Eerste ronde Noord-Holland

Vandaag staat een rondje Noord-Holland op het programma. Niet de grote ronde via Enkhuizen en Hoorn, maar ik zal bij Medemblik afsteken en richting Alkmaar rijden. Waarom niet de grote ronde? 140 km is in het begin van het seizoen een heel eind en de knieën moet natuurlijk nog langer mee. De belangrijkste reden om niet de hele ronde te rijden ligt in het feit dat mijn schoonouders komende week verhuizen naar een bejaardenhuis. Ze willen graag dat wij vanmiddag de laatste keer 'thuis' een glaasje port komen drinken. Na 41 jaar op de Kennemerstraatweg 290 in Heiloo te hebben gewoond, waarvan ik er 37 jaar over de vloer kom, is het best ingrijpend voor de oudjes.
Om kwart over negen vertrek ik richting Alkmaar. Het is met 7 gr. C. tamelijk koud. De zon schijnt en de wind is zwak uit het Noord-Westen.
De Quest loopt inderdaad lichter met de Marathon Racer en het comfort is op 6 bar vergelijkbaar met de Marathon Slick op 5 bar. Ik begin rustig om de knieën niet al te zwaar te belasten. Mijn schoonouders zien me om half tien langsrijden en even later fiets ik door een rustig Alkmaar, Nederland slaapt kennelijk uit na Koninginnedag.
Het fietspad ten noorden van Alkmaar is slechter dan ooit. Er wordt een zandlichaam naast het fietspad aanlegd en het werkverkeer misbruikt kennelijk het fietspad.
Noordelijker draaien de windmolens, dus is er minimaal windkracht 3. Overal beginnen de bollen te bloeien. Ik ruik de sterke geur van hyacinthen, heerlijk. Ik stop even om een foto te maken van een bloeiend veld narcissen.
Om kwart voor elf ben ik bij mijn vaste pleisterplaats het benzinestation bij de Kooi. Ik krijg nu voor de wind, althans dat denk ik, en stop de schuimkap onderdeks. Even later merk ik dat de wind toch weer voorlijk inkomt, komt deels door de zwakke wind, deels doordat de wind aan de Waddenzeekust uit het Noord-Oosten komt. In Den Oever stop ik bij een vaste pick-nick plek waar ik de vogelringer weer aan het werk zie. Hij is net klaar en is wel in voor een praatje. Ik weet nu alles over de invasie van barnsijzen en de slecht functionerende Finse vogelringencentrale. Een aparte wereld en mijn bewondering voor die kleine vogeltjes is groot. Het is al drie keer voorgekomen dat hier in China geringde vogels zijn gevangen.
Het is nog steeds koud en ik ga proberen een tweetal snelle wielrenners die 5 minuten eerder passeerden, in te halen. Ik zie ze allang niet meer, maar er zijn niet veel wegen richting Medemblik. Ik trap de Quest naar 41 km/u en hou dit aan tot vlak voor Medemblik. Dan zie ik de rappe renners voor me en gooi nog wat extra kolen op het vuur. Ik haal ze met een behoorlijk snelheidsverschil in. Ze maken geen aanstalten om aan te pikken. Is ook niet makkelijk, want met 45 km/u tegen wind, ja ook nu weer, is het niet makkelijk om een Quest bij te houden.
In Medemblik ga ik bij restaurant Kwikkel aan om een goede espresso te drinken. Ted de Lange, de ligfietshandelaar om de hoek, komt even kijken en bewondert de nieuwe Quest. Ted blijkt mijn weblog te lezen en is dus goed op de hoogte.
Een aardig ouder stel vraagt honderduit over de Quest. Mevrouw en meneer zijn watersporters en zij fietst met een fiets met elektro-ondersteuning. Ik fiets door de zuidelijke Wieringermeer en verrek.... ik heb weer de wind tegen. Dat is heel goed te zien aan de talloze windmolens die zich naar de wind richten. Ik heb er nu 120 km opzitten en de snelheid blijft nu op 35 km/u steken. Mijn hartslag is rond de 124. Ik stel steeds vast dat na lange ritten de hartslag relatief wat hoger is bij een bepaalde snelheid dan als ik 'vers' ben.
Bij Alkmaar heeft Rijkswaterstaat in zijn oneindige wijsheid besloten dat ik niet door mag rijden richting zuid. Ik moet via Oudorp. Dat ben ik niet van plan en ik neem de rijbaan linksaf om toch weer op de route te komen. Ik sluit voor het stoplicht achter een Renault Megane aan. De rechterportier gaat open en een vrouwenhoofd roept dat ik 'hier helemaal niet mag rijden'. Ik roep terug dat ik dat wel mag. 'Waarom mag u dat dan wel?' riposteert mevrouw. Ik roep dat ik breder dan 75 cm ben en meer dan twee wielen heb. Het licht springt op groen, de deur gaat dicht en we trekken allemaal op.
In Alkmaar stop ik even bij het Noord-hollands kanaal en eet mijn laatste broodje op.
In Limmen staat een mevrouw met haar Ford Escort op het fietspad. Erachter staat nog een auto. Ik claxoneer luid en mevrouw raakt in paniek, de motor slaat af en ze kan geen kant meer op. Tenslotte kan ik er hoofdschuddend achter langs.
Om half drie ben ik thuis na een heerlijke tocht zonder pech of ander fysiek ongerief.
138 km.