VeloTilt lock en racekappen

De vakantietijd is voorbij en de ontwikkeling aan de VeloTilt gaat onverdroten voort.
Tot nu toe waren de rempads van de TRP schijfrem nog van hard remmateriaal. Dat werkte prima toen de carbon schijf nog voldoende ruw was. Dat ruwe oppervlak werd door de rempads steeds afgesleten en dan wordt de houdkracht snel minder. Daar kwam ik snel achter. Na een ritje op een smal dijkweggetje op ons eiland kwam ik ietwat schuin tot stilstand. De houdkracht van de schijfrem bleek onvoldoende en Wim en de VeloTilt kieperden om. Gelukkig alleen een paar kleine krasjes op de fiets. Op mijn rechteronderarm een schaafplekje dat later wat blauw kleurde. Dit probleem moet eerst opgelost worden.

Piet Kunis tekent een ophanging voor een dubbele schijfrem. Bram maakt deze vervolgens en ziet kans om de schijfremmen zodanig aan te passen dat zij op één kabel tegelijkertijd werken. Bram heeft ook nog een remhandle met vastzetmechanisme. We proberen met geblokkeerde rem het kwadrant te verplaatsen. Dat lukt nu niet meer.

Om te voorkomen dat de harde rempads alsnog weer inslijten op de remschijf, laat Jan Reus een serie rempads in RVS laseren. Op de foto ligt de standaard rempad links, de twee met rubber beplakte rechts. Met secondenlijm wordt dit rubber erop opgeplakt. Hiermee is het hoofdstuk lock waarschijnlijk ten einde. Of toch niet?
Eerder opperde ik een lock met een meervoudige vertanding, een soort in elkaar grijpende kam.
Bram zegt dat dat idee steeds door zijn hoofd blijft spoken. Bram gaat dit nu aanvullend maken en uiteraard gaan we dit testen. Het bespaart geld en ook gewicht.

De nieuwe serie racekappen is nu klaar. Prachtig van model en inmiddels bewezen snel, licht en comfortabel. Het standaard model is nu uit één stuk gemaakt. De gedeelde kap is schitterend. De eerste tien kappen worden de komende week naar de nieuwe eigenaren verstuurd. Foto's en beschrijving in de webwinkel en blog volgen komende week.

Met Quest op Tesla naar Velomobiel.nl

Vrijdagmorgen zet ik de Quest voor het eerst op de Tesla om wat werkzaamheden bij Velomobiel.nl te laten uitvoeren. Het op het dak zetten van de Quest gaat nog makkelijker dan bij de Audi, de Tesla is lager en de drager helt iets achterover.

Het rijden gaat uitstekend, ik kan de Quest door het glazen panoramodak zachtjes heen en weer zien wiebelen. Het maakt iets meer lawaai dan bij de Audi, een glazen ruit laat geluid natuurlijk makkelijker door dan een bekleed dak zoals de Audi had. Daarnaast is de Tesla veel stiller dan de Audi.

Voor vertrek laad ik de accu tot 95% vol en kan dan 380 km afleggen zonder dakrek en Quest op het dak. Ik weet dan nog niet wat het meerverbruik zal zijn. Dat valt enorm mee. Mede doordat ik niet harder rij dan ongeveer 100 km/u is het meerverbruik tijdens de hele rit minder dan 5%. Als ik later de Quest van het dak haal en nog een stuk rij met alleen het dakrek, neemt het verbruik toe tot 225 wH (Watt-uur ) per kilometer. Dat is 10% meer dan de 200 wH die ik gemiddeld tijdens korte ritten verbruik.

De Quest is na aanschaf, ruim 3 jaar geleden, niet meer in Dronten geweest. Theo is alleen en heeft het heel druk. Ik maak kennis met nieuwe gezichten bij namen die ik al langer ken. Ful Valstar kende ik al lang maar fysiek had ik hem nog niet eerder ontmoet. Heel leuk, Ful blijft ongeremd enthousiast over alles rond ligfietsen. Ik zie de vierwieler voor het eerst in levende lijve. Mooi gemaakt al vraag ik me af hoe groot de markt voor een dergelijk ontwerp is. Natuurlijk is de fiets veel stabieler in bochten en is er meer bagageruimte. Voor mij zijn dit oplossingen voor een probleem dat ik niet ken. Ik ben nog nooit omgeslagen en bij grote vakantiereizen in een groep gaat er een camper mee.

Eerst worden de voorwiellagers, ze zijn ruim 30.000 km meegegaan, vervangen. Ze zijn aan de buitenkant verroest en lopen niet meer licht. Onbelast draaien de wielen nog wel, maar staan na 10 seconden al stil. Belast kraken de lagers van het rechtervoorwiel dat het een lieve lust is. Er gaan weer SKF E2 lagers in en de remmen worden schoongemaakt en de draaipunten krijgen wat smering. De ontbrekende kunststof doppen op de naven worden vervangen door nieuwe. Deze doppen smelten bij hard remmen in de bergen en blijven dan niet meer zitten. Ze zijn al tijdens de reis om Ierland verdwenen. Toch zijn deze doppen belangrijk, SKF E2 lagers gaan langer mee als ze door de doppen beschermd zijn tegen water, zand en stof.

Theo vervangt een kapotte LED van het achterlicht, een heel gefriemel via de achterwielkast. Sinds kort blijven de 3 remlicht LEDs continue branden. Geen idee hoe dit kan. Theo wijst me op een schakelaar, de mistachterlichtschakelaar. Zo leer je na drie jaar nog eens dat er een mistachterlichtschakelaar op zit :). Die schakelaar werd door niemand ooit gebruikt en wordt nu ook niet meer gemonteerd. En passant valt het Theo op dat de moer op de bout waarmee de Risse Astro 5 bovenaan vast zit is losgelopen. Deze kan gelukkig van binnenuit worden aangedraaid.

Dan wordt het SRM crankstel uitgebouwd en vervangen door een nieuw crankstel. Dezelfde 61 - 42 tands voorbladen worden overgezet. Het is niet mogelijk om naast de 61 - 42 nog een 30 tands te plaatsen, de voorderailleur kan dit niet goed schakelen. Een 34-tands zou net kunnen, maar die is zowel bij Velomobiel.nl als Alligt niet beschikbaar. Mocht ik in de toekomst weer bergritten gaan maken, dan kan er beter een 53 - 42 - 30 triple tandwielset geplaatst worden.

Voorbereiding test VeloTilt

Het is wat rustig rond de VeloTilt. Verschillende teamleden hebben vakantie of zijn op huwelijksreis.
Piet Kunis en Bram Smit zijn weer terug van vakantie. Zij zijn bezig om de blokkering van het tiltmechanisme te optimaliseren. Eén enkele schijfrem blijkt onvoldoende.  De originele harde rempads slijten de zandkorrels op de carbon schijf weg. Dat vermindert de houdkracht.

Jan Reus laat nieuwe rempadhouders lasersnijden. Daarop zal 2 mm plaatrubber worden gelijmd. Om 100% zekerheid te krijgen dat de VeloTilt te allen tijde rechtop zal blijven staan maken we op de lineaire geleiding twee schijfremmen. Hiervoor gebruiken we TRP hydraulische schijfremmen.  Deze zijn zeer solide en worden met kabels bediend. Het voordeel is dat kabelbediende remmen makkelijker ingesteld en vastgezet kunnen worden.

We willen natuurlijk objectief kunnen meten of de VeloTilt een hogere snelheid haalt dan bijv. de Quest. Dat kan alleen maar met een goede vermogenmeter als de SRM. Die zit nu nog in mijn Quest en zal komende week worden uitgebouwd. Mijn Quest kan na 3 jaar wel wat onderhoud gebruiken. Er zijn enkele LEDs kapot, er moeten enkele voorwiellagers worden vervangen en de pedalen van de SRM moeten van 172 mm worden verkort tot 155 mm. Theo van Velomobiel.nl wil dit in deze rustige periode graag doen. De rechter voorwiellagers kraken dat het een lieve lust is. Ik zet de Quest dus op de Tesla om te voorkomen dat ik onderweg ergens strandt.

Deze week was een deel van het team weer in Enkhuizen om de nieuwe ontwikkelingen te bespreken.
We willen graag weten tot hoever de VeloTilt kan kantelen. In bochten is het een absolute voorwaarde dat de helling niet beperkt wordt het systeem. Zou dit wel gebeuren dan vlieg je zeker de bocht uit.
Nou, dat kantelen gaat heel ver, veel en veel verder dan ooit in de praktijk zal kunnen voorkomen. Het ziet er wel heel raar uit.