Rondje Noord-Holland met snelle Kees

Vanmorgen rij ik met heel mooi weer naar Heerhugowaard. Het is nog koud, alle sloten en vaarten zijn weer dichtgevroren. Omdat er weinig wind is, is het vizier heel effectief. Langs de Westdijk ben ik binnen een half uur bij Kees. Daar zit Jan Geel al aan de koffie en we rijden volgens plan een rondje Noord-Holland rechtsom. Eerst kijken we nog even naar de schade aan de fiets van Jan. Jan is, vrijwel stilstaand, ondersteboven gerold bij het afrijden van een trottoir. Helaas doet ie dat precies bij een rioolputje. Veel putjes en heel korte krasjes zijn zijn deel. Allemaal wel goed te herstellen, maar nogal wat werk is zeker.
Via de Geestmerambacht bereiken we bij Schoorldam het Noord-Hollands kanaal. We rijden vrij rustig, meestal rond 32 km/u, noordwaarts. Het zal de stilte voor de storm worden...
Opvallend is een lange wolkenstraat die zich boven ons bevindt en zich tot Den Helder uitstrekt.
Bij het Texaco station bij vliegveld de Kooi stoppen we even voor een broodje en wat drinken. Heeft Kees tot nu toe voorop gereden, nu mag ik de honneurs waarnemen. We proberen de walkie talkies uit en al direct blijkt dat als je rijdt, de verstaanbaarheid van de spraak niet geweldig is. De volgende keer maar de oortelefoon met microfoon gebruiken.
Ik rij mijn al vele jaren bekende route over Wieringen. Kees vindt dat wel leuk, hij ontdekt doorsteekjes die zelfs hij nog niet eerder had gereden. Bij de jachthaven in Den Oever even plaspauze en dan met de lichte wind achter richting Medemblik. Pé Koomen meldt zich via de GSM en we zien hem even zuidelijk van Den Oever op de weg keren.
Dan vindt Kees dat het gas erop moet, kennelijk een revanche voor de gisteren wat kalm verlopen rit. Kees is normaal gesproken 'de man van 32 km/u', maar nu zit ie al snel op ruim 40 km/u. We pikken allemaal aan en wachten op de dingen die komen gaan. Kees stampt stevig door en zit al gauw op 46 km/u. Dat is serieus werk. Ik ga maar eens achter Kees aan. Als ie me ziet komen gaat ie nog harder, tot een kleine 50 km/u. Dat kan ik nog wel volgen, maar Kees wordt nu wel heel serieus. Tot vijf keer toe probeert ie me te lossen. Kees zet mijn reputatie op het spel en ik moet eerlijk zeggen, ik moet er ook hard tegenaan.
Kees blijft maar doorgaan en is kennelijk van plan als eerste in Medemblik aan te komen. Dat kan natuurlijk niet en ik graaf nog wat dieper in de reserves. Als de snelheidsmeter tegen de 52 km/u aan staat is het Kees teveel en ik rij van hem weg. Als ik even later de snelheid weer laat zakken tot 47 km/u komt die vermaledijde Van Hattem nog een keer aanklampen. Ik laat hem tot een meter of twintig dichtbij komen en trap de Quest nog een keer naar 52 km/u. Kees is dat teveel en moedigt Pé aan mij in te rekenen. Dan rijden we al vlak voor Medemblik en ik vind het prima zo.
Ik zweet als een otter en ben voor dit zware werk veel te dik gekleed. Ook Pé is redelijk doorweekt.
We rijden snel door Medemblik en koersen af op onze volgende stop, Oostwoud. Daar is de koffie en kokosmakroon in huize Geel heerlijk. Ik trek mijn shirt met lange mouwen uit, het tricot is zwaar van het vocht.
De route vervolgen we via de A7 naar Opmeer en de Berkmeer. Pé zwaait rechtsaf en gaat richting Middenmeer.
In Heerhugowaard slaat Kees rechtsaf en ik rij via Schermerhorn en Alkmaar naar De Woude.
Thuis lekker onder de douche, het is hard nodig ook.
Als er al twijfel zou bestaan of Kees wel genoeg power heeft om de reis rond Ierland te maken, mag dit vanaf heden naar het rijk der fabelen worden verwezen :).
Prachtige dag met 150 mooie kilometers.