Velomobieltreffen Borkum 4e dag

Vandaag verlaten wij Borkum om op het vasteland richting Groningen te rijden. 's Nachts is een kat over de Quest gesjouwd. De zanderige poten zijn bovenop de Quest goed te zien. Yvonne heeft een koude nacht achter de rug en eet voor zij aan boord gaat nog een bak pasta leeg. Even is het nog spannend als wij horen dat wij mogelijk niet allemaal op de veerboot passen. Om de ruimte optimaal te benutten wordt de duoquest op een vrijwel lege aanhangwagen van een Duits echtpaar gehesen. Uiteindelijk hoeft het allemaal niet, er is ruimte zat op de boot. Al met al, we hadden ook de terugreis netjes gereserveerd, prutswerk van de rederij AG EMS.
We verlaten de Eemshaven, nu de zon schijnt is het wat minder desolaat, om naar de Ligfietsgarage te rijden.
Jan Limburg wil wel even in mijn fluisterquest rijden. Ik neem tijdelijk plaats in zijn leen Strada. Als ik even onderweg ben schiet plotseling mijn linkervoet uit de SPD pedaal. Met grote snelheid ram ik met mijn achillespees tegen de vlijmscherpe rand van het voetengat. De snijdende pijn gaat me door merg en been. Dit zal me nog opbreken. Ik stop vrijwel direct en kan even niet verder. Ik moet als gevolg hiervan aansluiten bij de langzame groep. Die gaat echt langzaam, 22 tot 24 km/u. Mijn hartslag komt niet boven de 75 bpm en soms denk ik dat mijn hart afslaat :). Wel heb ik nu tijd om het landschap goed in mij op te nemen. Dat is vaak schitterend. Vermakelijk is de Jack Russel van George Dekkinga. Het hondje loopt als een razende achter zijn baasje aan. Als ie echt niet meer kan, grijpt George het dier in zijn nekvel en hijst hem in de Mango.
In Groningen arriveren wij bij de Ligfietsgarage. Er is koffie met koek, een hartelijke ontvangst. Het bedrijf oogt ruim en Arjen van Dam en Ritsart leiden ons rond.
Na de koffie, ik loop al heel moeilijk, gaan verschillende groepen naar een verschillende bestemming. De grootste groep gaat naar Dronten onderweg. Een kleinere groep gaat richting Noord-Holland. Kees en ik gaan, samen met Herbert en Michael richting Veendam. Herbert moet naar Augsburg, 850 km ver weg. Michael moet naar Bad Bentheim, dat ligt over de grens in de buurt van Enschede. Na Veendam gaan wij richting Onstwedde, de beide Duitsers gaan richting Duitse grens.
Onderweg ontmoeten wij bij een pauze een ouder echtpaar, zij met elektro-fiets, hij met een Challenge Hurricane. Een leuk gesprek volgt.
Via Boven-Pekela bereiken we Onstwedde waar Marian ons met de camper al opwacht.

Na een lekkere douche zitten we lang bij een heerlijk kampvuur. Marian, specialiste in de Middeleeuwen, bezorgt me een schapenhuid en een warme kruik, deden ze in vervlogen eeuwen ook zo.
Maarten, de zoon van Kees en Marian laat ons de historische boerderij zien die zij gekocht hebben. Ontzettend veel werk om dit allemaal weer bewoonbaar te maken, maar het is de moeite waard. De plek is prachtig en met voldoende tijd en inzet is het te klaren. Ik probeer een paar foto's te maken. Belichtingstijd een halve seconde. De derde opname blijkt redelijk bruikbaar en geeft de oude gebinten weer. Ook Kees bij alleen het licht van het kampvuur levert een aardige foto op.
Kees en Maarten willen me het vestingstadje Boertange laten zien. Leuk natuurlijk, maar hoever is het lopen ter plekke? 'Oh, een klein stukje' zegt Maarten. Dat blijkt een understatement, ik moet enkele kilometers sjouwen met een heel pijnlijke achillespees. Daar moet ik morgen nog 150 tot 250 km mee fietsen, brrrrr. Boertange is een fraai vestingstadje dat heel mooi wordt onderhouden. Bij een etablissement op de centrale brink drinken we een portje en ik strompel achter Kees en Maarten weer naar de auto.
Marian maakt weer een heerlijke warme maaltijd en de slaap wil wel komen.