312 km rond IJsselmeer in de regen

Majoor Kees heeft vandaag uitgezocht om een rondje IJsselmeer te rijden. 14 dagen geleden had Weeronline deze dag een 8 gegeven. Dat weerberichten nogal eens veranderen is vandaag weer bewezen, we hebben 12 uur in de regen gefietst. Majoor Kees verwijt Weeronline onbetrouwbaarheid, maar de weercijfers voor vandaag zijn met 4 wel degelijk betrouwbaar en natuurlijk niet rooskleurig.
Om kwart over zeven, het is dan nog redelijk droog, meld ik me bij de fam. Van Hattem in Heerhugowaard. Marian heeft de camper al voor de deur staan en ook Kees staat al in de startblokken. Eerst naar Burgerbrug waar we Yvonne ophalen. Ze heeft last van haar knie, meisje waar begin je aan, helemaal als je weet dat ook de hond Astra van 10 kg de hele dag meerijdt.
Het begint afwisselend te miezeren en echt te regenen, mijn god, waar zijn we aan begonnen.

Via Anna Paulowna bereiken we Den Oever. Daar staat al een Quest. Deze is van Marcel Prins die al uit Friesland is gekomen. Marcel wil 'zijn helden' wel eens in levende lijve zien. Hij heeft een lekke achterband. Dat begint al snel. Natte, liever gezegd half natte wegcondities, zijn moordend voor de banden. Scherpe steentjes, glas en metaaldeeltjes kleven aan de band en werken zich met elke omwenteling dieper in het loopvlak. Gelukkig is het nu zo nat dat het risico daarop minder groot is.
Pé Koomen is er inmiddels ook en rijdt mee. Met vijf Questen, Marcel, Kees, Pé, Yvonne en ondergetekende, rijden we na de koffie met koek, de Afsluitdijk op. We hebben afgesproken het tempo rond 32 km/u te houden, we moeten nog een heel eind. Dit soort afspraken houdt normaal gesproken geen stand, ook nu niet. Er wordt soms flink harder gereden.
Net voor Kornwerderzand zien we een wit stipje aankomen. Het is de Mango van Ben Wiggers, hij zal ook een stuk meerijden.
Ben begroet ons met de woorden 'mooi Iers weertje'. Ben rijdt samen met Kees van Hattem, Cees Rozendaal en ik komende zomer een rondje Ierland.
Pé rijdt voorop. Hoewel ik de route in de GPS heb, weet Pé soms nog een iets kortere route. Niet gek als je weet dat zijn dochter in Oudemirdum woont en Pé daar heel regelmatig heen rijdt. Het Friese land is vlak en verlaten. De regen maakt het wat somber. Vlak voor Oudemirdum is een bejaardenhuis. De oudjes steken regelmatig de weg over, een uniek waarschuwingsbord staat aan de kant van de weg. Ik minder snelheid en maak een foto. Ik hoor wat gemopper achter me dat ik zo plotseling langzaam rij.
Bij Pé's dochter in Oudemirdum staat de camper al opgesteld. We eten een lekker broodje en komen wat bij, nat maakt toch koud. Na Oudemirdum rijden we het mooie Gaasterland door. Overal zijn mooie landgoederen te zien, hier 'states' geheten. Het hoger liggende Gaasterland is een mooi startpunt om met flinke snelheid richting Lemmer te koersen. Pé sleurt voorop en regelmatig zie ik snelheden van 36 tot 38 km per uur op de klok komen.
Na Lemmer, hier haakt Ben af, gaat het op Emmeloord aan. De planner van de Fietsersbord wil de dijk aanhouden en door Urk rijden. Pé geeft de voorkeur aan de route door Emmeloord. Die plaats is best groot en het oponthoud door verkeerslichten en voorrangssituaties is redelijk groot. We stoppen even om de twee accuutjes in de Garmin Oregon te vervangen. Na Nagele volgt een ruw stuk weg richting de Ketelbrug. Ik denk de volgende keer liever de Fietsersbond te volgen en langs Urk te rijden.
De klim tegen de Ketelburg is pittig. Rijden op het vlakke gaat nog makkelijk, tijdens het klimmen merk je dat er toch al een flink aantal kilometers in de benen zitten. Na de brug stoppen we even bij de losplaats voor wat sanitaire bezigheden. Ook moet de hond Astra een stukje lopen.
Marcel gaat naar Dronten om een nieuwe accu te halen, hij zal ook zeker meer dan 300 km rijden. Een aardig stuk fietsen om een accuutje op te halen. Wij vervolgen onze weg nu langs de buitenkant van de dijk, een prima parcours. Ook nu blijft het flink regenen en ik beperk het fotograferen tot een enkel plaatje. Direct zit de lens vol waterdruppels en dat is op de foto goed te zien.
In Lelystad staat Marian weer met de camper, nu onder de brug. Warme thee en lekkere koek gaan er uitstekend in. Bij het vertrek weet Kees precies onder een spleet in de brug te rijden en krijgt een koude douche. Gelukkig wordt zijn haar niet nat :).
We zien in het westen dat het opklaart. Wij gaan evenwel noordwaarts en daar regent het nog steeds flink. Op de dijk houden we het tempo op 30 tot 32 km/u, we hebben nu tegenwind.
Na een korte laatste stop op het eind van de dijk in Enkhuizen, rijdt Pé nog een stuk mee. Hij kent deze route natuurlijk uitstekend, al moet gezegd dat de planner van Fietsersbord een vrijwel identieke route naar Burgerbrug heeft uitgerekend.
Als Pé afzwaait naar Middenmeer, gaat Yvonne voorop rijden, ook voor haar is het een thuiswedstrijd. Ze heeft al lang geen last meer van haar knie, het urenlange regelmatige rijden heeft haar goed gedaan. Op het mooi vlakke asfalt rijdt ze 32 tot 34 km/u, in het donker en in de regen. Ik klamp me vast aan haar achterlicht, door de tegemoet komende auto's wordt ik compleet verblind en moet mijn bril afzetten. Kees zijn we inmiddels kwijt geraakt, hij ziet zonder bril niks en blijft maar wissen. Als we even stoppen is Kees er snel weer bij en gaan door de stikdonkere nacht richting Burgerbrug. Nog één keer moeten we even rustig aan doen om Kees erbij te houden. Nu blijkt weer wat een geweldige lamp de SuperNova E3 is. Veel, geweldig veel licht, met een patroon dat ook de berm goed verlicht. Ik doe enkele keren mijn lamp uit terwijl de lampen van Yvonne en Kees nog branden. We rijden van het ene op andere moment in een zwart gat. Zelfs als mijn accu vrijwel leeg is en het achterlicht het al niet meer doet, blijft de E3 alles fantastisch verlichten. Bij Kees komt de lamp zeker op zijn verlanglijstje.
Wel moet je opletten de lamp niet te hoog te richten, tegenliggers kunnen er echt niet inkijken. Bijna thuis komt een motorrijder dreigend op me af en stopt zelfs voor me. De man scheldt tegen me en ik maak mijn excuses.
Na een kop koffie bij Yvonne thuis, we hadden haar vriend Guus beloofd haar weer thuis te brengen, gaat de laatste etappe als op vleugels. Met tegen de veertig, toegegeven voor de wind, gaat het langs het Noord-Hollands kanaal heel snel naar Alkmaar. Kees gaat nog een stukje mee en bij Tuincentrum Ranzijn scheiden onze wegen na een natte maar fantastische dag fietsen.
Ik had gerekend op enkele lekke banden. Ik heb drie reserve voorbanden, waaronder twee Primo Comets, en binnenbanden aan boord, gelukkig niet nodig gehad. Het verwisselen van een band in regen en wind is niet zo aantrekkelijk, hoe snel we dit inmiddels ook kunnen.
Na 312 km, zonder enig fysiek probleem, ben ik moe maar heel voldaan weer thuis. Ik prijs me gelukkig dat ik op 62-jarige leeftijd zonder enig probleem dit soort activiteiten nog kan uitvoeren.
De Garmin Oregon heeft de hele dag met continue licht aan uitstekend gewerkt. Na 8 uur is het eerste setje accu's leeg en de tweede set gaat erin. Die heeft bij thuiskomt nog 40% lading over. Een tip, als je een dergelijke lange route plant krijg je zo'n 5200 routepunten. Daar kan de GPS niks mee, die kan maximaal 500 routepunten behappen. Je kan de route natuurlijk opknippen in allemaal deelroutes, maar dat is wel een gedoe. Als je echter het gpx bestand 'active log' noemt slikt de GPS de route wel en krijg je een prachtig nauwkeurige route voorgeschoteld.
Het gele routeplaatje laat de route zien zoals de planner van de Fietserbord die uitrekent en de track die we werkelijk gereden hebben. Het laatste stuk van Burgerbrug zijn we niet via Heerhugowaard maar rechtstreeks naar Alkmaar gereden. Voor het lange afstand fietsen met GPS is de planner fantastisch en is een compliment voor de vrijwilligers van de Fietsersbond meer dan op zijn plaats.