Naar Woerden voor vergadering NVHPV

Vanmorgen is het vroeg reveille. Ik rij vandaag naar Woerden om de vergadering van de NVHPV, sinds vandaag ook Ligfietsvereniging NVHPV geheten, bij te wonen. Ging ik eerder met de auto, nu heb ik wel zin in een stukje fietsen. Als ik om half acht pontbaas Cor Helder achterop rij denk ik dat ik zijn eerste klant ben. Helaas niet, een oudere eilandbewoner is vannacht om vijf uur naar het ziekenhuis gebracht.
De weersverwachting geeft Bft 5 uit het westen met lichte regen. Het eerste klopt, regen is er niet en zal ik ook niet krijgen. De heenweg rij ik via pont Buitenhuis, Schiphol, Nes aan de Amstel en Wilnis. De pont over het Noordzeekanaal geeft weinig vertraging en met Anoek en Johnny Cash op de hoofdtelefoon rij ik met snelheden tussen 35 en 40 km/u zuidwaarts. Op Schiphol komen de vliegtuigen vlak boven mijn fietspad langs en dan is een plaatje gauw gemaakt. In het Amsterdamse Bos is een brug in de route opgebroken. Ernaast ligt een noodbruggetje waar ik net langs kan. In Bovenkerk en volgende kleine kernen probeert de pastoor met veel klokgebeier de gelovigen de kerk in te krijgen. Dat lukt tegenwoordig niet meer zo. De weinige kerkgangers komen nu wel met de auto.
De route door het landelijke gebied is prachtig. De route van de Fietsersbond is uitstekend en de GPS, ik rij nu met de recent uitgebrachte OSM kaart OpenFietsMap, is een genot. Mijn fietsbril is nu aangepast met een klein leesglas van 9x8 mm en daarmee zie ik op precies 31 cm afstand de GPS ragscherp. Het is sowieso heerlijk om de GPS recht voor je neus te hebben, zeker nu ik niet hoef scherp te stellen van veraf naar dichtbij. Met het nieuwe leesglas onderin het varifocale glas hoef ik alleen mijn blik iets naar beneden te bewegen om een scherp beeld van de GPS te krijgen, terwijl ver weg zien zonder accommodatie mogelijk is.
Om kwart over tien ben ik in Woerden en is er alle tijd om om te kleden en wat te kletsen met andere ligfietsers.
De vergadering verloopt prima, het Beleidsplan voor de komende tien jaar komt er zonder kleerscheuren van af, een mooi resultaat voor het bestuur en vooral voor voorzitter Kees van Malssen.
De vergadering loopt wel stevig uit waardoor ik pas om 18.00 uur in de fiets zit. Het pontje bij Nes aan de Amstel waar ik vanmorgen mee over de Amstel ben overgezet, vaart maar tot 18.00 uur. Daarom neem ik terug een langere, maar snellere route langs het Amsterdam-Rijnkanaal, Schellingwouder Bruggen en Purmerend. Dat sneller zal straks een andere betekenis krijgen.
Het eerste stuk vanaf Woerden gaat crescendo. Het is nog licht en dat fietst op onbekend terrein een stuk makkelijker. Op een gegeven moment, ik ben dan op de Uitweg van Portengen, gaat de route over een schapenpad, met nauwelijks enige verharding. Dit kan toch niet een 'racefietser' route zijn zoals ik die in de Fietsersbond planner hebt gemaakt. Het pad is vreselijk slecht en met maximaal 15 km/u hobbel ik er over heen. Tot overmaat van ramp sta ik aan het eind van het pad voor een houten hek dat nergens open kan en alleen een voetgangers sluis heeft. Hier word ik niet vrolijk van. Ik probeer het hek 'aan te passen' om een doorgang voor de Quest mogelijk te maken. Kansloos! Het hek is een degelijk hardhouten exemplaar dat met RVS Torx schroeven in elkaar is gezet. Het wordt al bijna donker als ik in arren moede maar weer over hetzelfde slechte pad terug rij naar normaal geasfalteerde wegen.
Tot nu toe rij ik een deel van de route die ook de Oliebollentocht 2009 volgde, inclusief het hobbelige wilgenpad. Ook daar kom ik met enige moeite langs, er wordt gesnoeid en er staat een hek voor. Gelukkig is dat te omzeilen en behalve veel klein houtafval op het wegdek, kan ik er in ieder geval door.
Ik ben blij dat ik even later langs het Amsterdam Rijnkanaal rij. Het is dan al helemaal donker. Het is best wel spannend om in het stikkedonker, er is geen maan en er is nergens een lantaarnpaal te zien, vlak langs het water te rijden. Ook waait het hard en enige wegbelijning ontbreekt. In twee stappen verlaag ik het lichtniveau van de Garmin om verblinding te voorkomen. Het is best wel knus in de fiets. Het lampje van de snelheidsmeter en de kleurige Garmin Oregon verlichten het interieur van de fiets. Voorin malen mijn voeten met de flikkerende rode verlichting van de voetverwariming.
Via de Schellingwouder bruggen kom ik op het fietspad langs Amsterdam Noord. Ook hier is het stikdonker en weer is er water, nu aan beide kanten van het smalle pad. Gelukkig verlicht de SuperNova E3 lamp alles voortreffelijk en blijven problemen uit.
In Purmerend wil de routeplanner van de Fietsersbond me via de Beemster laten rijden om even later het pontje bij Spijkerboor te nemen om weer op de zuidelijke oever van het Noord-Hollands kanaal te komen. Uiterst onlogisch, want natuurlijk rij ik direct vanuit Purmerend langs de zuidelijke oever.
Om kwart voor tien ben ik thuis na 150 prettige kilometers.
Totaalstand nu 9900 km

NB. Fietsrouteplanner
De route die ik reed zit raar in elkaar. De Uitweg van Portengen bij Nieuwer ter Aa en de omweg door Purmerend en het pontje op de terugweg zitten er twee heel onlogische routedelen in. Dit blijkt te komen doordat ik de route terug in tegengestelde richting reed. Als ik de route laat uitrekenen van Woerden naar De Woude, zijn beide onlogische routedelen niet aanwezig. Blijft wel dat als ik die route van De Woude naar Woerden rij, dat de planner me onterecht in Spijkerboor de pont op stuurt. Met de Quest een lastige opgave, want de pont vaart maar heel beperkt. Is ook niet nodig, want rechtdoor rijdend langs de zuidzijde van het Noord-Hollands kanaal ben je ook zo in Purmerend. Ook het hek bij de Uitweg van Portengen is voor elke fiets een onneembaar obstakel.
Kees Schouten en Maarten Sneep, werk aan de winkel :).

PS. Samen met Maarten Sneep kunnen we de 'gedwongen' overtocht met de pont bij Spijkerboor niet meer reproduceren. Ik moet de gele tussen punaise op een zodanig manier in Purmerend hebben gezet dat de planner voor de overtocht per pont heeft gekozen.
Blijft dat het hek bij Nieuwer ter Aa domweg alles blokkeert. Het kan toch niet zo zijn dat een fietspad waar je je fiets meer dan een meter hoog moet tillen, of deze door de hekken moet steken, als fietspad mag worden gekwalificeerd. Dit nog afgezien van het feit dat het pad slecht is en met regen zelfs onbegaanbaar.
Dit soort ervaringen doet aan de betrouwbaarheid van de planner zonder meer afbreuk.

OpenFietsMap
Hoe is dit bevallen? Redelijk. Ik gebruik in de Garmin tijdens het fietsen altijd de 'automotive' modus. Hiermee kijk je oblique naar de kaart, met voorin de kaartelementen groot weergegeven, achterin klein. Het is dan wel prettig dat alle beeldelementen schaalbaar zijn. Helaas doet de OSM OpenFietsMap dit niet. De wegen blijven allemaal even smal en de bredere track bedekt dan de te volgen weg geheel. De Garmin Topo Nederland kaart schaalt wel alles en dan kun je de bredere weg onder de brede track prima blijven zien.