Herfsttreffen niet, Volendam wel

Vrijdag zou de grond van onze nieuwe woning bij de notaris passeren. Door mijn vakantie en door de onderhandelingen met banken is dit niet gehaald. Het wordt nu komende woensdag. Ik had om die reden niet ingeschreven voor het Herfsttreffen. Ook de rechterknie moet worden ontzien. Volgende keer kan ik hopenlijk wel weer van de partij zijn.
Gisteren een trainingsritje gemaakt en ook nu doet de knie het prima.
Vandaag staat een iets langere rit op het programma naar Volendam.
Het is volledig bewolkt en de wind komt met kracht 4 Bft uit het zuidwesten. Het is 16 graden C. Ik trek de lange wielrenbroek aan en ook een shirt met lange mouwen bepalen vandaag mijn warme outfit.
Ik pomp de beide voorbanden op tot 6.3 bar, de achterband is nog tegen 7 bar, hard genoeg. Het fietsen gaat heerlijk licht, wat wil je ook met een perfect sporende Quest en de wind in de rug. Ik heb, na de reparatie bij Velomobiel, de vloerbedekking van Ventisit nog niet in de Quest gelegd. Dit levert me op slecht wegdek een concert van rammelend gereedschap op.
Via de pont in Akersloot rij ik naar West-Graftdijk, door naar De Rijp om vervolgens de Beemster in te duiken. Daar wordt ik langzaam ingehaald door een Citroen Picasso. Verderop stopt de Citroen en een lange slanke man wil graag dat ik stop. Even twijfel ik of ik wel zal stoppen, ik rij lekker 38 km/u, maar ik ben ook nieuwsgierig wie het is.
Het blijkt Pé Koomen te zijn, 66 jaar en rijder in Quest 136. Pé blijkt een regelmatige lezer van mijn blog te zijn. Hij herkende mij aan de zwarte tunnel en het derailleurhuis. We praten over de assen van de Quest. Pé gaat komende week ook naar Velomobiel.nl om zijn as te laten voorzien van een M8 bout. Pé is een sterke fietser, hij kan 100 km op de openbare weg afleggen met een gemiddelde van ruim 39 km/u, heel goed.
Al snel ga ik weer onderweg, en een 20 minuten later rij ik in drukte op de dijk. Het gefotografeer is niet van de lucht en ik krijg nu zelfs van een groep oudere dames een spontaan applaus. Ik dol wat met de Volendamse parkeerwachter bij hotel Spaander. Ik zeg dat de mensen blijkbaar voor mij en de Quest komen en niet voor Volendam. Hij laat zich niet gek maken.
Ik eet een banaan en ga tegen wind weer terug naar huis. Ook nu fietst het prettig.
Vlak voor de pont in Akersloot lopen drie mensen over de hele breedte van het fietspad naast elkaar. Ik nader met 40 km/u en verbaas me over het feit dat ze niet aan de kant gaan terwijl ze me toch recht aankijken. Naast één van de mensen loopt een grote witte hond. Ik kom steeds dichterbij en de drie donker gebrilde mensen blijven ijzerenheinig doorlopen. Ik claxonneer maar eens. Nu springen ze plotseling aan de kant, gek. Tijdens het passeren zie ik dat de hond wordt geleid door een .... rood-wit geblokt tuig. Sorry mensen, te laat gezien dat jullie visueel gehandicapt zijn.
Ik ben blij dat de knie geen problemen geeft.
Na 74 km ben ik weer thuis.
Totaal nu 6250 km.