De voorbereidingen voor de fietstocht rondom Ierland komen op stoom. Vandaag enkele onderdelen geregeld voor de remparachutes. Allereerst levert zeilmaker Bert de Weers een stuk ripstop nylon in mooi contrasterend blauw. Dit spinnaker materiaal is heel licht en met een dikte van 1/20 mm zal de chute heel snel openen.Waarom remparachutes? In Ierland krijgen we 15.000 hoogtemeters voor onze kiezen. Omhoog, maar ook weer omlaag natuurlijk. Tijdens de trips naar Giessen is gebleken hoe effectief die kleine chutes zijn. Anton Luitink is de geestelijk vader van de remparachutes. Meerdere malen reed ik Anton in de afdaling achterop. Steeds moest ik van 80 tot 90 km/u met de remmen de snelheid eruit zien te krijgen. Anton bleef met de beide chuutjes keurig op rond de 55 km/u rijden en spaarde zo zijn remmen.
Wat er gebeurt als je met die hoge snelheden remt weten de regelmatige lezers van mijn blog wel. De remmen worden tot 650 graden C. heet, de remvoeringen verglazen en als je even de remmen aantrekt als je na de afdaling stilstaat, dan trekken de remtrommels krom.
Nu hebben 3 van de 4 Questen die meegaan naar Ierland inmiddels grotere remtrommels. Toch is het zinvol de remmen te sparen, Dronten is straks niet om de hoek. Paulus den Boer stuurde mij informatie en foto's hoe de parachutes te maken. Marian van Hattem gaat ze voor ons maken, al mag ik meehelpen :).
Paulus maakt ook met succes gebruik van de parachutes. Hij zou wel iets willen verbeteren waardoor de chute niet om zijn eigen as gaat draaien. De draad wordt door dit draaien steeds korter en de chute bijgevolg kleiner. Op naar Handy Fish in Heiloo. Daar blijken zelfs kogel gelagerde wartels te koop. Ik stuur je er wel een paar Paulus.
Bij de fuikenmakerij in Uitgeest koop ik een rol 2 mm gevlochten nylon. Dit wordt aan de acht hoeken van de parachute genaaid.
Iedere fiets krijgt 2 parachutes aan boord die worden vastgemaakt aan de aluminium brug achter de schouders. Gaat het te hard, dan gooi je eerst één parachute naar buiten, gaat het nog te hard dan kan de tweede er ook uitgegooid worden. De chutes zijn ongeveer 50 x 50 cm met een gat in het midden. Je kunt ze tijdens het rijden ook weer binnenhalen en over je schouders leggen voor een volgend gebruik.
Nogmaals dank aan Anton Luitink en Paulus den Boer voor hun nuttige informatie.
3 opmerkingen:
Zie ook http://www.xs4all.nl/~msneep/lichtbeelden/ligfiets_remparachute_test/ voor een test op de Amerongse berg. De lengte van het koord is wel iets dat je moet uitproberen, klapperen is goed mogelijk.
Als je in het gat een kruis van draden maakt, en dan een centraal koord om de parachute weer binnen te halen, dan kan je ze makkelijker al rijdend binnenboord krijgen. Het centrale koord klapt de parachute dan om, waardoor je hem zonder weerstand binnen kunt halen.
Hi Maarten,
De beelden van de Amerongse berg ken ik. De chuutjes slingeren daar wel heel erg. Komt omdat er geen stabiliserend gat in het hart van de parachute zit.
De parachute is zonder extra voorzieningen goed binnen te halen. De snelheid is dan immers al redelijk laag. Overigens is een enkele extra lijn aan de buitenkant van de chute ook voldoende om de lucht eruit te laten. Dit kan een lijntje van een andere kleur zijn.
Hi Wim,
even een reactie van mij.
Ben zojuist weer in Kent teruggekeerd. Hebben een weekje in het Peak District "gebivakkeerd". Ook nog daar geprobeerd te fietsen vanuit onze verblijfslocatie op 450m hoogte maar was teveel van het goede.
Hellingen en afdalingen van soms met 17 tot 20 % stijgingspercentage. Het is maar goed dat jullie je prepareren op de "remmiddelen".
Peak District ligt ten zuiden van de Hedrian Wall
Volgende week weer thuis
Spreek je dan verder
Groeten Jan
Een reactie posten