Marken - Waterland winterrit deel 2

Op de route naar Durgerdam stop ik nog twee keer om wat foto's te maken van de vuurtoren het Paard van Marken. Ook enkele kruiende ijsformaties kan ik niet links laten liggen. Helaas kan ik met de Sidi schoenen niet de dijk af naar het water om daar mooie kleine details te fotograferen. Ik wil me niet bezeren, dat heb ik me in het verleden te vaak aangedaan, en daarom blijf ik op de dijk.
Pé gaat richting Monnickendam en door naar Middenmeer, Kees en ik rijden via Durgerdam door Waterland naar Purmerend. Overal zijn grote aantallen schaatsers te zien. Grappig is dat veel schaatsers ook belangstelling hebben voor onze velomobielen. Bijzonder is dat overal 'Koek en zopies' staan. De ene keer zijn het twee schragen en een oude deur, elders zijn compleet overdekte geïmproviseerde stalletjes gemaakt. Echt Nederlands.
De hele dag is het fietsen meer dan fantastisch. Niet te koud, mede door de voetverwarming. Kees heeft geen last van koude voeten, Pé meldt dat zijn 'tenen los in zijn schoenen liggen'. In Ilpendam loopt de ketting erbij Kees af. Hij heeft zijn voorderailleur verwijderd, maar dit is nog geen succes. Kom die derailleur er maar in onze verwarmde garage er weer op zetten Kees :)
Voor Purmerend raakt mijn linkerband lek, de eerder zo succesvol geplakte buitenband. De Kojak gaat erop en ..... hobbelt weer. Kees onderzoekt de Avocet en vindt een scherp steentje. Met een nieuwe binnenband erin zijn we na 10 minuten weer en route. Vlak na Purmerend slaat het noodlot weer toe en is mijn linkerband weer lek.
Dan maar de reserve Avocet van Kees erop. Deze band brengt ons om 17.00 naar het eiland De Woude waar we een espresso drinken en Kees de laatste 16 kilometer naar Heerhugowaard rijdt.
De hele dag heb ik de Garmin Oregon met maximale schermverlichting aan. De Oregon heeft 6 uur continu in de vrieskou gewerkt met één setje oplaadbare Sanyo accu's. Thuis gekomen blijkt er nog 40% van de acculading te resteren. De GPS blijft aan en pas om half tien 's avonds stopt ie er mee. Dit betekent dus dat de Oregon, zelfs met continu maximale schermverlichting aan 10,5 uur kan draaien. Wel moet gezegd dat de Sanyo NiMH accuutjes tot de beste in hun soort behoren, nogal wat beter dan de ook 2700 MaH GP accu's waarvan ik er ook een aantal heb.
Al met al een uniek mooie dag en een prachtig mooie tocht.
100 km.