Vanmorgen ziet het weer er eindelijk fatsoenlijk, fietswaardig, uit. Het waait 3 Bft uit het zuidwesten, het is 8 gr. C. en zwaar bewolkt. Het regent niet, dat wordt om 16.00 uur verwacht. Het wordt een ritje naar Volendam.
Om 11.00 uur rij ik weg, blij dat ik na twee weken weer een keer in de Quest zit. Het gaat direct al lekker en even later praat ik met de pontbaas over de stremming op Tweede Kerstdag. Hij zegt dat het inderdaad niet mistig was, maar de kabel was gebroken. Ze hadden het bordje verkeerd om gezet ...
Met 35 tot 38 km/u bereik ik De Rijp. Het is winter en dan is het meestal een stuk rustiger in het historische dorpje met de nauwe hoofdstraat. Met hoge snelheid rij ik De Rijp uit en profiteer daarbij van de hoge Beemsterringdijk. Een automobilist blijft naast me rijden en zal op zijn snelheidsmeter zeker 50 km/u aflezen. Ik rij een tijdje 46 tot 47 km/u. Mijn hartslag gaat naar 145 slagen per minuut. Dat is in de winter rijkelijk hoog.
Het zonnetje schijnt waterig door de dunne bewolking en ik ontwaar in de verte een tweetal amazones. Zoals gebruikelijk, ik nader ze van achter, haal ik de snelheid eruit. De dames zien me niet aankomen en ik toeter maar eens. Ze kijken om en dan gebeurt er wat. Ze gaan eerst naar de rechterkant, maar besluiten dan de berm tussen het fietspad en de rijbaan te verkiezen. De paarden zijn angstig en lopen achteruit zelfs de rijbaan op. Daar staan ze stokstijf stil en blijven staan tot ik er langs ben. Eén rijbaan is volledig geblokkeerd, maar gelukkig komt er geen auto aan.
In Kwadijk neem ik de omweg via de noordelijke boerenroute, een mooie asfaltweg rijdt lekkerder dan het kapot gereden wegdek in Kwadijk. Ik merk dat mijn linker voorband lek is. De Quest op zijn zij en met een minuut of tien is de Primo Comet 1.5 verwisseld voor een Schwalbe Marathon Racer. Met de kleine Sigma Lambdajet pomp ik er 6 bar druk in. Door de slangverlenging kan de Quest op zijn zij blijven liggen en kan de druk prima worden afgelezen. Nou maar hopen dat er niet een tweede voorband lek raakt, meer reserve voorbanden zijn niet aan boord.
Ondanks dat het hartje winter is, nou ja winter, is het druk op de dijk in Volendam. Ik wordt weer van alle kanten gefotografeerd terwijl ik mijn broodje met vleessalade opeet.
Op de terugweg rij ik op de rijbaan en neem de vier voorrangsrotondes als was ik een auto. Op de tweede rotonde nadert een mevrouw in een rode Golf en rijdt de rotonde op terwijl dat domweg niet meer kan. Ik rem heel hard en scheld het ka.u.té wijf voor rotte vis uit. Ik probeer haar te achterhalen om mijn gram te spuien, maar hoewel ze wel de goede kant uitgaat, haal ik haar niet meer in.
Met de nieuwe linker voorband rijdt het merkbaar lichter. Wel bespeur ik weer het 'zingen' van de Racer op asfalt.
Ik rij even langs De Woude om de voorruit van de camera te poetsen. Er is veel troep tegenaan gewaaid en door de aanwezige verwarming opgedroogd. Het begint nu te spetteren, keurig volgens verwachting van 'windguru.cz'. Deze site is een aanrader.
Via de pont in Akersloot rij ik terug naar Castricum. In Castricum, nog maar een paar straten van huis, bespeur ik weer het kenmerkende logge sturen van de Quest. Opnieuw is de linker voorband lek. Ik kan met de langzaam leeg lopende band net thuis komen.
Een heerlijk middagje fietsen is ten einde.
78 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten