorieën heen en viel stil. Na tien minuten en wat eten kon Jan weer prima naar boven. Overigens bewonderenswaardig dat een man van 69 jaar zo'n tocht zo goed aankan. Dan moet je wel heel sterk zijn.
De Burg Hohensolm is een prachtig slot waarvan de start van de bouw dateert uit 1320. Het is nu eigendom van de Evangelische Kerk in Duitsland die er de afgelopen 7 jaar zo'n 5 miljoen euro in heeft geïnvesteerd. De accommodatie is uitstekend met goede bedden en lekkere douches. Het eten vind ik maar zozo, een hamburger met vette pasta is niet helemaal mijn kostje.
's Avonds drinken we een glas bier en gaan ..... snurken. Niet ik, maar vooral Beekie zaagt het hele bos om het kasteel om. Ik heb goede oordoppen in en slaap een meter of acht bij hem vandaan. Ik hoor niks maar Peter de Rond, ook met oordoppen, gaat het bed uit en schudt Beekie hardhandig wakker.
136 km