Tijdrit Texel 53,22 km/u gemiddeld, wow!

Het geheime wapen
Vanmorgen rij ik om 9.00 uur van huis. Ik wil de boot van half 11 halen. De eerste blijde verrassing is dat mijn Audi, lengte 4,83 meter met aanhanger en Quest van 2,85 meter samen toch maar 5,50 meter lang blijken te zijn. Dat scheelt nogal wat in mijn voordeel :). De tweede verrassing is dat er een veerboot ligt waar ik direct in kan rijden. Direct daarna gaat de klep dicht en blijkt er ook een afvaart om 10.00 uur te zijn. De veerboot heeft een vrijwel leeg laagste dek. Wel zijn er veel wandelaars aan boord voor de wandelmarathon op het eiland dit weekend.
Ik ben één van de eerste deelnemers. Mooi moment om even met de organisatoren van de tijdrit te praten. Het bestuur heeft besloten volgend jaar geen ligfietsers meer te laten deelnemen. De argumenten zijn dat wij toch een ander soort fietsers zijn, het evenement te groot wordt en de vrijwilligers te lang op hun post staan. Ook zouden de kosten van de Mylaps transponders te hoog worden. Zonder er een lang verhaal van te maken, ik heb het bestuur een uitgebreide brief geschreven en de argumenten trachten te weerleggen. Het bestuur heeft gelukkig besloten om de uitsluiting, zij zouden dit aan het eind van het evenement meedelen, niet wereldkundig te maken. Heeft o.m. te maken met het aanbod van Gerard Arends van de Ligfietsvereniging NVHPV om de technici van de tijdrit met het Mylaps systeem dat zij volgend jaar gaan inzetten, bij te staan.

Nadat ik eerst mijn laatste geheime wapen in de fiets monteer, hierover later, verwelkom ik alle ligfietsers, een hele ploeg, niet alleen deelnemers, maar ook begeleiding. Zoals gebruikelijk moeten aan de fietsen van Martje en Yvonne nog de nodige dingen gebeuren. Hun vrouwelijke charme brengt een heel legioen hulptroepen op de been. Jan Geel plakt de wielkasten van Yvonne's Quest af, oops, mijn eerste geheime wapen is niet meer uniek. Kees van Hattem en Rob Kaag wisselen de hele bandengarderobe van Juffrouw Katjes Strada.
Om 13.00 uur start Juffrouw Katje als eerste. Ik mag om 13.03 uur als zevende van start. Eerst plakt Jan Geel mijn racekap zodanig op de romp van de Quest dat er geen al te grote verstoringen in de luchtstroom optreden.
Het waait 3 Bft uit het noorden en dus is de eerste 15 km tegen wind. Geen nood, ik ga er met 54 tot 57 km u keihard tegenaan. In no-time staat de hartslagmeter op 160 slagen per minuut gebeiteld. Behalve een dunne zwarte slip heb ik niks aan, onder de kap wordt het sowieso bloedheet. Het fietsen gaat heerlijk en de hoge snelheden tegen wind deren me niet. Nooit raak ik buiten adem, zelfs niet als de hartslagmeter even naar 163 slagen per minuut gaat. Wel zet ik het verstelbare vizier soms even op een kier om wat frisse lucht toe te laten. Een nieuw geknipt vizier sluit veel beter dan het vorige exemplaar en de snelheid blijft hoog ook als ik even wat koele lucht toelaat.

Foto's keerpunt zijn gemaakt door Jan Hovestreijdt

Na een goed kwartier heb ik de eerste 15 km afgelegd. Onderweg heb ik alle eerdere starters ingehaald. Alleen Wim Rutten, hij rijdt maar 500 meter voor mij, laat zich niet inrekenen. Ik zwaai naar rechts om de omzetters, Kees van Hattem zet mij om, zoveel mogelijk tilwerk te besparen. Dan gaat het voor de wind terug naar Oudeschild. Al snel komt 60 km per uur op de snelheidsmeter. Helaas is de trapfrequentie wat te hoog, een direct gevolg van het 53-tands grote blad voor. 57-tands is beter, maar dat geeft weer beperkingen met het schakelen op de kleine bladen voor.

Deze mooie actiefoto is gemaakt door Marloes Dries

Als ik halverwege de terugweg ben verwacht ik wel te worden ingehaald door andere fietsers. Dat gebeurt evenwel niet. Alleen Ymte kan de benodigde ruim 60 km/u wel trappen en hij haalt me in.
Op de finish krijg ik veel enthousiaste reacties en even later zegt Kees dat ik derde sta en meer dan 53 km/u gemiddeld heb gereden. Dat is bijna ongelofelijk, zeker als je weet dat ik vorig jaar niet verder kwam dan 48,40 km/u. Wel kreeg ik toen 5 kilometer voor de finish kramp in mijn kuit.

Uiteindelijk komt mijn snelheid uit op 53,22 km/u gemiddeld. Ik laat Harry Lieben, Eduard Botter en zelfs de Viking uit Wieringen, Cees Roozendaal, achter me. Drie snelle nieuwkomers, Jan van Steeg, Wim Rutten en Alwin Visker, houden me van het podium.
Op de veerboot val ik in diepe slaap. Als iedereen al naar hun voertuigen is vertrokken tikt een vriendelijke fietser mij op mijn schouder en maakt mij wakker. In Den Helder zie ik de hele delegatie ligfietsers de kruising bij het Marinecomplex oversteken. Ik heb al lang groen licht als de sliert fietsers onverstoorbaar doorrijdt. Nou zie ik het eens van een andere kant :).

Wat zijn nou die geheime wapens?
Gocycle banden voor op 6 bar, een halve bar harder dan GoCycle als maximum adviseert en Schwalbe Super Moto achter op 5 bar zijn niet nieuw.
Wel nieuw is dat ik vrij uitgebreid de luchtstroom onder de Quest heb aangepakt. De voetengaten zijn voor 60% dichtgeplakt met Ducktape. Dit is zo flexibel dat ik er nog doorheen kan stappen. De wielen heb ik met een kartonnen sjabloon vrijwel ingesloten. Daarna heb ik het nageknipt in 0,75 mm polycarbonaat en met ducktape vastgeplakt. De wielen houden nog wel hun volledige stuuruitslag. Aan de buitenkant van de wielkasten zijn de inkepingen recht getrokken. Ook het achterwiel heeft eenzelfde behandeling gekregen.
Niet eerder heb ik de accu en het kettingscherm in de fiets verwijderd, nu wel. Spiegels, zelfs het kleine spiegeltje, zijn verwijderd.
Het vizier van de racekap heb ik zeer nauw passend gemaakt. Het vorige vizier stond er veel te ruim op.
In plaats van mijn mountainbike schoenen heb ik mijn oude raceschoenen tijdelijk in ere hersteld. Scheelt 100 gram per schoen.
Ik denk dat ook de Bebop pedalen een positieve rol hebben gespeeld. Zonder frictie in de knieën met veel 'free float' zijn dit heerlijke pedalen.
Als laatste heb ik vanmorgen het kettingwiel tijdelijk vervangen door een TerraCycle kettingtandwiel met keramische lagers. Je voelt nu dat iedere trap raak is waar het heerlijk stille Polycord toch een heel klein beetje inveert.
Is dat nou alles? Ja, technisch wel. Maar rij je daar nu bijna 5 km harder door?
Nee, zeker niet. Belangrijker is dat er zeer veel meer kilometers door mij zijn gereden. Inclusief de 2300 km in Ierland, Noord-Engeland en Schotland heb ik in 5 maanden bijna 8000 km gefietst. Vooral de laatste weken ben ik stevig met interval training bezig geweest. Dat is vooral goed om de hoge hartslagfrequenties lang vol te houden.
Het laatste en naar mijn mening ook belangrijke verschil is gewicht, lichaamsgewicht wel te verstaan. Ik ben nu 6 kg lichter dan vorig jaar.
Uitslag 2010




-