Quest 237 wordt Quest 305

Vanmorgen rijden Kees van Hattum en ondergetekende naar Dronten. Pé Koomen zou ook meerijden maar heeft de afgelopen nacht met diarree goeddeels op het toilet doorgebracht. Vandaag wordt Quest 237 verwisseld voor Quest 305. Het is zwaar bewolkt, het zicht is 500 meter, het waait 3 Bft uit het westen en het miezert. Als ik bij de Quest kom blijkt de achterband leeg te staan. Snel gewisseld en op weg naar Avenhorn. Precies op het moment dat ik de Mijzenpolder uit rij, rijdt Kees voor me langs, perfecte timing dus.
Met een snelheid van rond de 35 km/u rijden we vlot naar Enkhuizen. Daar stoppen we zoals gebruikelijk voor koffie van Kees. Eenmaal op de Houtribdijk neemt het zicht verder af en de motregen wordt intenser. Letterlijk iedere 10 seconden moet de bril worden afgenomen. Mijn fleece shawl en hoofdband worden grijswit van het water.
10 kilometer voor Lelystad krijgen we een gele velomobiel in beeld. We stoppen en de tegenligger blijkt Jan Geel uit Oostwoud te zijn. Jan heeft een vrijwel volledig uit schroot opgebouwde velomobiel in elkaar gesleuteld. Het resultaat mag er zijn, inclusief een aantal slimme vondsten als dagrij verlichting in de spiegels en een zonnepaneel in de kap. Jan komt uit Lelystad en vraagt waar we heen gaan. 'Mag ik mee' vraagt ie en als wij dat prima vinden wordt de 'baanbreker' zo bedenkt Kees spontaan een nieuwe naam voor de velomobiel, 180 graden gekeerd en rijden wij door naar Dronten.
Na een afdaling van een viaduct dweilt de Quest plotseling de bocht uit. Met kunst en vliegwerk blijf ik overeind en wissel de lekke band.
Bij Velomobiel.nl is het lunch tijd. Tom Hospes haalt ook zijn Quest af. Dat verloopt niet eenvoudig. Tom is ruim 2 meter en hij past maar net in de Quest. Zelfs het kettingwieltje onder de stoel moet lager worden gemonteerd. Tom vertrekt voor de tweede keer en komt niet meer terug.
De nieuwe Quest ziet er prachtig uit. Het SuperNova E3 lampje is prachtig ingebouwd. Nieuw zijn dagrij verlichting en een mooiere bediening van richtingaanwijzers en claxon. Ook is er nu een hoofdschakelaar. De nieuwe stoel is even wennen. Door de grotere breedte onderaan passen de tas en de cameradoos nog maar net. Ymte zet de TDP-pedalen in mijn nieuwe Quest en de nieuwe SPD pedalen gaan in mijn 'oude' fiets.
Kees bouwt de armsteunen over en Jan zet de Avocet banden over. Ik plak de lekke band en sla en passant een aantal binnenbanden in bij Ymte.
Na de koffie gaan we gedrieën weer naar Noord-Holland. Wij hebben nu lichte tegenwind en de snelheid houden we rond 32 km/u. Dat is voor Jan, hij is inmiddels 68 jaar, net te behappen. Het weer is flink opgeknapt en ik rij, net als het grootste deel van de heenweg, zonder kap. Halverwege de dijk houden we een sanitaire stop en verorberen de laatste versnaperingen. Mijn waterzak is leeggelopen doordat het mondstuk klem heeft gezeten. Kees stopt voldoende water in mijn Camelbak, hartelijk dank Kees.
In Enkhuizen slaat Jan rechtsaf, wij linksaf. Kees trekt er lekker aan, van inzinkingen nu totaal geen sprake, en met 36 km/u rijden we naar Hoorn. Vlak voor Hoorn worden we bij een reconstructie van het fietspad op de rijbaan gedwongen. Een verkeerslicht dwingt ons te stoppen. Achter ons verzamelen zich een aantal auto's die 500 meter achter ons moeten blijven. Dat wordt niet op prijs gesteld. Enkele bestuurders passeren ons rakelings en hun claxon maakt overuren. Wat een idioten, het is zaterdagavond vanwaar die haast?.
Het wordt donker en de SuperNova gaat voor het eerst aan. Kees is onder de indruk van de geweldige hoeveelheid licht.
In Avenhorn scheiden onze wegen en ik duik de donker wordende Mijzenpolder in. Omdat er nog wat daglicht is is het verschil met de Inoled niet te beoordelen. Later, ik rij dan al bij Graft - De Rijp, is goed te zien dat de SuperNova echt veel licht geeft. De lichtbundel is niet zo regelmatig als van de Inoled of de B&M IQ, maar vooral de breedte van de bundel is fantastisch. De berm, zo'n 4 meter voor de Quest is al prima verlicht. Hoewel de lamp eigenlijk in zijn laagste stand iets te hoog staat, accepteren tegenliggers dit zonder morren. De verblinding valt dus mee.
Onderweg zie ik dat het remlicht continue brandt, morgen maar eens kijken of ik dit verhelpen kan.
Na 190 km zijn de eerste 95 km met Quest 305 comfortabel en veilig afgelegd.